Ο Έλληνας φυσιοθεραπευτής της Ούνικς, Ριχάρδος Καμπάσος αναφέρθηκε στη φετινή σεζόν με τη ρωσική ομάδα στην EuroLeague και τη συνύπαρξή του με τον Μάριο Χεζόνια στο Καζάν.
Η σεζόν για την Ούνικς Καζάν ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της τρίτης θέσης στη VTB League στη σειρά των μικρών τελικών με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν και ο πρώην φυσιοθεραπευτής της ΑΕΚ, του Ήφαιστου Λήμνου και του Ιωνικού Νικαίας, Ριχάρδος Καμπόσος αναφέρθηκε στο πέρασμά του από την ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην εκπομπή «Μπασκετικοί μετανάστες» του WEB Radio της ΕΟΚ:
Για το πώς πήγε στην Ούνικς:«Κάποια στιγμή το καλοκαίρι είχα επικοινωνία με τον Χάρη Γλάρο, ο οποίος είναι αυτήν τη στιγμή φυσιοθεραπευτής στον Παναθηναϊκό. Ήταν στην Ούνικς μαζί με το σταφ του κόουτς Πρίφτη. Με πήρε τηλέφωνο και μου λέει ότι μπορεί να υπάρξει η πρόταση για φυσιοθεραπευτή στην Ούνικς, αφού η ομάδα έχει ξεμείνει. Με έφερε σ’ επαφή με τον sports director, τον Κλαούντιο Κολτεμπέλα και έτσι ξεκίνησε. Μου έκανε την πρόταση και τη σκέφτηκα απευθείας, δεν το σκέφτηκα πολύ».
Για την υποδοχή που είχε απ’ την ομάδα: «Ήταν πολύ ενδιαφέρον το ότι η υποδοχή τους ήταν πάρα πολύ καλή και είχα πάρα πολύ καλή συνεργασία με τους Ρώσους. Και οι άνθρωποι που στελεχώνουν την ομάδα είχαν μια πολύ καλή κι ένθερμη υποδοχή, στηρίζουν, γιατί έχουν δουλέψει κατά καιρούς με πάρα πολύ κόσμο απ’ το εξωτερικό. Στη Ρωσία έχουν όλοι ξένο staff σε πολλές θέσεις. Ήταν πάρα πολύ ωραία η υποδοχή απέναντί μας, μας έκαναν να νιώσουμε άνετα, ήταν πολύ όμορφα».
Για την καθημερινότητα στο Καζάν: «Το πρώτο διάστημα της προσαρμογής ήταν λίγο δύσκολο για ‘μένα, γιατί πήγα και σε μια πόλη που δε μιλούν πάρα πολύ αγγλικά. Ήμουν πολύ τυχερός που ‘χα τον Κώστα (σ.σ. Καϊμακόγλου) μαζί, που με «πήρε απ’ το χέρι», περνούσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί και προσαρμόστηκα γρήγορα. Έχει πολύ ωραία μέρη το Καζάν, αρκετά αξιοθέατα, είναι πανέμορφο».
Για τη φετινή χρονιά της Ούνικς: «Ήταν μια χρονιά απ’ τις πιο συναρπαστικές χρονιές που έχω ζήσει ποτέ, κυρίως γιατί όλοι πίστευαν ότι η ομάδα θα πάει καλά. Όταν ξεκινήσαμε στην αρχή, εκεί που λίγο «πάγωσε» όλο αυτό ήταν όταν χάσαμε κοντά στους 40 πόντους στην Τουρκία απ’ τη Φενέρ κι εκεί χάλασαν λίγο οι ισορροπίες. Ίσως όμως έπρεπε να γίνει αυτό, γιατί από ‘κει άρχισε μια άλλη χρονιά. Από ‘κεινο το σημείο, άρχισαν να βγαίνουν στο παρκέ όλα αυτά τα οποία δούλευαν τα παιδιά καθημερινά. Άρχισε και ο κόσμος να σέβεται την Ούνικς και να βλέπει ότι όντως κάνουμε δουλειά. Εκεί αρχίσαμε να ζούμε άλλες στιγμές. Κερδίζαμε την Αρμάνι, τη Ρεάλ, όποιος ερχόταν τον κερδίζαμε, πήγαινε η ομάδα «τρένο». Αυτό ήταν κάτι τεράστιο για ‘μας που το ζούσαμε κάθε μέρα».
Για τη στήριξη του κόσμου ακόμη και στους μικρούς τελικούς: «Ο κόσμος στήριζε πάρα πολύ και αυτό που με συγκίνησε λίγο ήταν όταν αποκλειστήκαμε απ’ τη Ζενίτ στο τέλος, που ο κόσμος παρέμεινε στο γήπεδο και χειροκροτούσε για πάρα πολύ ώρα. Τους αρέσει πάρα πολύ ο αθλητισμός. Έτυχε κατά την παραμονή μου εκεί να παρακολουθήσω και αγώνα χόκεϊ, βλέπεις ότι τους αρέσει ο αθλητισμός. Ακόμη και στα παιχνίδια ήταν σε όλα μέσα».
Για την αποβολή των ρωσικών ομάδων απ’ την Ευρωλίγκα: «Συζητιόταν γενικότερα το κομμάτι του πολέμου στην ομάδα. Καλώς ή κακώς, εμείς δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, οπότε απ’ τη μία ήταν καλό, απ’ την άλλη μας σκάνε όλα απευθείας. Μόλις πληροφορηθήκαμε την αποβολή μας, αρχίσαν να περνούν σκέψεις απ’ το μυαλό μας, σχετικά με το τι γίνεται, τι θα κάνουμε, πώς θα πάει η χρονιά».
Για το αν ένιωσαν μια «πικρία» απ’ την ξαφνική αποβολή τους: «Απ’ την άποψη ότι δεν ξέρεις τι θα γινόταν, άρα τελείωσε άδοξα η χρονιά, σίγουρα μένει μια «πικρία». Ήμασταν συντονισμένοι, δουλέψαμε για ένα στόχο. Το ίδιο συνέβη και τη χρονιά τουcovid. Όλες οι χρονιές που τελειώνουν μ’ έναν τρόπο εξωμπασκετικό, πάντα σου αφήνουν ένα ερωτηματικό».
Για τη σχέση του με τον προπονητή της Ούνικς, Βέλιμιρ Περάσοβιτς: «Είχαμε καθημερινή επαφή με τον κόουτς Περάσοβιτς. Είναι ένας σκληρός προπονητής, που τον νοιάζει η ομάδα να δουλεύει συνεχώς σε ψηλές εντάσεις, να δυναμώνει διαρκώς, οπότε το παιχνίδι να είναι κάτι σαν ξεκούραση. Δηλαδή να έχει κουραστεί τόσο πολύ στην προπόνηση, που στον αγώνα απλά να πηγαίνει και να παίζει. Παρά το γεγονός ότι είναι σκληρός προπονητής, είχε τη διάθεση να ακούσει, είχαμε επικοινωνία, μιλούσαμε καθημερινά, προσπαθούσα να του εξηγήσω κάποιες φορές ότι έπρεπε να κάνουμε διαχείριση με κάποιους παίκτες. Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία και άμα συνεχίζαμε στην Ευρωλίγκα πιστεύω θα φαινόταν αυτό και στο παρκέ, ότι απέδωσε αυτή η συνεργασία».
Για τη σχέση του με τον Μάριο Χεζόνια: «Είναι ένας απίστευτος τύπος. Ακόμη και η στιγμή που τον είδα για πρώτη φορά, είχαμε απ’ την αρχή αυτήν την επαφή. Είναι ένα παιδί με πολύ ζωντάνια, με μεγάλο ταλέντο, όχι μόνο μπασκετικά, αλλά και σωματικά και σε πλευρά νοοτροπίας. Είναι πάρα πολύ αληθινός. Ό,τι λέει, ό,τι κάνει, οτιδήποτε ανεβάζει και ό,τι ζούμε εμείς μαζί του, είναι αληθινό. Δεν έχω δει, επίσης, άνθρωπο να έχει τόσο ψηλά το winning mentality, θέλει πάντα να κερδίζει και να τα κερδίζει όλα. Άμα τον δεις, μπορείς να του πεις να σου πει προτάσεις στα ελληνικά. Ξέρει και τι σημαίνουν, γιατί ακούει ελληνικά τραγούδια. Φυσικά σε κάποια μας ρωτάει, αλλά ξέρει όντως αρκετά ελληνικά».
Για τον Κώστα Καϊμακόγλου: «Ο Κώστας είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, όποιος τον ξέρει και τον έχει γνωρίσει μιλάμε για έναν απίστευτο χαρακτήρα. Μπασκετικά μιλάμε για έναν πανέξυπνο και πάρα πολύ εύστροφο άνθρωπο. Έχει μια μπασκετική ευφυία τεράστια. Στην προπόνηση μάς βοήθησε το ότι ήταν πάρα πολύ κοντά στους παίκτες, βοηθούσε και στις ατομικές προπονήσεις. Στο staff τον σέβονταν πάρα πολύ και λόγω εμπειρίας και λόγω νοοτροπίας. Έπαιξε πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η εμπειρία του και στις δύσκολες στιγμές. Ίσως θα ‘πρεπε να σκέφτεται λίγο πιο σοβαρά το κομμάτι της προπονητικής».
Widget not in any sidebars
