Ήταν «θέμα» για τον Παναθηναϊκό το πως θα αντιδράσει η ομάδα μετά το «πισωγύρισμα» με τον Αγιαξ. Αν θα το ξεπεράσει με τον αέρα της μεγάλης ομάδας ή αν θα την πάρει από κάτω και θα βρεθούμε ξανά μπροστά σε καταστάσεις προηγούμενων χρόνων προσπαθώντας μάταια να μαζέψουμε τα κομμάτια μας.
Μας απασχολούσε όλους. Το συζητάγαμε μεταξύ μας στις «καφενειακές» συζητήσεις που κάναμε, το περιμέναμε πως και πως και θέλαμε να δούμε σε ποιο βαθμό ισχύει.
[ads2]
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ των παικτών του τριφυλλιού ήταν δυνατή και εμφατική. Ένα 4-0 επί του ΠΑΣ στη Λεωφορο, με ωραία μπάλα, ένα τσουβάλι χαμένες ευκαιρίες και τον κόσμο να φεύγει χορτάτος από το γήπεδο παρά το λιοπύρι που έφαγε στο κεφάλι. Σε πραγματικά αντίξοες συνθήκες που πρέπει να προβληματίσουν τους υπεύθυνους – ανεύθυνους που αποφασίζουν τις ώρες των παιχνιδιών.
Μπορεί να χρειάστηκε η – δικαιότατη – αποβολή του γκολκίπερ του ΠΑΣ για να πάρει μπροστά η ομάδα, να αλλάξει σύστημα ο Στραματσόνι (περιέργως ξεκίνησε με 3-5-2)και να χαθεί το τόπι ωστόσο η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση και πήρε μα άνεση και στιλ αυτό που ήθελε. Εφτασε έτσι το δύο στα δύο στο φετινό πρωτάθλημα και μάλιστα με μεγάλα σκορ (3-0 στη Λιβαδειά, 4-0 τώρα).
Μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν χωρίς αμφιβολία ο Μάρκους Μπεργκ. Ο Σουηδός από το καλοκαίρι είναι άλλος άνθρωπος, δείχνει να γουστάρει και με το παραπάνω το ποιοτικό ρόστερ που έχει φτιαχτεί και αυτό το κέφι του βγαίνει μέσα στο γήπεδο όπου κάνει «παπάδες».
Εξαιρετική η παρουσία και του Κουλιμπαλί, ο οποίος στο ντεμπούτο του έπεισε και με το παραπάνω τον Σταματσόνι ότι μπορεί να τον υπολογίζει για μια άκρως αξιόπιστη εναλλακτική του Μέστο. Σωστές επιστροφές, κράτημα θέσης, άριστα τακτικά και εξαιρετικός στα ανεβάσματά του. Από δική του σέντρα ήρθε άλλωστε και το πρώτο γκολ του Μπεργκ.
Ο τρόπος που εξελίχτηκαν τα πράγματα από το ματς με τον Αγιαξ και μετά έφεραν και πιο γρήγορα κοντά μας τον Σεμπά. Ο κεντρικός αμυντικός του τριφυλλιού, αν και ανέτοιμος, μπήκε από το… παράθυρο την Πέμπτη ενώ τώρα ξεκίνησε βασικός και έδειξε δείγμα της κλάσης του. Όχι ότι αμφιβάλαμε και ποτέ για το τελευταίο. Ο βαθμός ετοιμότητάς του ήταν και είναι το ζητούμενο και οι ρυθμοί που πάει για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα είναι άκρως ενθαρρυντικοί.
Και ο Εμποκού, επίσης, είναι παίκτης που σου αλλάζει ταχύτητα και επίπεδο. Μια σφαίρα από τα άκρα, που μπορεί να σου κάνει άνω – κάτω την αντίπαλη άμυνα και που μόλις προσαρμοστεί απόλυτα θα είναι έτοιμος για μεγάλες «ζημιές».
Αυτά και… τέλος. Δεν χρειάζεται να λέμε περισσότερα για ένα ματς που η ομάδα μας ήταν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ και το τελείωσε έτσι ακριβώς όπως έπρεπε. Ανετα, εμφατικά και με στιλ. Δύο στα δύο και προχωράμε. Ραντεβού στο Αγρίνιο, το βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου…
