Χρόνια ολόκληρα ο Παναθηναϊκός ψάχνει σημείο αναφοράς στη θέση του αριστερού μπακ, μ’ εξαίρεση Καπουράνη, Φύσσα, Μινχ, Νάνο, Ινσούα όλους τους άλλους τους ξεχάσαμε γρήγορα.
Για παράδειγμα επιλογές τύπου Σέριτς και Σπυρόπουλου διακωμωδούσαν τη θέση, παίζοντας κρυφτό στην άμυνα, τρέχοντας με διασκελισμό νάνου και σεντράροντας με …μίτο ή στην καλύτερη με τον…αστράγαλο. Μάλιστα υπήρχαν στιγμές που γελούσαμε όταν πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν το άθλημα στα σπίτια μας έλεγαν τον πρώην παίκτη του Πανιωνίου κορυφαίο σε αρκετά παιχνίδια.
Φυσικά δεν έχουμε απαιτήσεις να παίζουν στην Ελλάδα τη θέση όπως ο Ρομπέρτο Κάρλος αλλά για να είσαι βασικό μπακ στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας χρειάζεται να έχεις στοιχειώδη σέντρα, την δυνατότητα να κάνεις κοντινή μεταβίβαση και να μπορείς να τρέχεις όλο τον τομέα ευθύνης σου δίχως να σου γίνεται η γλώσσα γραβάτα από την ανημποριά.
Ο Ινσούα ήταν “τίμια” λύση, δυνατός, τραχύς, αξιόπιστος αμυντικά, έπαιρνε μέτρα στην επίθεση χωρίς όμως να έχει το γλυκό πόδι του Μάρκους Μινχ, τέλοσπάντων αποτελούσε ποδοσφαιριστή που δεν του γινόταν χάρη φορώντας την πράσινη φανέλα, όντας αθλητικός, φιλότιμος, με πνευμόνια ορθώς κρατούσε θέση στο ρόστερ.
Μακάρι να αποδειχθεί ανώτερός του ο Χουανκάρ που έχει καλό βιογραφικό, έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης, άρχισε την καριέρα του ως αριστερός εξτρέμ, κάτι που θεωρητικά σημαίνει πως έχει καλές επαφές με τη μπάλα και την έφεση να τρέξει μαζί της κάθετα μέτρα. Μακάρι!
Δημήτρης Στρατής
