Είναι συνήθεια, τέτοια εποχή, να προσπαθείς να ανακαλύψεις διάφορα μικρά πράγματα, κάποιες λεπτομέρειες που μπορεί να κρύβονται πίσω από την γενική εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα σου.
Ο δε Στραματσόνι ήδη έχει κερδίσει πολλούς πόντους στα μάτια όλων συγκριτικά με τη θητεία του στο δεύτερο μισό της προηγούμενης σεζόν, αλλά είναι γεγονός ότι για όλους ατομικά αλλά και για την ομάδα συνολικά, είναι νωρίς για κρίσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να χαιρόμαστε ή ακόμη και να ονειρευόμαστε, ειδικά έπειτα από όσα ζήσαμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση την πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου.
Επανερχόμενος όμως στο αρχικό ζήτημα. Σε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που συχνά-πυκνά προσπαθούμε να ανακαλύψουμε στην αρχή κάθε χρονιάς, μπορούμε να καταλήξουμε στο εξής συμπέρασμα: Με την εμφάνισή του στους δύο αγώνες με την ΑΪΚ Στοκχόλμης, ο Παναθηναϊκός, μάς φάνηκε ότι φτιάχνει χαρακτήρα.
Ανεξάρτητα από το πώς κυλάει ένας αγώνας, από τον παράγοντα-«απρόοπτο» που στην μπάλα είναι νόμος, ανεξάρτητα από τον παράγοντα «απόδοση αντιπάλου», που ποικίλει, ανεξάρτητα ακόμη κι από δικές σου άσχημες στιγμές ή γκέλες, ο προσανατολισμός του Παναθηναϊκού δεν άλλαξε.
Όπως έπαιζε, συνέχισε να παίζει, έβγαζε αυτοπεποίθηση, έβγαζε πίστη και σιγουριά σε ομαδικό κι ατομικό επίπεδο. Δείγματα καλής ομάδας, στοιχεία που σου προσθέτουν αισιοδοξία και παραπέμπουν ταυτόχρονα και σε εκείνες τις… καλές εποχές, με τις πορείες του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, τις μεγάλες νίκες εντός κι εκτός έδρας, τις μέρες δόξας.
Οι επόμενες προκλήσεις είναι πολύ κοντά, καθώς εκτός από τα Playoffs του EuropaLeague αρχίζει και το πρωτάθλημα.
Μακάρι αυτές οι κρίσεις, αυτά τα δείγματα και τα συμπεράσματα να μην είναι μόνο προσωρινά μα να είναι τα πρώτα έστω και ψήγματα μιας χρονιάς που θα δούμε την πραγματική αντεπίθεση του Παναθηναϊκού έπειτα από μια δύσκολη πενταετία.
πηγή: leoforos.gr