Οι συνθήκες…ουρλιάζουν για δοκιμές!

Το να παίζεις πάντα ζώνη στην άμυνα ίσως σου προκαλέσει πονοκέφαλο αν τύχει να απουσιάσει ή ντεφορμαριστεί κάποιος από τις κολώνες σου στα μετόπισθεν.

Βλέπουμε τι γίνεται τόσο καιρό χωρίς τον Μάγκνουσον (που δεν μας έχει βγει και…Χένρικσεν εδώ που τα λέμε) ή όταν απουσιάζει ο Σένκεφελντ.

Μπορεί στο ξεκίνημα της σεζόν να τα πήγε μια χαρά το ντουέτο Πούγγουρα-Σάρλια αλλά σε δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια και ντέρμπι με αυτούς στο τερέν οι περισσότεροι νιώθουν ανασφάλεια, κακά τα ψέματα.

Το θέμα είναι πως ο Ιβάν δύσκολα εγκαταλείπει το 4-3-3 που σαν σύστημα δεν είναι ασφαλές αμυντικά, μιας κι αφήνει χώρους.

Αφήστε που κι επιθετικά με την διάταξη που γουστάρει ο κόουτς δεν υπάρχει ξεκάθαρος ρόλος για τον Βέρμπιτς και δεν έχει βοήθειες ούτε ο Σποράρ που πρέπει να παίξει μόνος στο 9.

Το να ζητήσεις από τον Μπέντζι να παίξει άμυνα και να προσπαθήσει να μαζέψεις το επιθετικό παιχνίδι του φέρνοντάς στον στα πλάγια (κι όχι κοντά στα αντίπαλα καρέ), είναι πράγματα τα οποία δύσκολα γίνονται.

Ακόμα και αν ο παίκτης αποφασίσει να συνδράμει ανασταλτικά τον Χουάνκαρ ή τον Πούχατς θα χρειαστεί να περάσουν μήνες για να συνηθίσει τον ρόλο και βλέπουμε ότι από το Νοέμβρη ήδη η εξέδρα δυσφορεί που ο παίκτης δεν αποδίδει.

Εδώ το κάνει για τον Αντράζ που έχει προσφέρει τόσους βαθμούς κι ο άνθρωπος περνά μια φυσιολογική κάμψη.

Το θέμα είναι να καλύπτεις τους παίκτες που δεν είναι στα καλύτερά τους μέσα από ομαδική προσπάθεια.

Το ηθικό της ομάδας μπορεί να επηρεαστεί από σερί προβληματικά ματς και κατά συνέπεια θα φανεί στα αποτελέσματα.

Όμως βλέπουμε πως ο Γιοβάνοβιτς είναι προπονητής που βάζει το σύστημα πάνω από τα πρόσωπα.

Ακόμα κι όταν οι συνθήκες φωνάζουν πως πρέπει να δοκιμάσει κι άλλα πράγματα.

Δημήτρης Στρατής