Καλά ξεμπερδέματα με τους εξτρέμ

Η κακομοιριά κι η ηττοπάθεια είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον σύλλογο εδώ κι αρκετά χρόνια.

Πλέον αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν αρχίσει να περνάνε και στον αγωνιστικό σχεδιασμό, εκεί όπου υπάρχουν υπεύθυνοι που κάνουν εισηγήσεις με διαφορετικά κριτήρια ο καθένας.

Διαβάζαμε εβδομάδες για στόπερ εφάμιλλο του Σένκεφελντ, με ηγετικά χαρακτηριστικά και αριστεροπόδαρο. Προέκυψε ένας δεξιοπόδαρος, παντελώς άγνωστος Κροάτης.

Φέτος οι τελικές αποφάσεις μπορεί να είναι συνήθως αποκλειστικό προνόμιο του Γιοβάνοβιτς όμως στον Παναθηναϊκό έχουν αρχίσει να χάνονται ακόμα κι οι βασικές ποδοσφαιρικές αρχές.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι αυτό του Τάσου Χατζηγιοβάνη. Του μόνου εξτρέμ που πιστεύει ο προπονητής ο οποίος όμως παζαρεύεται με τους Τούρκους με αποτέλεσμα μετά το κλαμπ να πρέπει να ψάξει για τέσσερις ακραίους, αφού ουδείς εκ των άλλων παικτών που παίζουν στα πλάγια υπολογίζεται.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως όταν ο αγωνιστικός σχεδιασμός λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, πέφτοντας ΠΑΝΤΑ θύμα φτήνιας και τσιγκουνιάς είναι μοιραίο να επηρεάσει κι άλλα εξίσου σημαντικά πράγματα, όπως η αγωνιστική φιλοσοφία και το στιλ παιχνιδιού. Καλά ξεμπερδέματα…

Δημήτρης Στρατής