«Για τον Ολυμπιακό έπαιξα ξύλο με τον Βαρδινογιάννη μέσα στη Λεωφόρο»

Σε μια σπάνια εξομολόγηση και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους (στη Γλυφάδα) Σταύρος Παπαδόπουλος αναφέρθηκε (και) στον Γιώργο Βαρδινογιάννη.

Για τα ντέρμπι αιωνίων:

«Θέλεις να σου πω κάτι; Εμείς τότε δεν δεχόμασταν την ήττα. Όχι με τον Παναθηναϊκό μόνο, αλλά και με τους Κουκουβάουνες να παίζαμε. Ήταν τέτοια η νοοτροπία μας, που δεν θέλαμε να χάσουμε παιχνίδι. Λέγαμε ότι δεν πάμε να παίξουμε μπάλα. Πάμε να “πεθάνουμε” για την ομάδα. Δεν ήταν όπως τώρα που ήρθε ο ΠΑΟΚ και μας απέκλεισε και δεν πήγαμε στον τελικό.




Μπορεί και τότε να χάναμε, αλλά δεν ήταν τέτοια η νοοτροπία μας. Ήταν αλλιώς. Εμείς βάζαμε τα χέρια μας στα αποδυτήρια για τον όρκο της νίκης και οι φωνές μας ακούγονταν στις κερκίδες. Τώρα έχουν αλλάξει κάπως τα πράγματα, είναι πολλοί οι ξένοι και θέλουν να πάνε να παίξουν τα παιχνίδια, να πάρουν τίτλους. Εάν είναι καλός ο παίκτης θα φανεί, αλλά δεν υπάρχει το ίδιο πάθος. Τότε “τρώγαμε σίδερα”.

«Είμαι στο καμαράκι των διαιτητών στη Λεωφόρο και μπαίνουν μέσα έξαλλοι Γιώργος Βαρδινογιάννης και Καψής και φωνάζουν στο διαιτητή. Καταλήξαμε στα δικαστήρια»

-Γενικά είχατε πάθος εκείνη την εποχή και είχαν γίνει και διάφορα στα αποδυτήρια στα ντέρμπι.

-Θυμάμαι ένα στη Λεωφόρο. Είχα μπει στο καμαράκι των διαιτητών για να υπογράψω το φύλλο αγώνα. Τότε μπήκαν έξαλλοι μέσα και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης μαζί με τον Άνθιμο Καψή και άρχισαν να φωνάζουν στο διαιτητή γιατί είχαμε κερδίσει 1-0. Εγώ αντέδρασα και κάτι είπα στον Βαρδινογιάννη, κάτι μου είπε και πιαστήκαμε εκεί μέσα.

Μπήκε και η αστυνομία και αρπαχτήκαμε όλοι μαζί. Ήρθε κοντά μου και ο συγχωρεμένος ο Τσαχειλίδης και “έβαλε πλάτη” και τελικά μας πήγαν στα δικαστήρια. Στο ασανσέρ ήμουν εγώ με τον δικηγόρο μας τον Βούλτση και ο Άνθιμος με τον δικό τους και πήγαμε πάνω και είπε ο δικός τους ο δικηγόρος: “Συνδικούμε ή αντιδικούμε συνάδελφε;”. Έτσι τα βρήκαμε και δεν έγινε τίποτα. Είχαμε τέτοια πολλά. Και στη Ρόδο, στην Δράμα, στην Κρήτη, στην Καστοριά. Αλλά ήμασταν σκληρή ομάδα και δεν “κωλώναμε” ποτέ. Δίναμε μάχες παντού.