Παναθηναϊκός: Η αλήθεια με τους επιθετικούς στο Τριφύλλι

Το ελληνικό πρωτάθλημα όπως είδαμε στο ματς με την Λαμία είναι κατά βάση για τον Παναθηναϊκό μια σειρά όμοιων ματς: υπάρχει ένας αντίπαλος που σου αφήνει τη μπάλα και σε περιμένει.

Μπορεί να επιχειρήσει να σε αιφνιδιάσει στην αρχή ή να σε τρομάξει παίζοντας σκληρά, αλλά όσο κρατάει το μηδέν είναι δεδομένο ότι όπου κι αν παίζει, εντός ή εκτός έδρας, θα οπισθοχωρεί και θα κλείνεται, αναζητώντας 2-3 κόντρα επιθέσεις.

Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα την διαφορά την κάνει πάντα η επίθεση, η ευκολία στο γκολ, η δημιουργία και κυρίως η εκτέλεση. Αν έχεις παίκτες που βάζουν γκολ, τους κρατάς σαν δώρο πολύτιμο, εκτός αν για αυτούς σου δώσουν εκατομμύρια.

Ποτέ ένας παίκτης που βάζει γκολ δεν μπορεί να είναι πρόβλημα: αν το χάρισμα το έχει κοιτάς να τον πλαισιώσεις με συμπαίκτες καλύτερους, να του κάνεις τη ζωή ακόμα πιο εύκολη, να τον βοηθήσεις να βάλει περισσότερα γκολ, να τον αναδείξεις.

Αν για κάποιο λόγο θες να τον αντικαταστήσεις, κοιτάζεις το βιογραφικό αυτού που θα ρθει να παίξει στη θέση του: σε αυτό βλέπεις πρώτον αν ο νεοφερμένος έπαιζε στην προηγούμενη ομάδα του και δεύτερον αν σκόραρε.

Αν αυτά δεν υπάρχουν στο βιογραφικό κρατάς αυτούς που έχεις. Το αναφέρουμε για τους Ιωαννίδη, Γερεμέγιεφ κυρίως.

Δημήτρης Στρατής