Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τυχαίος δεν είναι. Αυτό με βάση το βιογραφικό του είναι δεδομένο.
Το ωραίο μαζί του είναι πως σκέφτεται το ποδόσφαιρο με συγκεκριμένο θεαματικό τρόπο και στον Παναθηναϊκό παρότι δεν βρήκε τους παίκτες που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τη φιλοσοφία του στο 100%, κάποιους από αυτούς τους μεταμόρφωσε, κάνοντας επί των ημερών του παιχνίδια καριέρας.
Ίδιος ήταν ο Κώτσιρας των πλέι-οφ με τον δεξιό μπακ που «κουτούλαγε» το φθινόπωρο;
Μην πιάσουμε τον Λούκας Βιγιαφάνιες, είναι μια περίπτωση μόνος του. Ποιος άλλος προπονητής θα έφερνε από το βάθος του ροτέησον τον Φώτη Ιωαννίδη ταιριάζοντάς τον άψογα με τους εξτρέμ, «παρκάροντας» στον πάγκο 2.000.000 ευρώ (Μακέντα-Καρλίτος).
Ο κόουτς ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι τα πλέι-οφ. Πειραματίστηκε, έσπασε τα μούτρα του μέχρι να καταλήξει στο κατάλληλο σχήμα και τους παίκτες που θα του έκαναν την δουλειά.
Πολλοί φοβήθηκαν πως η ΠΑΕ για μια ακόμα φορά θα πήγαινε στην εύκολη λύση και θα τον απέλυε όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν πειστικά. Η αλήθεια είναι πως όταν μαζεύονται πολλές γκέλες, το σωστό είναι ο προπονητής να γίνει ευέλικτος και να ψάχνεται ασταμάτητα.
Να προσαρμόζεται στις συνθήκες που υπάρχουν και να προσπαθεί σιγά σιγά να βάλει βάσεις για να παίξει η ομάδα του το ποδόσφαιρο που ο ίδιος έχει στο μυαλό του.
Ο Σέρβος δεν «έδωσε» τους παίκτες του στα ζόρια, εκείνοι το εκτίμησαν και στο τέλος έπαιζαν και για εκείνον δίνοντας στην ομάδα τον τίτλο της πιο βελτιωμένης της λίγκας. Ελπίζουμε να του έχει μείνει έμπνευση του Ιβάν ώστε για δεύτερο σερί καλοκαίρι και τρίτη σερί μεταγραφική περίοδο να διαλέξει σωστά παίκτες. Τα αποτελέσματα με Πέρεθ, Παλάσιος, Μπρινιόλι, Γκασίνοβιτς ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά.
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
