Θαύματα... τέλος! Ράφα Μπενίτεθ «σάρωσε» και άλλαξε τα πάντα

Η ήττα στην Τούμπα δεν ήταν απλώς ένα κακό αποτέλεσμα. Ήταν ένα καμπανάκι ότι ο Παναθηναϊκός, όπως παρουσιάστηκε, δεν μπορεί να στηρίζεται άλλο σε λύσεις ανάγκης και στιγμές έμπνευσης για να «γλιτώνει» τα δύσκολα.

Το 2-0 γράφτηκε καθαρά, αλλά η ιστορία του αγώνα λέει κάτι ακόμη πιο απλό: αν δεν υπήρχε ο Κωνσταντίνος Κότσαρης, η ζημιά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Ο τερματοφύλακας κράτησε το σκορ σε ανεκτά επίπεδα, όταν η ομάδα γύρω του δεν είχε σταθερότητα.

Και εδώ τελειώνει η κουβέντα περί «θαυμάτων». Ο Ράφα Μπενίτεθ έχει βγάλει αποτελέσματα μέσα στη χρονιά, όμως ένα ντέρμπι τέτοιου ρυθμού δεν κερδίζεται με αυτοσχεδιασμό, ούτε με διαρκείς προσαρμογές της τελευταίας στιγμής.

Ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα δεν βρήκε ρυθμό, δεν έβγαλε καθαρές επιθετικές αποφάσεις, δεν κράτησε μέτρα στο γήπεδο. Όταν μια ομάδα χάνει τις βασικές της ισορροπίες, το ματς γίνεται «ανηφόρα» από νωρίς και κάθε λεπτομέρεια γυρίζει εναντίον της.

Το κρίσιμο, όμως, δεν είναι να ανακυκλωθεί η απογοήτευση. Το κρίσιμο είναι τι ακολουθεί. Από εδώ και πέρα, ο Μπενίτεθ δεν έχει την πολυτέλεια να «μπαλώνει» καταστάσεις. Πρέπει να στήσει ξανά τον Παναθηναϊκό από την αρχή: ρόλους, ιεραρχία, απαιτήσεις, πλάνο.

Ο Ιανουάριος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν μια απλή ευκαιρία «ενίσχυσης». Είναι η στιγμή για γενική επανεκκίνηση: να διορθωθούν οι ασυμμετρίες, να αποκτήσει βάθος η ομάδα, να σταματήσει η διαχείριση με το σταγονόμετρο και να μπει κανονικότητα στις επιλογές.

Με απλά λόγια: τέλος οι δικαιολογίες, τέλος η λογική «βλέπουμε και κάνουμε». Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να σταθεί εκεί που πρέπει, ο Μπενίτεθ οφείλει να τα σαρώσει όλα και να επιβάλει τη δική του τάξη – χωρίς δεύτερες σκέψεις.