Είμαστε στο 1/3 της διαδρομής της σεζόν κι απαιτούνται πολλά ακόμα για να πρωταγωνιστήσεις, αλλά ο προπονητής δείχνει συμβατός, οι παίκτες τον συμπαθούν, μένει να δούμε πως θα αντιδράσουν όλοι στις αναπόφευκτες στραβές γιατί στις νίκες όλοι υπέροχοι είναι, το πρόβλημα είναι να βρεθούν εκείνοι που θα απορροφήσουν την ένταση στις κρίσεις που στον Παναθηναϊκό είναι αμέτρητες και δημιουργούνται και για ψύλλου πήδημα.
Για να μην ξεχνιόμαστε, το κλαμπ είναι ανοχύρωτο απέναντι στο “σύστημα” κι επιπλέον δεν έχει το παραμικρό ίχνος ομοψυχίας, ίσα ίσα που υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ που δεν ενδιαφέρονται καν για την ομάδα, για να πληρώσουν εισιτήριο και να ανηφορήσουν ΟΑΚΑ ούτε λόγος να γίνεται.
Θέλουμε να πούμε ότι τα μπράβο του σήμερα, εύκολα γίνονται αναθέματα μέσα σε μέρες, το έχουμε δει το έργο με καλούς προπονητές και καλύτερες ομάδες από την σημερινή.
Υπάρχουν βεβαίως κάμποσα θετικά που μπορούμε να σταθούμε: το ρόστερ είναι μεγάλο, η σοβαρότητα του προπονητή αξιοσημείωτη, η ικανότητα του κλαμπ να παίρνει αποτελέσματα ξεπερνώντας δυσκολίες (ακόμα και ψυχολογικές) άξια χειροκροτήματος – έστω κι αν αυτά είναι κυρίως αποτέλεσμα πίεσης από κόσμο και Τύπο.
Αλίμονο του του Παναθηναϊκού αν χάσει κάτι από το παραπάνω τρίπτυχο. Διότι και παίκτες χρειάζεται τον Γενάρη και καλύτερο επιθετικό παιχνίδι, αλλά χωρίς καλό κόουτς, καλό ρόστερ και ορθή διαχείριση πίεσης που πάντα υπάρχει στο τριφύλλι, πρωταθλητισμό δεν κάνεις.
