Αν και ο θεσμός του Κυπέλλου στη χώρα μας δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να υπερηφανευόμαστε (το αντίθετο), ο τελικός που κέρδισες προ εβδομάδων κόντρα στον ΠΑΟΚ ίσως αποτελέσει το «κλικ» που θα δώσει άλλο χρώμα στη φετινή κούρσα του Παναθηναϊκού.
Αρκεί να μην βρεθείς για μια ακόμα χρονιά να επιδίδεσαι σε σαρωτικό ράβε-ξήλωνε. Η ομάδα ακόμα περιμένει στο μεταγραφικό παζάρι χωρίς να έχει κάνει κάποια κίνηση για «μεγάλο ψάρι» στη θέση 9 ή 8.
Ως τώρα φρόντισε να «γεμίσει» τον πάγκο της με Γκανέα, Λοντίγκιν, από εκεί και πέρα περιμένει να δει τι θα γίνει με τις αποδεσμεύσεις.
Θα είναι πολύ σημαντικό να μην αποχωρήσουν στελέχη του κορμού, το λέμε τώρα που γίνεται «παιχνίδι» με Γκασίνοβιτς, Βιγιαφάνιες, Βέλεθ. Το βασικό χαρακτηριστικό της τακτικής του προπονητή την άνοιξη κι έπειτα ήταν η σαφής πρόθεση του να στρέψει την προσοχή του σε συνεργασίες στην επίθεση και στο αμυντικό κομμάτι, που είχαν φτάσει σε υψηλό επίπεδο μετά από πολλές εργατοώρες στο Κορωπί.
Ο κόουτς επένδυσε στην εξειδίκευση σε επίπεδο ομαδικής λειτουργίας η οποία περιλάμβανε συνεργασίες όλων των παικτών απέναντι σε σύνολα τα οποία, όπως ο ίδιος δήλωνε πριν και μετά τα ματς, ήταν (λόγω χρόνιας συνύπαρξης και δουλειάς στην ίδια φιλοσοφία) πιο μπροστά από το δικό του.
Θαυμάσαμε πόσο μεθοδικά επέλεξε ο κόουτς να επενδύσει πάνω σε συνεργασίες και στις δύο πλευρές του γκαζόν, οι οποίες εξελίχθηκαν καταλυτικά υπέρ των παικτών του, τοποθετώντας κάμποσους στην επίθεση στην αδύνατη πλευρά του αντιπάλου ως υποστηρικτικούς για τη τήρηση αποστάσεων και υπεραριθμιών, απαιτώντας από αυτούς να κερδίσουν κατοχές.
Για να έχει άμεση συνέχεια αυτό το πλάνο το οποίο σου χάρισε κύπελλο και κάμποσες νίκες σε ντέρμπι απαιτείται από την ομάδα να μην κάνει πολλές αλλαγές στον κορμό της και οι 2-3 ενισχυτικές κινήσεις της να προέλθουν από υψηλότερα ράφια.
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
