Δομικές αλλαγές για άλλη μια χρονιά - Τι... έρχεται το καλοκαίρι

Ο Παναθηναϊκός είτε βγει, είτε όχι στην Ευρωπη θα χρειαστεί (για άλλη μια σεζόν) δομικές αλλαγές αυτό το καλοκαίρι.

Το αγωνιστικό μοντέλο του… μισό-μηδέν και του «δίνω χώρο στον αντίπαλο» ακόμα κι αν αυτός προέρχεται από την «δεξαμενή κλαμπ» τους οποίους το τριφύλλι δεν βλέπει καν, πρέπει να μπει στην άκρη.

Εάν κάτι μας δίδαξε η φετινή σεζόν σε συνάρτηση πάντα με τη πορεία των πράσινων είναι ότι ο οργανισμός δυσκολεύεται σημαντικά να ακολουθήσει την εξέλιξη του αθλήματος το οποίο τον άφησε κυνικά πίσω.

Προσωπικά είμαστε υπέρ του Ρουμάνου, του αναγνωρίζουμε ότι έβαλε τάξη στο… τσίρκο που άφησε φεύγοντας ο Ντάνι Πογιάτος, αλλά ήδη ο άνθρωπος έχει φθαρεί και δεν έχει κανένα νόημα του χρόνου να ψάχνεις πάλι κόουτς μετά από 2-3 στραβές. Για εκεί πάει το πράγμα, μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Στο σημείο που έχει φτάσει το άθλημα, απαιτεί συγκεκριμένα ποιοτικά standards και στις δύο πλευρές του χορταριού από μια ομάδα που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. Ένας προπονητής επιπέδου Παναθηναϊκού απαιτεί πληθωρικό χαρακτήρα, γρήγορη αποκωδικοποίηση στη συνεχή ανανέωση δεδομένων στο γήπεδο και υψηλό επίπεδο προσαρμοστικότητας ώστε να μπορεί να επιβιώσει ακόμα και σε θεωρητικά τοξικό για εκείνον αγωνιστικό και διοικητικό περιβάλλον.

Πάνω από όλα απαιτεί πνεύμα και οξυδέρκεια, ειλικρινά δεν ξέρουμε αν ο Μπόλονι έχει όρεξη να μπλέξει για μια ακόμα σεζόν σε ομήγυρη που κείτεται επικριτικά απέναντί του.

Δημήτρης Στρατής