Εκτός έδρας «ματώνει», ειδικά αν δεχθεί πρώτος τέρμα

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλει να πατάνε την αντίπαλη περιοχή περισσότεροι παίκτες από πέρυσι (δεν είναι και δύσκολο να συμβεί αυτό αφού ο Μπόλονι ήθελε δύο παίκτες πάνω από τη σέντρα κι αυτοί με το ζόρι), επιθυμεί πιο πολύ παιχνίδι από το πλάι, ζητά περισσότερα γκολ από στημένες φάσεις γιατί έχει καλούς εκτελεστές.

Κυρίως θέλει μια επιθετικότερη προσέγγιση των παιχνιδιών που σημαίνει περισσότερους παίκτες με διάθεση να φτάνουν στην τελική προσπάθεια: όχι τυχαία στο πρώτο ματς της περιόδου σκόραρε ο Μαουρίσιο και ο Βιτάλ (ακυρώθηκε το γκολ του), είχε δοκάρι ο Αϊτόρ.

Στην πρεμιέρα το σημαντικότερο σημάδι προόδου ήταν πως παρά το 2-0 του 45λεπτου η ομάδα συνέχισε να αναζητά κι άλλα τέρματα. Στη συνέχεια μπορεί να έγιναν λαθάκια, να υπήρξαν κακές εκτιμήσεις και να υπήρχε μια αδυναμία κυρίως στην αμυντική γραμμή, αλλά όλα αυτά τα διαχειρίζεσαι ευκολότερα όταν προηγείσαι.

Το χτυποκάρδι υπάρχει όταν ο αντίπαλος σκοράρει πρώτος κάτι που είδαμε στην Ήπειρο και έχει να κάνει κυρίως με τον φόβο που τρυπώνει στο μυαλό των παικτών μαζί με το πρέπει της ανατροπής και τα δύο μαζί αποδεδειγμένα και εκ του αποτελέσματος τους διαλύουν.

Κανείς στο Κορωπί δεν είναι μαθημένος σε… νταηλίδικες νίκες εκτός έδρας εκεί όπου τα τελευταία χρόνια το τριφύλλι δεινοπαθεί. Για να δούμε απόψε στη Θεσσαλονίκη τι θα δούμε…

Δημήτρης Στρατής