Το πρώτο διάστημα του Βιτόρια στην Αθήνα οι παίκτες είχαν κίνητρο, όχι απλά να κερδίσουν αλλά να δείξουν δυνατότητες, πρώτα από όλα στον εαυτό τους.
Μην ξεχνάμε ότι ποδοσφαιριστές διεθνείς, με μεγάλο κασέ, έφτασαν να μην αναγνωρίζουν την φιγούρα τους στον καθρέφτη επί μήνες μιας κι έπαιζαν σταθερά απαίσια!
Ο ΠΑΟ επί Αλόνσο διένυσε μια χρονική περίοδο που έπαιζε κατά βάση κόντρα στον εαυτό του. Το κλαμπ είχε λιγότερους βαθμούς από όσους θα πρεπε με βάση αυτό που μπορούν και ξέρουν οι παίκτες του.
Η δυσκολία στο να κατακτηθούν τρίποντα είχε να κάνει με την αυτοπεποίθησή των πρασίνων που άγγιξε ιστορικά χαμηλά με τον Ουρουγουανό να αποδεικνύεται ακατάλληλος μιας και δεν μπορούσε να εμπνεύσει κανέναν.
Η αρετή του τριφυλλιού (που επισημαινόταν ακόμα κι όταν οι σφαλιάρες έρχονταν η μια πίσω από την άλλη) είναι ότι το έμψυχο δυναμικό έχει φυσιογνωμία, κλάση και προφίλ, άρα ο κατήφορος μπορούσε να διορθωθεί σχετικά εύκολα, αν η ΠΑΕ έβρισκε τους κατάλληλους ανθρώπους για να “λύσουν” τους παίκτες και να τους κάνουν να παίξουν πάνω στις δυνατότητές τους.
Συνήθως με μικρότερη δυνατή προσπάθεια κερδίζεις τους μικρούς, αλλά στα ντέρμπι θα χρειαστεί άλλη προετοιμασία, περισσότερος κόπος, λιγότερα λάθη.
