Ο Παναθηναϊκός και η περίπτωση Γιαννίκη

Γράφτηκε από πολλούς στα social ότι με την παρούσα «άρρωστη» διοικητική κατάσταση, αν είναι να «καεί» κάποιος υποψήφιος αντι -Μπόλονι την επόμενη χρονιά, αυτός καλό θα ήταν να προέρχεται από την ελληνική πηγή προπονητών αντί για κάποιο μεγάλο όνομα (Ραζβάν Λουτσέσκου) που θα σου ζητήσει βαρβάτη αποζημίωση αν τύχει και τον απολύσεις.

Ακούγεται πολύ το όνομα του Αργύρη Γιαννίκη. Με 3/3 νίκες σε δύο εβδομάδες κόντρα στον ΠΑΟ ο κόουτς του ΠΑΣ Γιάννενα πέτυχε κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Είναι νέος, Έλληνας (βασικό), με μοντέρνες ιδέες για το άθλημα, επιτυχημένος στην Ήπειρο, αυτοδημιούργητος και «άφθαρτος», επιπλέον η δουλειά του τυγχάνει γενικής αποδοχής από το ελληνικό κοινό. Cool τύπος, ξέρει πότε να «βάλει» γκάζια και πότε να «αφήσει λίγο λάσκα» την ομάδα του.

Έχει το σεβασμό σχεδόν όλων των παικτών στη νυν ομάδα του, η επιλογή του μπορεί να θεωρηθεί εκτός των άλλων ως κίνηση στήριξης της νέας γενιάς Ελλήνων προπονητών που βέβαια στο τριφύλλι έχει φάει τα μούτρα της (με Ουζουνίδη και Δώνη) χωρίς βέβαια να συγκεντρώνει το φταίξιμο.

Ο Γιαννίκης ξέρει καλά το άθλημα, ψάχνεται και παρακολουθεί την εξέλιξη του, έχει σημαντικότατο ρόλο στην ομάδα που φέτος γουστάρουν να παρακολουθούν ΟΛΟΙ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο τριφύλλι επικρατούν διαφορετικοί κανόνες που πολλές φορές καταργούν τη λογική (αν υπάρχει) του ίδιου του σπορ!

Ο κόουτς είναι οικονομικός, αποτελεί επιλογή από το κέντρο της νεότερης γενιάς της δικής μας προπονητικής σκηνής και θα ήταν ενδιαφέρον να τον δούμε να εξελίσσει με το δικό του σκεπτικό τη φιλοσοφία του σε σύνολο με ταλέντο, αλλά και αδικαιολόγητο…ντάντεμα παρά τις αμέτρητες αποτυχίες του.

Δημήτρης Στρατής