Ο Ρόκα, ο Στραματσόνι, ο Ντρεοσί και το «θαύμα» των Αναστασίου - Νταμπίζα!

Ο Παναθηναϊκός αφήνει την ισπανική αγορά και κάνει στροφή στην γαλλική αγορά και όλοι ελπίζουμε οι επιλογές του Πιέρ Ντρεοσί

Ο Παναθηναϊκός αφήνει την ισπανική αγορά και κάνει στροφή στην γαλλική αγορά και όλοι ελπίζουμε οι επιλογές του Πιέρ Ντρεοσί (που είναι πολύ πιο βαρύ όνομα από τον Τσάβι Ρόκα) να είναι εύστοχες και το newspao.gr θυμίζει τι έγινε τις τελευταίες φορές που οι “πράσινοι” δεν στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε μία αγορά για την ενίσχυσή τους.

Με τον Πιέρ Ντρεοσί ο Παναθηναϊκός έχει, θεωρητικά, την ευκαιρία να κάνει μεγάλα πράγματα μέσω της γαλλικής αγοράς, μία αγορά την οποία αξιοποιεί εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός και θησαυρίζει, με το πρώτο δείγμα στο παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο να είναι άκρως θετικό.

Παρακάτω θα θυμηθούμε τις δύο περιόδους -επί Αλαφούζου- όπου οι “πράσινοι” κινήθηκαν από διαφορετικές αγορές στις μεταγραφές τους και είχαν καλύτερα αποτελέσματα από το “ισπανικό μοντέλο” (Ρόκα) ή το πορτογαλικό (Φερέιρα).

Η πιο πρόσφατη περίοδος αφορά τις μεταγραφικές περιόδους του Ιανουαρίου του 2016 και του καλοκαιριού της ίδιας χρονιάς. Μπορεί ο Αντρέα Στραματσόνι να ήταν ένας πραγματικά…λίγος προπονητής για το επίπεδο του Παναθηναϊκού, ωστόσο κάνεις δεν μπορεί να πει ότι οι μεταγραφές του ήταν στην πλειοψηφία τους σκάρτες. Τον Γενάρη του 2016 φέρνει από την ιταλική αγορά τους Λέτο (Κατάνια), Εβαντζελίστα (Ουντινέζε) και Μέστο (Νάπολι), τους Μαμούτε (Γκρέμιο) και Μολέδο (Ιντερνασιονάλ) από τη Βραζιλία, τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο (Στουτγάρδη) από τη Γερμανική αγορά και τους Παναγιώτη Βλαχοδήμο (Ολυμπιακό) και Βιγιαφάνιες (Ιντεπεντιέντε – έχοντας κάνει τρομερή σεζόν όμως με τον Παναιτωλικό). Με εξαίρεση τη μεταγραφή του Μπουμάλ -που ήταν μεταγραφή διοίκησης- όλες οι άλλες είχαν την έγκριση του Ιταλού που ήταν το απόλυτο αφεντικό του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Ακόμα και οι μεταγραφές των Λέτο – Π. Βλαχοδήμου που ήταν κινήσεις που είχε “σπρώξει” η διοίκηση, είχαν εν τέλει το “οκ” του Στραματσόνι. Οκτώ μεταγραφές, από τέσσερις διαφορετικές αγορές. Ως ξεκάθαρα πετυχημένες κρίνονται αυτές των Μολέδο, Οδυσσέα Βλαχοδήμου, Βιγιαφάνιες, Λέτο και Μέστο – ο οποίος ήταν εξαιρετικός μέχρι τον τραυματισμό του στην έναρξη της επόμενης σεζόν. Πέντε στις οκτώ ήταν πετυχημένες, ενώ και ο -21χρονος τότε- Εβαντζελίστα έδωσε κάποιες βοήθειες από τον πάγκο, χωρίς να κάνει τη τεράστια διαφορά. “Δεν έπιασαν” οι μεταγραφές των Π. Βλαχοδήμο και Μαμούτε.

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο Ιταλός χρησιμοποιεί την αγορά της Βουλγαρίας για τον Ιβανόφ (Πλοβντίβ), φέρνει από τη γαλλική αγορά τον Χουλτ (Νις), φέρνει από τη ρωσική αγορά τους Σαμπά (Ντιναμό Μόσχας) και Ουακάσο (Ρούμπιν Καζάν), τον Κουλιμπαλί (Πλατανιάς) από την ελληνική αγορά και τους Εμποκού (Κιέβο Βερόνα), Λεντέσμα (Σάντος, με μεγάλη θητεία όμως στην Ιταλία) και Ιμπάρμπο (Κάλιαρι) από την Ιταλία. Οκτώ μεταγραφές, λοιπόν, από πέντε διαφορετικές αγορές. Οι Χουλτ, Κουλιμπαλί και Εμποκού βγαίνουν “πανηγυρικά”. Συνολικά δηλαδή 8/16, αν συμπεριλάβουμε και τις μεταγραφές του χειμώνα, ακριβώς οι μισές. Ενώ υπήρχαν παίκτες που μπορούσαν να δώσουν ή έδωσαν κάποιες βοήθειες όπως οι Ουακάσο, Ιμπάρμπο, οι οποίοι σταμάτησαν να παίζουν το ίδιο αποδοτικά αμέσως μόλις κατάλαβαν ότι ο Αντρέα Στραματσόνι “τελειώνει” από τον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα να δημιουργούν προβλήματα και στα αποδυτήρια. Ο Σαμπά, ωστόσο, αν και έκανε μερικά παιχνίδια φάνηκε να “καίγεται” από το ιατρικό τιμ του Ιταλού, το οποίο έβαζε τον παίκτη να παίζει χωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως από μία θλάση με αποτέλεσμα να παθαίνει συνεχώς υποτροπές. Χαρακτηριστικό είναι πως φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό, ο διεθνής αμυντικός βρήκε συμβόλαιο στην Άστον Βίλα. Σε όλα αυτά βάλτε και την προετοιμασία που δεν έγινε το καλοκαίρι και τη στάση πληρωμών από τον Γιάννη Αλαφούζο και καταλαβαίνετε πως το γλυκό…έδεσε. Ως εντελώς αποτυχημένες μεταγραφές εκείνου του καλοκαιριού κρίνονται οι Ιβανόφ, Λεντέσμα, καθώς επίσης και οι επιλογές του Ζιλμπέρτο Σίλβα (Ρίναλντι και Ρέις).

Το επόμενο και παλιότερο -χρονικά- δίδυμο που χρησιμοποίησε…ποικιλομορφία στις αγορές του ήταν αυτό των Νταμπίζα – Αναστασίου την σεζόν 2013-14. Για την σεζόν 2014-15 και την ρήξη που προκλήθηκε ανάμεσα σε Αναστασίου, Αλαφούζο και Νταμπίζα, που ουσιαστικά σηματοδότησε και την “καταστροφή” του (τότε) τριετούς πλάνου, έχει γραφτεί αρκετό μελάνι και δεν έχει νόημα να αναλωθούμε, οπότε θα ασχοληθούμε μόνο με τη σεζόν 2013-14 που έφερε και τον τελευταίο χρονικά τίτλο στο “τριφύλλι”. Με μικρό μπάτζετ και με ελάχιστα περιθώρια λάθους οι Νταμπίζας – Αναστασίου πετυχαίνουν διάνα στις μεταγραφές και δημιουργούν από το…πουθενά έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό. Να θυμηθούμε τι έκαναν. Δεκατρείς συνολικά μεταγραφές έγιναν εκείνη τη σεζόν. Ο Μπαϊράμι (Τβέντε) ήρθε από την ολλανδική αγορά, παίκτες με παρελθόν στην ελληνική αγορά υπέγραψαν στο “τριφύλλι” και συγκεκριμένα οι Κουτρουμπής (ΑΕΚ), Καρέλης (από Άμκαρ Περμ, με παρελθόν στον Εργοτέλη) και ο Κλωναρίδης (από Λιλ, με παρελθόν στην ΑΕΚ). Ο Μάρκους Μπεργκ (Αμβούργο) και ο Ντάνιελ Πράνιτς (Σπόρτινγκ Λισαβώνας) έρχονται έχοντας περάσει χρόνια σε Ολλανδία και Γερμανία, ο Μέντες ντα Σίλβα (Red Bull Σάλτσμπουργκ) έρχεται από την Αυστρία, ο Γκόρντον Σίλντενφελντ (Ντιναμό Μόσχας) έρχεται από τη Ρωσία, έχοντας επιτυχημένο δανεισμό στον ΠΑΟΚ νωρίτερα, ο Νάνο (Πονφεραντίνα) έρχεται από την ισπανική αγορά, οι Πέτριτς (Γουέστ Χαμ) και Αμπέντ (Νιούκαστλ) “εκπροσωπούν” την αγγλική αγορά, ο Μπαλμπόα (Σερίτο) από την Ουρουγουάη και ο Ατζαγκούν (Ντόλφινς) αυτή της Νιγηρίας. Εννέα (!) διαφορετικές αγορές. Πόσοι βγήκαν; Δε νομίζουμε να διαφωνεί κανείς πως οι Καρέλης, Κλωναρίδης, Μπεργκ, Πράνιτς, Σίλντενφελντ, Νάνο, Πέτριτς, Κουτρουμπής και Αμπέντ αποτέλεσαν τις εύστοχες κινήσεις, δηλαδή 9/13! Ποσοστό κοντά 70%. Ενώ, ακόμη και από αυτούς που δεν βγήκαν, οι Μέντες – Ατζαγκούν έδωσαν βοήθειες σε κάποια παιχνίδια. Ουσιαστικά οι καθαρά αποτυχημένες κινήσεις ήταν μόλις δύο, αυτές των Μπαϊράμι και Μπαλμπόα.

Συνεπώς, επί Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός βοηθήθηκε περισσότερο – μεταγραφικά – τις περιόδους όπου προτιμήθηκαν παραπάνω από μία αγορές προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της ομάδας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τρομερά επιτυχημένη πρώτη χρονιά των Νταμπίζα – Αναστασίου. Ακόμα και οι μεταγραφές επί Στραματσόνι, ποσοστιαία, ήταν πιο επιτυχημένες από το Ισπανικό μοντέλο του Ρόκα ή το Πορτογαλικό του Φερέιρα. Φυσικά, ελπίζουμε ο Πιέρ Ντρεοσί να καταφέρει να ξορκίσει την κατάρα που άφησαν οι Ίβηρες στον Παναθηναϊκό.

Φυσικά, στην όλη σύγκριση δεν βάζουμε -λόγω ιδιαίτερων συνθηκών- τις χρονιές του Μαρινού Ουζούνιδη, αλλά ούτε το δεύτερο μισό της σεζόν 2012-13 όπου…όλοι είχαν λόγο και οι “πράσινοι” έκαναν τον Γενάρη έξι (!) μεταγραφές, με μόνη πετυχημένη να θεωρείται αυτή του Λουτσιάνο Φιγκερόα!