Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αλλαγή αγωνιστικού πλάνου , τουλάχιστον μέχρι οι παίκτες ν’ αποκτήσουν την κατάλληλη φυσική κατάσταση. Εδώ και τώρα.
Ο κόουτς κάνει λάθος με την συνύπαρξη Καρλίτος-Μακέντα όχι γιατί τα παιδιά είναι κακοί παίκτες (προς Θεού) αλλά γιατί δεν φέρνουν στο τραπέζι αυτά που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή.
Αυτό ήταν δεδομένο από την αρχή, οι περισσότεροι είδαμε με δυσπιστία το εγχείρημα στα φιλικά όπου η ομάδα μάτωνε όχι για να σκοράρει (που δεν έβαζε γκολ ούτε με αίτηση) μα για να παράξει φάσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου!
Οι πράσινοι χρειάζονται φορ περιοχής και χαφ να τον συνδράμουν για να να στήσουν συνεργασίες και να ανοίξουν τη γκάμα των επιλογών του προπονητή. Ο Μακέντα είναι μια χαρά παίκτης για διαφορετική κατάσταση παιχνιδιού (είναι αναβάθμιση για τον Παναθηναϊκό να τον έχει στις εφεδρείες εκεί που πέρσι διατηρούσε τον Καμπετσή και τον Περέα), μέχρι τώρα δεν βλέπουμε πως μπορεί να κολλήσει στο πλευρό ενός στράικερ σαν τον Ισπανό που δεν πολυκινείται στο τερέν (ακριβώς σαν τον Κίκο) και δεν ανησυχεί/κουράζει τον αντίπαλο τρέχοντας δεξιά κι αριστερά.
Ο Παναθηναϊκός θέλει παίκτη φόβητρο μπροστά που θα ενεργοποιήσει τις δεξιότητες Αϊτόρ και Βιγιαφάνιες (μην ξεχνάμε ότι έρχονται με φόρα από πίσω και η ομάδα τους πήρε για να χτιστεί επάνω τους) κι όχι φορ που θα τον γκρεμίζουν οι αντίπαλοι περνώντας από πάνω του.
Ο Παναθηναϊκός με υπομονή θα γίνει καλύτερη ομάδα, έχει δυνατότητες, σαφώς μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των ομάδων της τελευταίας διετίας. Όμως (και πάλι) βάζει εμπόδια στον ίδιο του τον εαυτό με κάποιες από τις επιλογές του, τα οποία δε τον αφήνουν να πλησιάσει μάξιμουμ. Δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα οπτικής του προβλήματος.
Δημήτρης Στρατής
