Να πατήσει στο 2ο ημίχρονο του Φαλήρου
Οι δυνατότητες του ρόστερ δεν είναι περιορισμένες για να έρχονται νίκες με το στανιό και να μετράς μέχρι σήμερα ένα ντροπιαστικό 2/9. Ακόμα κι οι νίκες επί Λαμίας, Απόλλωνα ήρθαν περισσότερο λόγω των αδυναμιών των αντιπάλων.
Οι δυνατότητες του ρόστερ δεν είναι περιορισμένες για να έρχονται νίκες με το στανιό και να μετράς μέχρι σήμερα ένα ντροπιαστικό 2/9. Ακόμα κι οι νίκες επί Λαμίας, Απόλλωνα ήρθαν περισσότερο λόγω των αδυναμιών των αντιπάλων.
Όλοι όμως γνωρίζουν πως ο Παναθηναϊκός σήμερα είναι αδύνατον να ελέγξει οποιοδήποτε παιχνίδι. Οι κεντρικοί του χαφ δεν είναι τραχείς και δεν πιέζουν, οι εξτρέμ και οι φορ μένουν ψηλά, γενικώς κυριαρχεί μια εικόνα…απόψε αυτοσχεδιάζουμε.
Μακάρι η αντίδραση που βγήκε στο ντέρμπι να έχει συνέχεια και να μην φανεί ότι προήλθε από ένστικτο αυτοσυντήρησης. Τι έγινε στον Πειραιά; Με το που γινόταν κάτοχος της μπάλας κάποιος από τους κεντρικούς χαφ, οι δύο εξτρέμ αυτόματα ξεκίναγαν τρέξιμο στο κενό χώρο για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να τροφοδοτηθούν. Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το 45λεπτο είδαμε μετά από πολύ καιρό ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού να παίρνει μπάλα πάνω στο τρέξιμό του.
Ο κόουτς αυτή την τακτική πρέπει να την στηρίξει σε δύο βάσεις. Να δημιουργήσει αμυντική ασπίδα και να μονιμοποιήσει τον Αλεξανδρόπουλο που λειτουργεί άψογα τακτικά παίζοντας μπροστά από τα στόπερ, επιπλέον να χρησιμοποιήσει ένα καθαρό στράικερ, αφήνοντας μια θέση για ένα επιπλέον μέσο.
Ο Μπόλονι πηγαίνει στη λογική του αυτούς έχω με αυτούς θα πορευτώ και παιχνίδι στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου δεν έχεις καν. Την πλάτη ουδείς εκ των Μακέντα, Καρλίτος την παίζει καλά, δεν βοηθούν τους συμπαίκτες τους να ακουμπάνε τη μπάλα πάνω τους και να ανεβαίνουν κι ο Ιταλός έχει κι απογοητευτικά τελειώματα.
Ακόμα όμως κι αν το φεγγάρι για όλη την ομάδα είναι μαύρο, το υλικό της είναι καλό και αδικεί πραγματικά τον εαυτό της με αυτή την κατρακύλα…
Δημήτρης Στρατής