Τουλάχιστον με την Φενέρ είδες διάθεση των παικτών για μάχη. Εννοειται πως δεν φτάνει αυτό όταν συνδυάζεται με αποτυχίες.
Στον Παναθηναϊκό παίζεις όπου …διδακτικές ήττες δεν φτουράνε, όμως όσο περνά ο καιρός καταλαβαίνεις ότι για μια ακόμα χρονιά στήθηκε ένα κακό ρόστερ και κάνεις τον σταυρό σου να αντέξουν μέχρι τον Ιούνη οι 6-7 παίκτες που τραβάνε κουπί ασταμάτητα από τον Οκτώβρη.
Παράπονο δεν μπορεί να υπάρχει για τα λάθη στο τέλος του αγώνα. Ο Πάρις Λι όσο κι αν προσπαθεί, Καλάθης δεν θα γίνει.
Ο Ματέους Πονίτκα είναι μαχητικός, φιλότιμος, αλλά με επιθετικές αδυναμίες, χάνοντας καλάθια που δείχνουν εύκολα.
Ο Αρτούρας Γκουντάιτις έχει καλές επιθετικές κινήσεις αλλά είναι απελπιστικά αργός και χάνει σωρηδόν βολές με αποτέλεσμα ο αντίπαλος προπονητής να τον σημαδεύει.
Για να πας ψηλά θες όχι μόνο ποιότητα αλλά και ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ. Την οποία δεν χρειάζεται να πληρώσεις ο κούκος αηδόνι.
Δημήτρης Στρατής