Του χρόνου είναι δεδομένο ότι ο αντικαταστάτης του Λάζλο Μπόλονι (ούτε με θαύμα δεν συνεχίζει ο Ρουμάνος στο Κορωπί ακόμα κι αν βγάλει το κλαμπ στην Ευρώπη), θα χρειαστεί να δουλέψει σε βάθος ώστε να αλλάξει τη φυσιογνωμία και τον αγωνιστικό προσανατολισμό μιας ομάδας η οποία φέτος πρέσβευε συγκεκριμένη φιλοσοφία εντός των τεσσάρων γραμμών που ήταν αρκετή για να την φέρει κοντά στις υψηλές θέσεις αλλά όχι για να μπορέσει να χαροποιήσει τον κόσμο της.
Οι πράσινοι όταν σήμαναν οι στιγμές για τα κρίσιμα ματς συνδέθηκαν με ένα συνεχές underachieving και μια πλήρη απουσία εγωϊσμού και γυαλισμένου ματιού τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο την ώρα της κρίσεως.
Μην τρελαθούμε κιόλας, σιγά τα εμπόδια που είχαν να ξεπεράσουν οι παίκτες, τον Αστέρα στην Τρίπολη, τον Αρη στη Λεωφόρο και τα ματς με τον ΠΑΣ στο Κύπελλο.
Τρεις ήττες και μια ισοπαλία (σαν ήττα) ο τραγικός απολογισμός για ένα σύνολο που φανερά παίζει για να… παίξει και να βγει η υποχρέωση.
Μηδενική επαφή των ποδοσφαιριστών με τον κόουτς και τους συνεργάτες του, κακοκεφιά, “παράδοση”, στοιχεία που δεν έχουν περάσει απαρατήρητα στην κορυφή της αγωνιστικής πυραμίδας.
Να δούμε ποιος θα είναι ο… ήρωας που θα προκύψει ως αντι-Μπόλονι και πόσο θα αντέξει να κρατήσει την θέση του σε ένα 100% τοξικό και… αντιποδοσφαιρικό περιβάλλον.
Δημήτρης Στρατής