Από κούνια… για το τριφύλλι!
Όσο κλισέ και αν ακουστεί, παραμένει αληθινό. «Παναθηναϊκός γεννήθηκα, Παναθηναϊκός είμαι από κούνια». Ναι, θεωρώ ότι δεν γράφεις κάποιο διαγώνισμα, ή δεν προχωράς σε κάποια κλήρωση για να κατασταλάξεις στο ποια ομάδα θα υποστηρίξεις στην ζωή σου.
Γράφει ο Νότης Καμπέρης
Στην δικιά μου περίπτωση, ένα παραπάνω, αφού η οικογένειά μου, μητέρα και πατέρας, είναι σκληροπυρηνικοί Παναθηναϊκοί. Από μικρός θυμάμαι τους γονείς μου να πανηγυρίζουν σαν… παιδιά το γκολ «όνειρο» του Έκι Γκονζάλες απέναντι στην Άρσεναλ στα πλαίσια της διοργάνωσης του Champions League. Γινόταν, λοιπόν, να ακολουθήσω διαφορετικό δρόμο;
Το τριφύλλι είναι το σύμβολο της ισορροπίας, της ενότητας και της καλοτυχίας, ενώ το πράσινο αποτελεί σημειολογικά το χρώμα της ελπίδας. Άμεσα ταυτίστηκα μαζί του, αλλά και με τις αξίες του σεβασμού για τον αντίπαλο, του ευ αγωνίζεσθαι δηλαδή, και της αλληλεγγύης, από τις οποίες διέπεται ο Παναθηναϊκός. Από πολύ μικρός ξεκίνησα να διαβάζω για την ιστορία αυτού του τεράστιου συλλόγου και κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για μια «όαση» στον αθλητισμό. Οι διακρίσεις είναι αμέτρητες σε όλα τα αθλήματα. Εξ ου και το βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος, ονόματι «Και χιλιάδες τίτλοι…», λογοπαίγνιο από τον ύμνο της ομάδας, που αναφέρει «και χιλιάδες φίλοι».
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Πού αλλού στην Ελλάδα θα συναντούσες 75.000 οπαδούς να γεμίζουν ασφυκτικά ένα Ολυμπιακό Στάδιο; Όσες φορές με πήγαν οι γονείς μου στο γήπεδο, ξετρελαινόμουν από την ατμόσφαιρα, τα τραγούδια και την αύρα.
Η σπουδαιότητα του συλλόγου υπογραμμίζεται και από την έλευση τεράστιων ονομάτων, Ελλήνων και ξένων, στα τμήματά του. Το ποδοσφαιρικό είδωλό μου είναι ο «μεγάλος μικρός», το καλύτερο εφτάρι της χώρας εκείνη την εποχή, ο Δημήτρης Σαραβάκος, ασχέτως εάν δεν τον πρόλαβα εν ενεργεία. Στα τότε «καλά» χρόνια της ομάδας (μέχρι δηλαδή και την διάλυση της πολυμετοχικής σύνθεσης στα διοικητικά του Παναθηναϊκού) περίμενα πάντοτε με ανυπομονησία το πότε θα γινόταν το «μπαμ» του καλοκαιριού με κάποια βαρύγδουπη μεταγραφή.
Όντας βέρος Αθηναίος, δεν θα γινόταν να μην υποστηρίξω την ομάδα της πρωτεύουσας. Η αγάπη μου για την Αθήνα είναι μεγάλη. Αισθάνομαι ευλογημένος που γεννήθηκα σε αυτόν τον ιστορικό τόπο, που σε σαγηνεύει σε κάθε βλέμμα που θα του ρίξεις. Η Αθήνα, λοιπόν, εκπροσωπείται από την ομάδα που της αρμόζει. Και η πιο ιστορική ομάδα της χώρας εκπροσωπεί μία πανέμορφη πόλη.
Καθώς μεγάλωνα, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο, μιας και εκεί γίνονται οι μεγαλύτερες επενδύσεις, δεν είναι ρόδινα. Και η θέση του Παναθηναϊκού στα χρόνια της παράγκας, παρόλο που ήταν μειονεκτική, έβγαλε στον αφρό μια ευχάριστη διαφοροποίηση από τις υπόλοιπες ΠΑΕ της χώρας. Η εντιμότητα είναι το άλφα και το ωμέγα. Και εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να ταυτιστώ με ομάδες, που λειτουργούν ανασταλτικά στην διατήρηση του αθλητικού ιδεώδους και στην βελτίωση του χώρου αυτού στην Ελλάδα.
Βρείτε τον συντάκτη στο Instagram