Παναθηναϊκός: Θετικό δείγμα με κάποιες ατέλειες - Ο Ιβάν έχει δουλειά

Ο Παναθηναϊκός φέτος, αν και νωρίς, έχει παρουσιάσει μια αρκετά καλή εικόνα προκειμένου να βγουν ορισμένα συμπεράσματα και να αποτυπωθούν στο χαρτί. Γράφει ο Δημητρής Δημόπουλος.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε στη φετινή χρονιά από πολύ νωρίς λόγω των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων που υπήρχαν. Όλοι στον οργανισμό ήθελαν να μπει η ομάδα σε ευρωπαϊκούς ομίλους, βασικός στόχος το Europa League, κι αν γινόταν η υπέρβαση δε θα έλεγε κανείς όχι. Μια υπέρβαση που την άγγιξε το Τριφύλλι αλλά για μερικά… εκατοστά δεν την υλοποίησε.

Παρ’ όλα αυτά η φετινή έκδοση της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν έχει καμία σχέση με την περσινή και γι’ αυτό οι δευτεραθλητές Ελλάδος κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους, όμιλοι Europa League, και να έχουν τους ίδιους στόχους με την περασμένη σεζόν. Δηλαδή πρωτάθλημα και Κύπελλο. Τουτέστιν, τίτλος!

Ο Σέρβος τεχνικός το περασμένο καλοκαίρι προχώρησε σε rebuild της μεσαίας του γραμμή, αναβάθμισε την αμυντική του γραμμή, ενώ στην επίθεση πρόσθεσε έναν ακόμα επιθετικό για βάθος και πόνταρε πολλά στον καλύτερο του παίκτη πέρυσι μέχρι να τεθεί νοκ άουτ με ρήξη χιαστού (Αϊτόρ).

Η αμυντική αναβάθμιση

Το Τριφύλλι στην αμυντική του γραμμή έχασε αρκετούς παίκτες, ωστόσο προχώρησε σε ενισχύσεις, οι οποίες ανεβάζουν ξεκάθαρα το επίπεδο της ομάδας κι αυξάνουν τον ανταγωνισμό. Πάμε να δούμε αναλυτικά την κατάσταση.

Centre Backs: Οι τρεις από τους πέντε κεντρικούς αμυντικούς έμειναν οι ίδιοι υπολογίζοντας σ’ αυτούς και τον Σιδερά. Ο Γιοβάνοβιτς διατήρησε στο ρόστερ τους Σένκεφελντ, Μάγκνουσον και στις θέσεις των Πούγγουρα-Σάρλια έφερε τους Γεντβάι, Πάλμερ-Μπράουν. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός απέκτησε δύο παίκτες με καλύτερα χαρακτηριστικά από αυτούς που έφυγαν και πρόσθεσε ανταγωνισμό στα βασικά του στόπερ.

Right Backs: Στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα δεν έγινε κάποια προσθήκη. Αντίθετα έφυγε ο Φακούντο Σάντσες και έμειναν οι Βαγιαννίδης, Κώτσιρας. Αρκετοί, όπως και ο προπονητής, θέωρησαν απαραίτητη τη μεταγραφή μπακ αλλά το step up του Βαγιαννίδη και ο ανεβασμένος Κώτσιρας μετέπειτα ώθησαν τους πάντες ν’ αλλάξουν γνώμη.

Left Backs: Στο αριστερό άκρο της άμυνας ο Παναθηναϊκός υπήρξε μία προσθαφαίρεση. Ο μεγάλος άτυχος, Κρίστιαν Γκάνεα αποχώρησε και στη θέση του ήρθε ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς, ενώ παρέμεινε ο Χουάνκαρ. Η αξία του Ισπανού είναι δεδομένη, ενώ ο Σέρβος είναι ποιοτικότερος και εμπειρότερος από τον Ρουμάνο με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να έχει δύο εξαιρετικές λύσεις για τ’ αριστερά.

Το rebuild στη μεσαία γραμμή

Η βασική ενίσχυση των πρασίνων φέτος το καλοκαίρι έγινε στη μεσαία γραμμή με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ουσιαστικά να προχωράει σε rebuild. Με απλά λόγια έδωσε τεράστια βάση σε μία θέση που πέρυσι πήρε κυρίως αμυντικά, λιγότερο δημιουργικά και σχεδόν καθόλου επιθετικά.

Κόφτης (6): Ο Πέρεθ πέρυσι έβγαλε όλη τη χρονιά μόνος του, καθώς ο αναπληρωματικός του Τσόκαϊ είναι ακόμα άπειρος και άγουρος με αποτέλεσμα στο τέλος να μείνει από δυνάμεις. Φέτος η απόκτηση δεύτερου κόφτη ήταν αναγκαία κι ο Αράο που αποκτήθηκε, αποτελεί μια ποιοτικότατη λύση και δεύτερον ένα πλάνο μετάβασης στην επόμενη μέρα. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός μ’ αυτή την προσθήκη μπαίνει στη διαδικασία να μάθει να ζει χωρίς τον Ισπανό. Παράλληλα κι ο Ζέκα που ήρθε, για να κλείσει την καριέρα του μπορεί να βοηθήσει στο «6».

Box to box (8): Με μοναδικό καθαρό box to box τον Άνταμ Τσέριν έως τον Ιανουάριο (έπειτα υπήρχε κι ο Κλέινχέιζλερ), το Τριφύλλι χρειαζόταν κάτι περισσότερο και ποιοτικότερο σε μια πολύ σημαντική θέση για το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Βιλένα ήρθε με σκοπό να δώσει στον Παναθηναϊκό στοιχεία που του έλειπαν πέρυσι στο αμυντικό αλλά και στο επιθετικό περισσότερο κομμάτι της θέσης «8». Η αλήθεια είναι ότι ο Ολλανδός δεν έχει δικαιολογήσει ακόμα την παρουσία του αλλά η ποιότητά του μπορεί να δώσει άπειρες λύσεις.

Μεσοεπιθετικός (10): Πέρυσι ο Παναθηναϊκός ελάχιστα ματς έπαιζε με καθαρό δημιουργό, καθώς το κέντρο του αποτελούνταν από τους Πέρεθ-Κουρμπέλη-Τσέριν κατά βάση. Όταν πάντως χρησιμοποιούταν δημιουργικός μέσος αυτός ήταν ο Μπερνάρ. Ο Βραζιλιάνος ωστόσο δε δικαιόλογησε τα λεφτά του πέρυσι, ενώ φέτος είναι πάρα πολύ ανεβασμένος, καθώς στον άξονα, χρησιμοποιείται σταθερά «10», υπάρχει κι ο Φίλιπ Τζούρισιτς. Ο Σέρβος είναι ένας μεσοεπιθετικός με εξαιρετικές δημιουργικές και εκτελεστικές ικανότητες, ο οποίος όμως είναι συνεπής και πολύ θετικός και στο αμυντικό κομμάτι. Κάτι ασυνήθιστο για δεκάρι. Με τον ανταγωνισμό να έχει ανέβει ο Μπερνάρ δε θα μπορούσε να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα.

Το πλάνο του Γιοβάνοβιτς στην επίθεση

Η επιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού είχε τις λιγότερες προσθήκες, καθώς ο Σέρβος τεχνικός είχε και συνεχίζει να έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του.

Wingers: Στα εξτρέμ οι πράσινοι διαθέτουν τους Παλάσιος, Μαντσίνι, Βέρμπιτς, Αϊτόρ, ενώ μπορεί να παίξει κι ο Μπερνάρ. Το σκεπτικό του Γιοβάνοβιτς βασίζεται με την αγωνιστική συμπεριφορά των Βέρμπιτς-Αϊτόρ. Ο Σλοβένος πέρυσι δε δικαιολόγησε την παρουσία του στο σύλλογο, ενώ ο Ισπανός υπέστη ρήξη χιαστού όντας ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας. Ο Σέρβος περιμένει από τον Βέρμπιτς να δείξει το κανονικό του πρόσωπο, δείχνει καλύτερος έως τώρα, κι από τον Αϊτόρ να βρει ρυθμό και να δώσει στην ομάδα όσα έδινε. Συνεπώς έχει στο μυαλό του δύο εσωτερικές μεταγραφές γι’ αυτό και δεν προχώρησε σε κάποια προσθήκη.

Centre Forward: Η επιθετική γραμμή είναι η μόνη που διαφοροποιήθηκε, καθώς εκτός από τους Σπόραρ-Ιωαννίδη έχει προστεθεί κι ο Γερεμέγιεφ, ο οποίος στο ντεμπούτο του σκόραρε δείχνοντας πως είναι φορ περιοχής που έχει το γκολ. Από εκεί και πέρα ο Ιωαννίδης είναι σε τρομακτική κατάσταση, ενώ ο Σπόραρ συνεχίζει τα σκωτσέζικα ντουζ (μία ζέστη μία κρύο).

Συμπεράσματα από τα πρώτα δείγματα

Αρκετοί μπορεί να θεωρήσουν πως είναι νωρίς ωστόσο ο Παναθηναϊκός έχει δώσει έναν άλφα αριθμό παιχνιδιών και μπορούν πολύ πιο εύκολα να βγουν συμπεράσματα αναφορικά με την ομάδα και τις δυνατότητές της.

Ο Παναθηναϊκός στη version 2023-24 είναι πολύ πιο δημιουργικός και επιθετικός. Η περσινή ομάδα δεν παρήγαγε με την ίδια συχνότητα φάσεις κι ούτε είχε τον τρόπο να ξεκλειδώσει τις άμυνες με την ευκολία που το βλέπουμε φέτος. Παράλληλα οι πράσινοι έχουν γίνει πιο γρήγοροι τόσο στις μεταβάσεις τους όσο και στην κυκλοφορία της μπάλας σχετικά με πέρυσι.

Ωστόσο υπάρχουν κάποια σημεία που καλείται ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να βελτιώσει, προκειμένου η ομάδα του να φτάσει στην υλοποίηση των στόχων της, καθώς έως τώρα το σύνολό του έχει αδικήσει τον εαυτό του και έχει απωλέσει βαθμούς που θα μπορούσε να είχε κατακτήσει.

Αμυντική Συμπεριφορά: Το Τριφύλλι φέτος έχει γίνει πιο επιθετικό από πέρυσι. Ο Γιοβάνοβιτς δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην επίθεση κι έχει αφήσει πίσω του τις νίκες με μισό μηδέν που πέρυσι είχαν γίνει ρουτίνα. Αυτό σημαίνει πως οι γραμμές θα είναι πιο ψηλά και σε πιθανότητα σπασίματος του ψηλού πρέσινγκ οι χώροι ανάμεσα σ’ αυτές θα είναι αρκετοί. Όλο αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι οι πράσινοι έχουν αντιμετωπίσει ήδη ένα σωρό προβλήματα τραυματισμών στη συγκεκριμένη γραμμή, δημιουργεί ένα είδος σύγχυσης και μη ασφάλειας.

Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός δεν εμπνέει την ίδια σιγουριά με πέρυσι στην άμυνα, ενώ δέχεται πιο εύκολα ευκαιρίες αλλά και γκολ. Κάτι απόλυτα λογικό διότι ο Γεντβάι έπαιξε δίχως προετοιμασία κι ανέτοιμος, ενώ ο Πάλμερ-Μπράουν έχει μόλις δύο συμμετοχές με νέους συμπαίκτες και λίγο μετά τέθηκε νοκ άουτ. Πλέον όμως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να λύσει το μείζον ζήτημα που δημιουργήθηκε με το χιαστό του Μάγκνουσον, καθώς οι πράσινοι χάνουν σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού τους όπως το build up από πίσω.

Τα πρώτα δείγματα της μεσαίας γραμμής

Ένας Παναθηναϊκός που διαθέτει μια μεσαία γραμμή πολύ πιο παραγωγική σε σχέση με πέρυσι και με περισσότερες λύσεις όσον αφορά το βάθος της, η οποία καλείται να βελτιωθεί ακόμα πιο πολύ.

Την περασμένη σεζόν οι πράσινοι βρήκαν περίπου 3-4 γκολ από τους μέσους τους, οι οποίοι είχαν κι ελάχιστες ασίστ. Τη φετινή σεζόν ο Μπερνάρ έχει βάλει 4 γκολ, ο Τζούρισιτς 1, ο Τσέριν 1 κι ο Αράο άλλο 1. Αισίως επτά γκολ με τη χρονιά να έχει ακόμα πολλά παιχνίδια και με τον Βιλένα να έχει χάσει σημαντικές ευκαιρίες προκειμένου ν’ ανοίξει κι εκείνος λογαριασμό.

Το βασικό θέμα στο κέντρο ωστόσο είναι η δημιουργία. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να παράγει εύκολα παιχνίδι από τον άξονα, τον οποίο αν του τον κλείσουν, τακτική ΑΕΚ, τότε η ομάδα κόβεται στα δύο. Ένα θέμα που μπορεί να μεγαλώσει τη δεδομένη στιγμή ακόμα περισσότερο, καθώς δεν υπάρχει πλέον ούτε ο Μάγκνουσον, ο οποίος μπορούσε να παίξει σαν playmaker από την άμυνα. Ουσιαστικά να μεταφέρει με ευκολία κι ασφάλεια την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο, για να ξεκινήσει το βασικό στάδιο ανάπτυξης.

Το συγκεκριμένο ρόλο στην άμυνα τόσο αποτελεσματικά δεν μπορεί να τον αναλάβει κανείς, ενώ το βάρος δημιουργικά πέφτει στον Πέρεθ και στους Μπερνάρ-Τζούρισιτς που είναι στον άξονα. Θα πρέπει κυρίως ο Σέρβος με τον Βραζιλιάνο σε περιπτώσεις που ο Ισπανός εγκλωβίζεται να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες και την ομάδα στις πλάτες τους.

Αμυντικά τα πράγματα είναι επίσης διαφορετικά σε σχέση με πέρυσι. Αυτό που έχουμε παρατηρήσει είναι ότι ο Τσέριν είναι απαραίτητος σε παιχνίδια που απαιτούν ένταση και τρεξίματα, όπως κι ο Αράο, ενώ ο Βιλένα σε στιγμές που η ομάδα αμύνεται μαζικά και με πλάνο δείχνει ιδανικός, καθώς με την ποιότητα και την εμπειρία του παίζει άψογα το χώρο κι ανεβάζει έτσι τον παρτενέρ του.

Από εκεί και πέρα με την απόφαση του Γιοβάνοβιτς να κάνει πιο επιθετική την ομάδα του, τότε κάτι κερδίζει και κάτι χάνει. Παίρνει περισσότερα από το κέντρο του σε γκολ και ανάκτηση κατοχής, όμως αν η πρώτη γραμμή πίεσης σπάσει, τότε οι γραμμές πίσω έχουν αποστάσεις και μεγάλα κενά μεταξύ τους, κάνοντας το Τριφύλλι αρκετά ευάλωτο.

Ωστόσο ο Παναθηναϊκός στη μεσαία του γραμμή είναι πολύ καλύτερος από πέρυσι, έχει πάρει πράγματα από αυτή και μπορεί σε κάθε περίπτωση να πάρει ακόμα περισσότερα.

Διαθέτει γκολ και φάσεις επιθετικά – Του λείπει κάτι

Επιθετικά οι πράσινοι είναι εξίσου πιο παραγωγικοί σε σχέση με πέρυσι, όμως αυτό είναι μια πρόχειρη ματιά και οι αριθμοί στο ποδόσφαιρο δε λένε πάντα την αλήθεια.

Ο Παναθηναϊκός υπάρχουν παιχνίδια που είναι αποτελεσματικός (Γιάννινα, Αγρίνιο) κι άλλα που δεν μπορεί να βάλει την μπάλα στα δίχτυα (Μπράγκα, ΠΑΟΚ). Είναι δεδομένο πως ο τρόπος για δημιουργία φάσεων υπάρχει και μάλιστα σε άφθονο βαθμό, όμως λείπει το εύκολο γκολ από τους εξτρέμ κι ακόμα περισσότερα από τους επιθετικούς.

Υπάρχουν παιχνίδια που το Τριφύλλι έχει χάσει ευκαιρίες που πραγματικά δε χάνονται, ενώ παρατηρείται πολλές φορές και άγχος στην τελική πάσα. Σαν να μπλοκάρουν οι παίκτες την κρίσιμη στιγμή. Σαφώς και δε μιλάμε για την πλειοψηφία των αγώνων, όμως έχουμε δει τόσο με την Μπράγκα όσο και σε ορισμένα ακόμα ματς (ΠΑΟΚ) τον Παναθηναϊκό να τα χαλάει στην τελική πάσα ή εκτέλεση.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει διότι ο Αϊτόρ δεν έχει βρει ρυθμό ακόμα και πέρυσι είχε σταθερά τα περισσότερα γκολ από τους εξτρέμ (8) και όλης της ομάδας, ενώ και οι επιθετικοί (εξαιρώ τον Γερεμέγιεφ) δεν είναι killer που λέμε. Βγάζω εκτός παιχνιδιού τον Σουηδό, καθώς δεν έχει πάρει ευκαιρίες και δείχνει όσο έχει παίξει πως έχει το εύκολο γκολ και μυρίζεται τέτοιες φάσεις.

Ιδανικά ο Παναθηναϊκός θα ήθελε έναν εξτρέμ που να έχει το εύκολο γκολ κιι ορισμένα ακόμα στοιχεία, όπως έφεση στο 1vs1 καλή σέντρα και σουτ εκτός περιοχής και φυσικά έναν επιθετικό φονιά, ο οποίος θα έκανε τη μισή ευκαιρία γκολ. Τότε θα μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική ομάδα πολύ πιο πάνω σε ποιότητα και δυνατότητες, αλλά οι τελικές αποφάσεις ανήκουν στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς κι όχι σ’ εμάς.

Έναν προπονητή που έβαλε το σύλλογο ξανά στο σωστό δρόμο, που τον εξελίσσει κάθε χρόνο και περισσότερο και που παλεύει για ό,τι καλύτερο. Δεδομένα ο Σέρβος έχει δουλειά να κάνει προκειμένου να βελτιώσει ορισμένα κακώς κείμενα, όμως ο Παναθηναϊκός βαδίζει στο σωστό δρόμο και θέλει στήριξει, καθώς κανένας στόχος δε χάνεται από τον Οκτώβριο!