Αντίπαλος είναι ο εαυτός του
Ο Παναθηναϊκός (σε σχέση με το χάλι των προηγούμενων αγωνιστικών) δεν ήταν κακός στην Κρήτη.
Το παιχνίδι του περιστράφηκε υπερβολικά γύρω από τον Χατζηγιοβάνη, οι απουσίες “Βίγια” και Μαουρίτσιο βγάζουν μάτια, ο Αϊτόρ είναι ακόμα εκτός εξίσωσης, ο Καρλίτος (παρά τη γκολάρα) είναι σπανίως του ύψους και συχνά του βάθους, ο Σένκεφελντ μοιάζει κουρασμένος από την προσπάθεια να σμίξει με τον Βέλεθ και στην άμυνα παρά τους ηρωισμούς Ζαγαρίτη, Πούγγουρα, Μαυρομάτη δεν υπάρχει αριστερό μπακ.
Προσοχή σε μια λεπτομέρεια: κάθε φορά που έχει πάρει νίκες η ομάδα τα τελευταία χρόνια ήταν πάντα καλύτερη από τις αντιπάλους της –ζήτημα να έχει «κλέψει» 3-4 ματς με διαιτητική εύνοια και μαζική άμυνα! Και φέτος το τριφύλλι έχει έναν αντίπαλο που δεν μπορεί να κερδίσει: τον εαυτό του!
Δεκαετίες τώρα ο σύλλογος έχει καθιερωθεί σε ρόλο κομπάρσου αδυνατώντας να βρει ανθρώπους να τον σύρουν από το τέλμα της ανυπαρξίας: αυτός είναι ο πολύ δύσκολος αντίπαλος…
Δημήτρης Στρατής