Ο Νίκος Καρούλιας, μιλώντας στην ιστοσελίδα sportday.gr, αποκάλυψε άγνωστες ιστορίες από την μεγάλη του καριέρα, όπως την απόπειρα που έκαναν άγνωστοι για να τον δωροδοκήσουν πριν το μπαράζ με τον Ολυμπιακό το 1982, τι του είπαν τότε από τον Παναθηναϊκό.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα των δηλώσεων του:
Κύριε Καρούλια να πάρουμε την καριέρα σας από την αρχή;
-Έπαιζα στους μικρούς της ΑΕΚ, στην ακαδημία και ήμουν και στην εθνική Νέων. Μάλιστα ήμουν ο μόνος μη επαγγελματίας στην εθνική. Οι υπόλοιποι, Κυράστας, Κουσουλάκης κτλ ήταν επαγγελματίες. Από τον Απόλλωνα με είδαν και με ήθελαν να με πάρουν ως αντάλλαγμα για τον Αρδίζογλου. Πήγαμε με τον πατέρα μου στο γραφείο του Μπάρλου και περιμέναμε κανά μισάωρο για να μπούμε μέσα. Είχε ένα ύφος και δεν τα βρίσκαμε στα λεφτά. Ο Μπάρλος εκνευρίστηκε και είπε ότι θα μου κρεμάσει το δελτίο στον τοίχο. Ο πατέρας μου δεν είπε τίποτα, αν και ήταν περήφανος και δυνατός άνθρωπος. Ανοίγει την πόρτα και φεύγουμε και με κολλάει στον τοίχο και μου λέει: «Εμένα δεν μου έχει μιλήσει ποτέ άνθρωπος έτσι. Αλλά θα σου κάνω τη χάρη, γιατί ξέρω πόσο θέλεις να παίξεις ποδόσφαιρο».
-Τελικά πήγατε στον Απόλωνα.
-Εκεί δούλεψα σαν σκύλος. Μετά λοιπόν από 3 χρόνια, με ζήταγαν όλοι. Και η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Πάμε λοιπόν ξανά στο γραφείο του Μπάρλου και αυτή τη φορά δεν έστειλε ούτε τη γραμματέα του, ούτε κανένα. Βγήκε ο ίδιος. Τότε λοιπόν ο πατέρας μου του είπε: «Πριν τρία χρόνια δεν μας φερθήκατε με τον ίδιο τρόπο και θα δούμε τι θα κάνουμε». Πρόεδρος τότε του Απόλλωνα ήταν ο Εμβαλομένος και δεν είχε καλές σχέσεις με την ΑΕΚ. Πήγα και σε ραντεβού με τον Νταϊφά, γιατί με είχε δει ο Βεσελίνοβιτς στον Απόλλωνα και είχε ενθουσιαστεί. Αλλά τελικά πήγα στον Παναθηναϊκό και φυσικά δεν το μετανιώνω καθόλου.
-Στον Παναθηναϊκό λοιπόν ζήσατε μεγάλες στιγμές.
-Πράγματι εγώ πήγα στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι της περιόδου 1979-80 και ήμουν ουσιαστικά ο δεύτερος παίκτης που πήρε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, όταν ξεκίνησε να χτίζει την ομάδα. Βέβαια τα πρώτα χρόνια, ο Ολυμπιακός που είχε ετοιμαστεί ως ομάδα νωρίτερα, έπαιρνε τα πρωταθλήματα, επί εποχής Νταϊφά, όμως εμείς καταφέραμε και αλλάξαμε την κατάσταση. Πάνω σε αυτό θέλω να πω και κάτι.
-Ό,τι θέλετε.
-Έλεγαν πολλοί τότε, ότι ο Βαρδινογιάννης ελέγχει το ποδόσφαιρο και κάνει ότι θέλει κτλ κτλ. Όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Μπορεί να βοηθούσε ομάδες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τις ήλεγχε, όπως λέμε σήμερα ως «παραρτήματα». Μάλιστα θέλω να πω μια ιστορία σε αγώνα με τον ΟΦΗ. Εμείς εκείνη την περίοδο όταν κατεβαίναμε να παίξουμε στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ πραγματικά δεινοπαθούσαμε, περισσότερο ίσως και απ’ όταν πηγαίναμε να παίξουμε στο Καραϊσκάκη. Οι Κρητικοί, επειδή ο ΟΦΗ ήταν η ομάδα του Θόδωρου Βαρδινογιάννη, δεν ήθελαν να λένε οι υπόλοιποι ότι κάθονται να χάσουν και έπαιζαν πάντα δυνατά. Μια φορά λοιπόν, ενώ παιζόταν το πρωτάθλημα, στην τελευταία προπόνηση ήρθε ο πρόεδρος να μας δει. Εγώ με τον Κυράστα και τον Καψή, ξεκινήσαμε μια συζήτηση του στυλ: «Πάμε πάλι κάτω στην Κρήτη και θα περάσουμε δύσκολα και μπορεί να χάσουμε και το πρωτάθλημα».
-Εσείς τα λέγατε για να σας ακούει;
-Βέβαια. Εκείνος μας άκουγε και στο τέλος, γυρίζει και μας λέει: «Δηλαδή ξεκινήσατε αυτή τη συζήτηση για να μου πείτε τι; Να μεσολαβήσω για να χάσει η ομάδα της πατρίδας μου, για να πάρετε εσείς το πρωτάθλημα; Εγώ παίρνω τους καλύτερους παίκτες για να μπορώ να κερδίζω όλα τα παιχνίδια. Εάν δεν μπορείτε να κερδίσετε, να μην πάρετε και το πρωτάθλημα». Καμία φορά συγκρίνονται λοιπόν οι εποχές, π.χ. με την περιβόητη «παράγκα» που ήλεγχε τις κατηγορίες από την 4η Εθνική και μέχρι και τις θέσεις της Ευρώπης, αλλά δεν έχουν καμία σχέση. Ήταν μια οικογένεια με αρχές, που θέλανε να κερδίσουν με το «σπαθί» τους και όχι με πλάγιους τρόπους. Τέτοια «πονεμένη» ιστορία ήταν και με το μπαράζ στο Βόλο.
-Γιατί πονεμένη;
-Είχε τελειώσει το πρωτάθλημα, αλλά υπήρχε το θέμα του Ρότσα τότε. Περνούσαν οι μέρες και μας είπε ο πρόεδρος «φύγετε να πάτε διακοπές». Όντως φύγαμε και ενώ ήμασταν 3-4 μέρες στις διακοπές, μας φωνάζουν πίσω. Ο Ολυμπιακός ήξερε τι θα γινόταν και από την πρώτη μέρα είχε αποσυρθεί σε ξενοδοχείο και μάλιστα στο Πήλιο. Εμείς τα μαθαίναμε, αλλά δεν ξέραμε τι θα γίνει. Τελικά κάναμε δύο προπονήσεις και πήγαμε στο Βόλο για να παίξουμε το μπαράζ. Τώρα θα σου πω πράγματα που δεν έχουν ακουστεί ποτέ.
-Καταγράφει το μαγνητόφωνο. Πείτε μου.
-Στο ξενοδοχείο εγώ ήμουν στο δωμάτιο με τον Βασίλη Κωνσταντίνου και με παίρνουν τηλέφωνο από τη Νέα Υόρκη. Εγώ είχα παρτίδες με την Νέα Υόρκη, είχα φίλο τον Κώστα Γεωργιάδη που είχε το «greekamerica». Με ζητήσαν στη reception και γύρισαν το τηλέφωνο στο δωμάτιο και μου είπε μια φωνή στο τηλέφωνο ότι βρήκε τον αριθμό από τον Κώστα Γεωργιάδη. Μου είπε λοιπόν στα ίσια: «Εμείς οι Έλληνες εδώ στη Νέα Υόρκη θέλουμε να πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και τι μπορούμε να κάνουμε». Μου πρότειναν λεφτά δηλαδή. Μόλις το άκουσα, βλέπω και τον Βασίλη, που απ’ ότι κατάλαβα και εκείνου του είχαν κάνει ανάλογη πρόταση», να μου κάνει νόημα να κλείσω το τηλέφωνο. Και πράγματι το έκανα, λέγοντάς τους να με πάρουν αργότερα.
-Από κει και πέρα τι έγινε;
-Αμέσως ενημέρωσα τον Μάνο Μαυροκουκουλάκη και μου είπε να τους παγιδεύσουμε. Μου είπε λοιπόν να δεχθώ και να τους πω, που θα κανονίσουμε να φέρουνε λεφτά. Φυσικά ειδοποιήθηκε και η ασφάλεια. Πραγματικά με ξαναπήραν τηλέφωνο, αλλά φαίνεται ο τόνος της φωνής μου, το γεγονός ότι τους είπα ότι θα πιάσω κι άλλα παιδιά, το ότι τους ζήτησα αμέσως λεφτά… Μου έκλεισαν το τηλέφωνο και δεν με ξαναπήραν, γιατί προφανώς με κατάλαβαν. Φυσικά το έμαθε όλη η ομάδα και όλο το ξενοδοχείο. Τότε μας κάνανε κι άλλα τέτοια, μας έβαζαν «φυτιλιές». Τελικά παίξαμε την άλλη μέρα και χάσαμε το πρωτάθλημα και όχι μόνο αυτό, αλλά με φώναξε και ο Βαρδινογιάννης για να με ρωτήσει τι ακριβώς έγινε, με αυστηρό ύφος και απάντησα ότι προφανώς έπιασαν πρώτα τους μεγάλους, αλλά εγώ ενήργησα όπως έπρεπε και ενημέρωσα και ο Μαυροκουκουλάκης μου έλεγε τι να κάνω. Είναι λοιπόν μια ιστορία από τις παλιές, τις άσχημες, αλλά ας πάμε στα ευχάριστα.
Widget not in any sidebars
