Πρώτα επικίνδυνος για τον εαυτό του και μετά… επικίνδυνος για τον αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός λυπάται – κατόπιν της ποδοσφαιρικής εορτής του ντέρμπι – που δεν κοίταξε με ρεαλισμό, στα… μάτια τον Ολυμπιακό από το πρώτο λεπτό και έφυγε ηττημένος με σκληρό τρόπο. Γράφει ο Νότης Καμπέρης.
Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος του Παναθηναϊκού δεν θα πίστευε αυτά που έβλεπε από τους πράσινους στο πρώτο ημίχρονο. Αντίστοιχα, ούτε και ο πιο αισιόδοξος δεν γινόταν να μην τρίψει τα μάτια του στην αλλαγή του έργου στο δεύτερο μισό. Στο φινάλε της βραδιάς, με αυτό το μη αντιπροσωπευτικό «1-0» του Ολυμπιακού, το παράπονο της διαχείρισης των πρώτων λεπτών έγινε εντονότερο.
Όποιος διάβασε την ανάλυση του ντέρμπι, θα θυμήθηκε τις αράδες για τη μάχη στο κέντρο και για τα άκρα που θα κρίνουν το παιχνίδι. Αρχικά, Κουρμπέλης και Μαουρίσιο τα βρήκαν σκούρα στην υπερ – αριθμία των ερυθρόλευκων στο κέντρο, που με το υψηλό πρέσινγκ των τελευταίων, μέχρι και ο… Διούδης δεν έβρισκε παίκτη να σημαδέψει στις απομακρύνσεις του.
Κατόπιν, η ζημιά έγινε από ακραίο, τον Ραφίνια, με τον Χατζηγιοβάνη να μην αντιδρά σωστά και τον Σάντσες να απουσιάζει.
Εν συνεχεία, ο Μπόλονι με τις αλλαγές του, «έγειρε» το… Καραϊσκάκη με φορά κόντρα στον Ολυμπιακό. Αλλά με ένα ημίχρονο ορθολογικού ποδοσφαίρου, οι πιθανότητες αποτελέσματος έχουν ελαχιστοποιηθεί ήδη κατά το ήμισυ.
Μέσα σ’όλα, ο φετινός Παναθηναϊκός που ακροβατεί διαρκώς σε ένα λεπτό σχοινί, – να την πάθει, ή να μην την πάθει – από οποιοδήποτε αντίπαλο, στέκεται και ΑΤΥΧΟΣ που δεν νίκησε εκτός έδρας μια πανάκριβη ομάδα (κι ας έλειπαν οι Ελ Αραμπί – Χασάν – Βαλμπουενά, αυτό είναι το ποδόσφαιρο – πέρυσι, ο Δώνης δεν έβγαζε… ενδεκάδα και δέχθηκε τρία).
Όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. Η χαμένη ευκαιρία του Μακέντα θύμισε εκείνη… του Βαζέχα το 2000 σε ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός (2-2). Από αυτές, που τραβάς τα μαλλιά σου. Και του Χατζηγιοβάνη, λίγο νωρίτερα, ήταν μεγάλη με τον Σα να αποκρούει την μπάλα ενστικτωδώς. Δεν δικαιολογείται, όμως, η φάση με τον Μαουρίσιο, που δεν «σπάει» την μπάλα σε αντεπίθεση «2 εναντίον 1» στον Καρλίτος.
Θεσπέσιο παιχνίδι έκανε ο Ζαγαρίτης, ο οποίος «ακύρωσε» τον Ραντζέλοβιτς σαν απειλή στην εστία του Διούδη. Ο νεαρός αριστερός μπακ έκανε τη διαφορά περιορίζοντας τις επιθετικές επιλογές του Πέδρο Μαρτίνς, ενώ και στην επίθεση είχε τη σέντρα – φαρμάκι για τον «Κίκο». Και με τη σειρά του, άλλο ένα ταλέντο, ο Αλεξανδρόπουλος έδωσε απαντήσεις στο άλυτο πρόβλημα του α’ ημιχρόνου στα χαφ.
Τέλος, πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα Καρλίτος – Μακέντα. Φτάσαμε 21 Νοέμβρη και αντικείμενο συζήτησης παραμένει αυτό. Μπορεί σε άλλο ρόστερ, σε άλλο πρωτάθλημα να αποτελούσαν ένα αχτύπητο δίδυμο. Αλλά στον φετινό Παναθηναϊκό το συγκεκριμένο «πάντρεμα» δεν οδηγεί πουθενά.
Υ.Γ 1 Για κάποιον που θέλει να πάει στο γήπεδο να ξεχαρμανιάσει, τι αριθμό στέλνει στο 13033;
Υ.Γ 2 Εξετάστηκε όντως, η φάση του Μπουχαλάκη για κόκκινη στο VAR ή δόθηκαν ανάσες στους Πειραιώτες;
Υ.Γ 3 Ο Μπόλονι φαίνεται πως δεν είναι τόσο αυστηρός όσο θα έπρεπε. Με τον Ατρόμητο είχαμε το μπουκάλι του Μακέντα, τώρα με τον Ολυμπιακό τον Χατζηγιοβάνη να παραπονιέται για την αλλαγή.
