Ο παίκτης δεν πήρε ποτέ τον χρόνο που ονειρευόταν στον Παναθηναϊκό κι άρχισε να μετράει… σταθμούς.
Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, πίσω στην Αθήνα για το πρώην παιδί-θαύμα του Προμηθέα. Ο Λευτέρης ευτύχησε από μικρός να δει το όνομά του στα πρωτοσέλιδα. Έκανε βαρβάτη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και πρόσφερε στην οικογένειά του ένα σεβαστό ποσό.
Στην Ελλάδα σαν τον Μαντζούκα έχουμε πολλά παιδιά. Οι γονείς διακρίνουν το ταλέντο τους και τα σπρώχνουν στον αθλητισμό αναλαμβάνοντας αρχικά χρέη μάνατζερ, θεωρώντας ότι η φαμίλια θα πιάσει την καλή αν το παιδί γίνει επαγγελματίας.
Άρα τα πιτσιρίκια έχουν μάθει (;) τι θα πει στρες πριν καν μάθουν τα βασικά του αθλήματος που ακολουθούν. Αν κάποια από αυτά δείξουν ταλέντο και καταφέρουν να υπογράψουν το ονειρεμένο συμβόλαιο και πάλι τίποτα δεν είναι βέβαιο.
Ελάχιστοι από τους μικρούς αυτούς εκκολαπτόμενους σωτήρες οικογενειών θα καταφέρουν να πάρουν σοβαρά χρήματα νωρίς. Οι πιο πολλοί θα περιπλανηθούν σε κατηγορίες που ακόμα κι αν λέγονται επαγγελματικές τίποτα επαγγελματικό σε αυτές δεν υπάρχει.
Αρκετοί θα γνωρίσουν τι σημαίνει να παίζεις απλήρωτος, πολλοί θα χρειαστεί να παρακαλέσουν για να πάρουν τα λεφτά τους ή θα κάνουν προσφυγές – κανείς δεν θα νοιαστεί σοβαρά πως τα φέρνουν βόλτα.
Το χειρότερο είναι η αθλητική τους ανέλιξη να παραμείνει στάσιμη κι οι ίδιοι από πολλά υποσχόμενοι να καταντήσουν γυρολόγοι.
Δημήτρης Στρατής
