Η άμεση ανάγκη ενίσχυσης τον Ιανουάριο και η... Ευρώπη
Για να προχωρήσεις στον ομαδικό αθλητισμό πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι, τα προτερήματα σου τις αδυναμίες σου και να κάνεις με την δουλειά που γίνεται καθημερινά στο προπονητικό σου κέντρο τον χρόνο σύμμαχο σου.
Ο Παναθηναϊκός έχει έναν πολύ καλό τερματοφύλακα, έναν ηγέτη για τα μετόπισθεν (Σένκεφελντ), ποιοτικούς μεσοεπιθετικούς αλλά δεν έχει ακόμα δέσει σαν σύνολο.
Για να προλάβει τον Άρη στην κούρσα της Ευρώπης θα πρέπει να βελτιωθεί, να γίνει δουλειά σε ατομικό επίπεδο αλλά και να δοθεί βάρος στην τακτική.
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όλες οι μεγάλες ομάδες έχουν τριάδες στο κέντρο. Από τον Παναθηναϊκό λείπει (ακόμα) ένα εξάρι-φόβητρο, ποδοσφαιριστής που θα χυμάει στον αντίπαλο και ο τελευταίος θα αλλάζει χρώμα. Πάλι καλά που προέκυψαν στην πορεία Αλεξανδρόπουλος-Μαουρίσιο για να βοηθήσουν τον Κουρμπέλη που δεν έχει την πάσα του Βραζιλιάνου, ούτε τα τρεξίματα του μικρού, ο κάπτεν παίζει στον χώρο του και λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος με την άμυνα.
Ο Δημήτρης έχει προσόντα αλλά λειτουργεί με άγχος όταν καλείται να μαρκάρει στενά και να καλύψει πολλούς χώρους καθώς το σκαρί και η ιδιοσυγκρασία του δεν τον βοηθούν, αφού δεν πρόκειται να γίνει ποτέ Ζέκα ή Σιμάο ή Βιτόλο που γίνονταν στενός κορσές στον προσωπικό τους αντίπαλο.
Όλα έγιναν πιο εύκολα όταν αποφάσισε ο προπονητής να παίξει με τρία χαφ, να μικρύνει δηλαδή τους χώρους για τους παίκτες που χρησιμοποιεί στον άξονα και να τους ζητήσει πιο συγκεκριμένα πράγματα να κάνουν.
Είμαστε περίεργοι να δούμε τι αλχημείες θα σκεφτεί ο κόουτς στα παιχνίδια με Τρίπολη/Απόλλωνα όπου τα 2/3 των κεντρώων του θ’ απουσιάζουν.
Δημήτρης Στρατής