Εκτός από τον Λάζλο Μπόλονι και τις… φωτιές που άναψε λέγοντας ότι ο Γιάννης Αλαφούζος θα ήταν άξιος κάτοχος του Νόμπελ υπάρχει κι ο Πιερ Ντρεοσί στην εξίσωση.
Ο Γάλλος πήγε στον Παναθηναϊκό μετά τον προπονητή, προφανώς δεν διάλεξε τον τωρινό κόουτς αλλά έγινε το αντίθετο -ίσως μάλιστα έπαιξε και ρόλο το γεγονός ότι οι δύο τους υπήρξαν παλιόφιλοι: δεν αποκλείουμε ένα καλό λόγο να τον είπε ο βετεράνος τεχνικός στον Αλαφούζο.
Ο τρόπος που αρχίζει μια τέτοια συνεργασία προσδιορίζει τη συνεργασία την ίδια: είναι φανερό, τουλάχιστον στα δικά μας μάτια, ότι οι παίκτες που γυροφέρνει το κλαμπ είναι επιλογές κατά κανόνα του κόουτς κι όχι του τεχνικού διευθυντή.
Του Μπόλονι είναι οι επιλογές Ζε και Μπάλια που γράφτηκαν. Είναι προφανές ότι στο όνομα των καλών σχέσεων τους ο Λάζλο προτείνει και ο Πιερ ελέγχει -δεν ξέρουμε μάλιστα αν υπάρχει και δικαίωμα βέτο από πλευράς του τελευταίου.
Όλο αυτό δεν θα ήταν θέμα συζήτησης αν υπήρχε σαφές σχέδιο: εμείς νομίζαμε ότι ο σύλλογος θα στηριζόταν στην δράκα φινετσάτων παικτών που λέγονται Αϊτόρ, Μαουρίσιο, Κουρμπέλης, Σένκεφελντ, Καρλίτος, Μακέντα, Διούδης, μια χαρά βάση για να χτίσεις αξιοπρεπέστατο σύνολο στην Ελλάδα.
Αντ΄ αυτού αρχίζει πάλι το ράβε-ξήλωνε και μάλιστα σε θέσεις που το σωματείο έχει πληθώρα λύσεων (φορ, γκολκίπερ, εξτρέμ). Το τριφύλλι ρόλαρε εσχάτως κι εμείς ακόμα να καταλάβουμε γιατί άλλαξε (; ) το αρχικό σχέδιο αξιοποίησης του υπάρχοντος ρόστερ (αν υπήρχε ποτέ βέβαια) και σε ποιους παίκτες θα στηριχτεί από τον Ιανουάριο και μετά.
Δημήτρης Στρατής
