Ένας μεγάλος άγνωστος που δύσκολα θα αγαπηθεί

Με το που ο Λάζλο Μπόλονι έπιασε στο στόμα του τον Γιάννη Αλαφούζο μιλώντας για…Νόμπελ, ακόμα κι οι πιο θερμοί υποστηρικτές του Ρουμάνου αποστασιοποιήθηκαν.

Για το 90% του κόσμου ο μεγαλομέτοχος θα είναι ΠΑΝΤΑ φταίχτης ότι αρνητικό κι αν συμβαίνει στο κλαμπ. Μέχρι πρότινος η προσδοκία ήταν ότι ο Ρουμάνος θα έκανε κάτι καλό αρκεί να τον άφηναν ήσυχο να δουλέψει οι…από πάνω.

Προσοχή όμως σε μια λεπτομέρεια, ο κόουτς δεν έκανε μεταγραφές, δουλεύει με ό,τι βρήκε κι ό,τι του φέρανε, υποδείξεις θα κάνει μελλοντικά. Σήμερα η μόνη του απαίτηση είναι η μη παραχώρηση Κουρμπέλη.

Ο τωρινός Παναθηναϊκός δεν είναι του προπονητή του (δεν διάλεξε τους παίκτες που έχει): χρόνο πρέπει να έχει ο άνθρωπος, ώστε να κάνει τις εισηγήσεις του, όταν κι εφόσον αποκτήσει για το ρόστερ άριστη γνώση.

Πιθανότατα δεν ενθουσιάζει τον περίγυρο γιατί δεν έχει π.χ. την δασκαλίστικη συμπεριφορά του Τεν Κάτε και του Φερέιρα, ούτε είναι παιδί του Συλλόγου όπως οι Δώνης, Ουζουνίδης. Ο Βαλκάνιος είναι φειδωλός, σπάνια ενθουσιάζεται, σπάνια υπερβάλει.

Προσωπικά αυτό το cool στυλάκι μας αρέσει, αλλά σε μία χώρα που ο κόσμος κουβαλά στο κεφάλι του τόνους ποδοσφαιρικής μούχλας (ώστε να πιστεύει ότι ο προπονητής πρέπει να είναι «γάτος» που κάνει σωστές αλλαγές, εμψυχωτής και λαοπλάνος για να φωνάζει για τη διαιτησία), αυτό το στυλ δύσκολα γοητεύει.

Ο Μπόλονι είναι ένας μεγάλος άγνωστος κι όσο πιο άγνωστος παραμένει τόσο δυσκολότερο είναι να αγαπηθεί. Πόσω μάλλον όταν η ομάδα δεν έχει προκύψει από δικές του επιλογές και δύσκολα θα παίξει φέτος το ποδόσφαιρο που αυτός θέλει…

Δημήτρης Στρατής