Αυτά άλλαξαν σε τρεις εβδομάδες
[ads]
[ads]
Από την (πολύ) έντονη αποδοκιμασία σε παίκτες και προπονητή (κυρίως) αμέσως μετά την «αναιμική» νίκη επί του Πλατανιά στις 27 του περασμένου Σεπτέμβρη (1-0), στο προχθεσινό ζεστό χειροκρότημα προς όλους (και τον Αναστασίου στο φινάλε) ως αναγνώριση της προσπάθειας και της μαχητικότητας, έπειτα απ’ τη νίκη επί του ΠΑΣ, την πιο «σκληρή» -έως τώρα- εφετινή του στο «Απόστολος Νικολαΐδης».
[ads2]
Αυτές οι 22 μέρες δεν ήταν βεβαίως μια… αιωνιότητα, αλλά αποδείχθηκαν αρκετές όχι μόνο για να «αποφορτίσουν» την… ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει στον Παναθηναϊκό οι δύο οδυνηροί καλοκαιρινοί αποκλεισμοί στην Ευρώπη (κυρίως αυτός απ’ την Καμπάλα), αλλά για να αλλάξουν συνολικά το κλίμα εντός κι εκτός ομάδας.
Σίγουρα σ’ αυτές τις τρεις εβδομάδες και κάτι δεν έγιναν… θαύματα στον Παναθηναϊκό. Ομως υπήρξαν ορισμένες πολύ σημαντικές βελτιώσεις και «επιδιορθώσεις» σε βασικούς τομείς που είχαν… θέματα οι «πράσινοι» απ’ το ξεκίνημα της σεζόν. Δίχως να χρειαστεί κάποια… αγωνιστική «επανάσταση» και χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως δεν χρειάζεται επιπλέον δουλειά (κυρίως στο δημιουργικό σκέλος), ούτως ώστε να παρουσιαστεί το «τριφύλλι» ακόμη πιο ανταγωνιστικό και ικανό να διεκδικήσει μέχρι τέλους τα εγχώρια σκήπτρα. Τον βασικό στόχο που είχε τεθεί εξαρχής με βάση την (αυξημένη) ποιότητα του ρόστερ του. Οι «ενέσεις» που έγιναν εντούτοις, στη συνολική φιλοσοφία και τη λογική του Παναθηναϊκού, χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις στα συστήματα, η καλύτερη προσέγγιση και αντιμετώπιση καταστάσεων εντός των αποδυτηρίων και η είσοδος συγκεκριμένων προσώπων στην αγωνιστική «εξίσωση» της ομάδας, αποδείχθηκαν καθοριστικές για το «χτίσιμο» αυτού του μικρού (αλλά πολύτιμου) σερί τεσσάρων νικών.
Ο νωχελικός, άνευρος και φοβισμένος Παναθηναϊκός του πρώτου διμήνου φαίνεται πως κλειδώθηκε πλέον στο… ντουλάπι και στα δύο τελευταία ματς έδωσε τη θέση του σε μία ομάδα που πολεμάει για κάθε μπαλιά, τρέχει, πιέζει, βγάζει νεύρο (κι ενίοτε… τσαμπουκά), «διψάει» για τη νίκη και παλεύει για να την κατακτήσει με κάθε τρόπο. Χωρίς να… πνίγεται ή να τρέμει μετά το πρώτο λάθος. Και το κυριότερο: άρχισε να πιστεύει ξανά στον εαυτό της! Στοιχεία που είχαν χαθεί στο ξεκίνημα της σεζόν κι έκαναν ξανά την εμφάνισή τους αρχικά στο ματς με την Ξάνθη και (πολύ περισσότερο) στον προχθεσινό αγώνα με τα Γιάννινα. Και σ’ αυτόν τον μήνα της «φωτιάς» που ακολουθεί με… σερί ντέρμπι μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, θα χρειαστούν στις μεγαλύτερες δυνατές… δόσεις τους.
1. Το «φάρμακο» των νικών
Για να βγει απ’ τη δίνη της μεγαλύτερης κρίσης της τελευταίας τριετίας (που «τρέχει» το συγκεκριμένο πρότζεκτ), το Νο 1 «φάρμακο» ήταν ένα: νίκες, νίκες, νίκες. Με κάθε τρόπο, ακόμη και με την… ψυχή στο στόμα. Η αρχή έγινε με τον Λεβαδειακό με ένα ποιοτικό 20λεπτο που αποδείχθηκε αρκετό, όμως η κάκιστη εμφάνιση κόντρα στον Πλατανιά επανέφερε τους «κλυδωνισμούς» και την γκρίνια στην ημερήσια διάταξη. Το σημαντικό όμως ήταν πως -έστω και με «αναιμική» εικόνα- ο Παναθηναϊκός δεν… στραβοπάτησε (όπως θα γινόταν άλλες χρονιές) και διατηρήθηκε σε απόσταση βολής απ’ την κορυφή. Η «αντρική» νίκη στην Ξάνθη γύρισε το πρώτο… κουμπί και το νέο πειστικό τρίποντο επί του ΠΑΣ έδωσε ακόμη καλύτερη ψυχολογία. Πλέον η σειρά των ντέρμπι θα καταδείξει μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εφετινός Παναθηναϊκός…
2. Συσπείρωση της ομάδας
Το κάκιστο ξεκίνημα έβγαλε προς τα έξω (πολύ πιο «εύκολα») αρκετά ζητήματα που υπήρχαν στο εσωτερικό της ομάδας κι ακουμπούσαν ως τις σχέσεις του Αναστασίου με τους παίκτες (που πέρασαν από αρκετές… τρικυμίες). Εκεί ενεργοποιήθηκαν οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησης, με τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο να έχει καθοριστικές παρεμβάσεις, καθώς απ’ τη μία ξεκαθάρισε ορθά κοφτά προς τους παίκτες πως «ο προπονητής δεν αλλάζει ακόμη κι αν χάσουμε στην Ξάνθη» κι απ’ την άλλη έδωσε επιπλέον κίνητρα με έξτρα πριμ (τίτλου και τριάδων νικών). Επιπλέον, κι ο Αναστασίου έκανε… βήματα και ήρθε μέρα με τη μέρα πιο κοντά στους παίκτες (με απλά καθημερινά πράγματα), ενώ σημαντικό ρόλο για την επιστροφή –ως έναν βαθμό- της συσπείρωσης έπαιξαν και οι συζητήσεις που είχαν με όλο το αγωνιστικό τμήμα οι Φύσσας και Βόκολος.
3. Εν αρχή ην η… άμυνα
Βάλτε κάτω την… παιδική αμυντική συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στα πρώτα ευρωπαϊκά του ματς και κάντε μία σύγκριση με την αντίστοιχη εικόνα του τελευταίου μήνα. Η μέρα με τη νύχτα! Οχι γιατί πατήθηκε ξαφνικά κάποιο… μαγικό κουμπί, αλλά γιατί οι «πράσινοι» δούλεψαν. Και δούλεψαν πολύ για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα στα μετόπισθεν βρίσκοντας λίγο-λίγο «χημεία» μπροστά απ’ τον Στιλ. Η δε είσοδος του Ράσμους Τελάντερ, της μεγάλης «αποκάλυψης» των τελευταίων αγώνων, έκαναν τον Παναθηναϊκό δύο και τρεις φορές πιο «σκληρό» στην άμυνα, με τον Δανό (που έχει… εκτοπίσει προς το παρόν απ’ την ενδεκάδα κοτζάμ Σάντσεθ) να έχει συν τοις άλλοις καθοριστική παρουσία και επιθετικά με το γκολ στην Ξάνθη και το κερδισμένο πέναλτι στο ματς με τον ΠΑΣ. Πλην του Τελάντερ ωστόσο, όλη η ομάδα δείχνει πλέον… αυταπάρνηση μεσοαμυντικά, με τους Ταυλαρίδη, Λαγό, Ζέκα να έχουν εξίσου καθοριστική συμβολή ανασταλτικά…
4. Επιστροφή του πρέσινγκ
Το ασφυκτικό πρέσινγκ προς τον αντίπαλο στο πρώτο μισό του γηπέδου ήταν το σήμα… κατατεθέν και το μεγάλο όπλο του Παναθηναϊκού σε όλη την αγωνιστική διαδρομή της τελευταίας διετίας. Φέτος, μέχρι… πρότινος αγνοείτο! Κι αν στην Ξάνθη φάνηκαν τα πρώτα δείγματα, την περασμένη Δευτέρα με τον ΠΑΣ επανήλθε στο… οπλοστάσιο. Οι «πράσινοι» ήταν πολύ πιο πιεστικοί, οδήγησαν τον ΠΑΣ σε… παγίδες και πήραν δύο γκολ (το πρώτο και το τρίτο) απ’ το πρέσινγκ. Ο Αναστασίου επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές στη συνέντευξη Τύπου τονίζοντας πως «…αυτόν τον μήνα η ομάδα ανεβάζει στροφές, είναι σε καλό δρόμο και τα τρεξίματα μας δίνουν δύναμη», όμως το πιο σημαντικό είναι πως βρήκε τα κατάλληλα πρόσωπα για να το «υπηρετήσουν» με την είσοδο (και) των Αμπεΐντ, Ατζαγκούν (παρά τις τακτικές… αδυναμίες του και τα αβίαστα λάθη του), δίπλα στους Λαγό και Ζέκα.
5. Λύσεις στο σκοράρισμα
Το σημείο αναφοράς στην επίθεση του Παναθηναϊκού ήταν, είναι και θα είναι ο Μάρκους Μπεργκ. Εντούτοις, την εφετινή σεζόν οι «πράσινοι» έχουν καταφέρει να… ανοίξουν την γκάμα των σκόρερ τους, βρίσκοντας έξτρα λύσεις και πλουραλισμό στο σκοράρισμα, ακόμη και στην προκειμένη περίοδο που το βασικό «κανόνι» τους έχει (προσωρινά) «αφλογιστία». Στις τέσσερις τελευταίες νίκες του «τριφυλλιού», με συνολικό απολογισμό τερμάτων 8-1, δεν έχει βρει δίχτυα ο Σουηδός «killer», όμως ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να είναι αποτελεσματικός έχοντας πάρει γκολ από έξι διαφορετικούς παίκτες! Ο δε συνολικός αριθμός των σκόρερ του «τριφυλλιού» φτάνει τους εννέα (!) καθώς τα 18 «πράσινα» τέρματα σε πρωτάθλημα και Ευρώπη τα έχουν σημειώσει οι: Καρέλης 5, Μπεργκ 4, Πέτριτς 2, Ατζαγκούν 2, Νάνο 1, Κλωναρίδης 1, Τελάντερ 1, Ταυλαρίδης 1, Αμπεΐντ 1.