Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κουράγια να πρεσάρει. Στη μεσαία γραμμή συστηματικό πρέσινγκ είδαμε μονάχα στο ντέρμπι, όταν μπήκε στο παιχνίδι ο Αλεξανδρόπουλος και οι Σαβιέρ, Βιγιαφάνιες γυρνούσαν πολύ και για να βοηθάνε τους χαφ αλλά και για να φύγουν στην αντεπίθεση:
Όλα αυτά σημαίνουν τρέξιμο, κάτι με τα οποία οι στράικερ είναι κομμάτι αλλεργικοί. Οταν στην ενδεκάδα είσαι μόνος σου, τα γκολ που σημειώνεις σου δίνουν το δικαίωμα να λουφάρεις, όμως με Καρλίτος-Μακέντα δίπλα δίπλα αυτή η συμπεριφορά δύσκολα επιτρέπεται.
Οχι από τους παίκτες (αυτοί είναι και δεν πρόκεται να αλλάξουν στα…γεράματα), αλλά από τον προπονητή. Το ζήτημα της συνύπαρξης τους δεν είναι αγωνιστικό -αλλά ζήτημα σχέσης.
Μπορεί να ταιριάξουν και να γίνεται στο ΟΑΚΑ πάρτι, τώρα δεν τσουλάει με τίποτα το πείραμα γιατί δεν έχουν στα νώτα τους εξτρέμ και κυρίως κεντρικά χαφ που θα πηγαίνουν το γήπεδο πάνω-κάτω.
Πιο πολύ και από το να βρει τρόπο να τους χωρέσει αποτελεσματικά ο Μπόλονι πρέπει να κάνει ένα …προξενιό αναμειγνύοντας και τους συμπαίκτες τους στην εξίσωση, δίχως την συνεισφορά των οποίων το 4-4-2 δεν είναι εδαφικό με τίποτα. Αν δεν φτιάξει η φυσική κατάσταση ο 67χρονος θα μοιάζει απλώς δογματικός.
Δημήτρης Στρατής
