Στο ίδιο έργο θεατές με τη διαιτησία

Παρότι δεν μας αρέσει να ασχολούμαστε με διαιτησία, την Κυριακή όσοι είδαν το παιχνίδι είχαν να λένε πως ο ρέφερι ήταν αυτός που κάθε φιλοξενούμενος ονειρεύεται να έχει.

Ανοχή στο σκληρό παιχνίδι και στις ασταμάτητες καθυστερήσεις του ΟΦΗ , ελάχιστα τα λεπτά extra χρόνου στο τέλος. Αν ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος που έπρεπε διοικητικά, αυτό το παραμύθι θα είχε ολοκληρωθεί εν τη γενέσει του, αντιθέτως μας απασχολεί από το καλοκαίρι του 1996!

Η έλευση του VAR και των ξένων διαιτητών ήταν για καλό υποτίθεται μα και πάλι πολλοί εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία σου στα γραφεία κι οι… πιστολιές πέφτουν σωρηδόν. Λένε ότι ο Κλάτενμπεργκ υποστηρίζει παντού πως δεν γίνεται να φέρνουν ξένους σε κάθε παιχνίδι του big-4γιατί μπορεί μετά να τους ζητάνε όλες οι ομάδες: σωστά όλα αυτά. Έλληνες, όμως , γιατί δεν θα ζητάνε οι σύλλογοι;

Μήπως υπάρχουν παράγοντες που ζητάνε συγκεκριμένους; Μήπως οι συγκεκριμένοι εμφανίζονται ως δια μαγείας όπου τους ζητάνε και κάνουν ό,τι τους παραγγέλνουν, κάτι το οποίο το …σπουδάσαμε άριστα για 20 και πλέον χρόνια;

Στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου η αναβάθμιση με τους ξένους ρέφερι θεωρείται λογική, ενώ είναι η κορυφαία απόδειξη πως ό,τι προηγήθηκε ήταν σάπιο. Και σάπιο παραμένει με τον Παναθηναϊκό μόνιμο θύμα των καταστάσεων.

Δημήτρης Στρατής