Απόσταση, αδιαφορία και δυσπιστία
Yπήρξαν αμέτρητοι φίλοι του Παναθηναϊκού που με την πάροδο των ετών αποστασιοποιήθηκαν, αδιαφορώντας πλήρως για τις τακτικές του Γιάννη Αλαφούζου.
Yπήρξαν αμέτρητοι φίλοι του Παναθηναϊκού που με την πάροδο των ετών αποστασιοποιήθηκαν, αδιαφορώντας πλήρως για τις τακτικές του Γιάννη Αλαφούζου.
Ήταν οι μετριοπαθείς που σε καιρούς που παράγκα και ΕΟ …παρέλαυναν εντόπιζαν ότι τα θέματα στον Παναθηναϊκό δεν είχαν να κάνουν με την διαιτησία και τους θεσμούς αλλά με τον τρόπο που διοικούνταν. Από εκείνους που δεν άντεχαν τον Παναθηναϊκό να αποτελεί κίνημα διαμαρτυρίας, να είναι μονίμως αγχωμένος, ανασφαλής και κλαψιάρης.
Νομίζετε ότι θα ήταν δύσκολο για όλους τους παραπάνω να κάνουν κι εκείνοι τους ντελάληδες της πληγωμένης παναθηναϊκοφροσύνης και να βγαίνουν στα ραδιόφωνα λέγοντας ότι το μέγα πρόβλημα ήταν οι ρέφερι, ο Κόκκαλης κι ο Μαρινάκης; Σιγά το δύσκολο!
Όλοι αυτοί θεωρούν πως το μοιρολόι δεν αποτελεί συμπεριφορά Παναθηναϊκού. Έχουν γνωρίσει έναν άλλο σύλλογο, πολύ διαφορετικό από αυτόν που είναι σήμερα: ένα σωματείο με παράγοντες αξιοσέβαστους, δυνατούς, γνώστες των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, με το βλέμμα στραμμένο στην Ευρώπη.
Στο τριφύλλι του Μαντζαβελάκη και των καλών εποχών του Γιώργου Βαρδινογιάννη όποιος αναζητούσε άλλοθι για ήττες από Ατρόμητους εντός έδρας θα έπαιρνε το δελτίο του και θα έψαχνε να βρει ομάδα. Κυρίως γιατί με τα λόγια του θα είχε αποδείξει ότι δεν καταλαβαίνει πού βρίσκεται.
Έχει φρίξει η πλειοψηφία αυτού του πληγωμένου κόσμου με όσα παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια γι αυτό εξακολουθεί να σιωπά ακόμα και μπροστά στα παιχνίδια εξουσίας που γίνονται με τον Παναθηναϊκό πρώτη μόστρα με φόντο τις χοντρές μπίζνες που ετοιμάζονται με φόντο το γηπεδικό!
Δημήτρης Στρατής