Ο κόσμος του Παναθηναϊκού “βράζει” δικαιολογημένα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει όλα να ισοπεδωθούν. Γράφει ο Παναγιώτης Χριστουλάκης

Σε ακόμη μία μεταγραφική περίοδο ο Παναθηναϊκός βρίσκεται αρκετά μακριά από τους στόχους του με αποτέλεσμα ο κόσμος να είναι εκνευρισμένος, ενώ και οι μεταγραφικές κινήσεις (μαζί με κάποιους εκ των στόχων που ακούγονται) έχουν προκαλέσει επίσης νεύρα στους φιλάθλους της ομάδας.

Ωστόσο, σημαντικό είναι να μην ισοπεδωθούν τα πάντα. Ας εξηγήσουμε τι εννοώ. Το κάθε μέλος της ΠΑΕ (από τον πρόεδρο μέχρι τους καθαριστές) έχει μία συγκεκριμένη δουλειά. Άλλη δουλειά έχει ο πρόεδρος, άλλη ο τεχνικός διευθυντής, άλλη ο προπονητής, άλλη ο καθαριστής, άλλη ο ποδοσφαιριστής, άλλη ο κηπουρός του γκαζόν κ.ο.κ.. Αυτό σημαίνει πως ο καθένας έχει διαφορετικές αρμοδιότητες, άσχετα που κάποιες φορές οι ρόλοι αλληλοσυγκρούονται. Αυτό γίνεται σε οποιαδήποτε μορφή επιχείρησης παγκοσμίως.

Τι θέλω να πω με αυτά. Ο κόσμος, έχει χίλια δικιά να φωνάζει για τις κακές ευρωπαϊκές πορείες, να χρεώνει σε προέδρους/τεχνικούς διευθυντές τις αποτυχημένες/επιτυχημένες μεταγραφικές/προπονητικές επιλογές ή στους υπεύθυνους για το γήπεδο την κακή κατάσταση του χλοοτάπητα στο Κορωπί. Ωστόσο, είναι παράλογο να χρεώνουμε στον πρόεδρο-μεγαλομέτοχο της ομάδας τις μεταγραφικές επιλογές των προπονητών και των τεχνικών διευθυντών.

Σίγουρα, υπάρχουν ευθύνες για τον Γιάννη Αλαφούζο που έχουν χιλιοαναλυθεί σε πολλά άρθρα,σε πολλές σελίδες, σε ραδιόφωνα, στην τηλεόραση και -γενικότερα- παντού. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν ήταν ο Γιάννης Αλαφουζός αυτός που έφερε τον Φορναρόλι, όπως επίσης δεν ήταν και αυτός που έφερε τον Μάρκους Μπεργκ.

Οι προπονητές που έχουν περάσει επί της προεδρίας του (Φερέιρα, Φαμπρί, Αναστασίου, Στραματσόνι, Ουζουνίδης) και οι τεχνικοί διευθυντές είναι αυτοί που κάνουν τις εισηγήσεις για τους ποδοσφαιριστές που επιθυμούν να φέρουν και να διώξουν από την ομάδα. Δεν αποφάσισε, λοιπόν, ο Γιάννης Αλαφούζος να αποχωρήσουν π.χ. ο Καλτσάς και ο Ρισβάνης, άλλα ούτε αυτός που εισηγήθηκε παίκτες.

Άρα λοιπόν, καλό είναι, όσο και αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τις μεταγραφικές επιλογές που θα γίνουν τον Γενάρη, καλό είναι να αποδώσουμε τα εύσημα ή να εκφράσουμε την δυσαρέσκειά μας στα πρόσωπα τα οποία πρέπει να την δεχθούν. Και καλό είναι, το οποιοδήποτε θετικό ή αρνητικό σχόλιο να μην γίνει βιαστικά λόγω του εκνευρισμού που επικρατεί.

Θα είμαι ειλικρινής (όπως πάντα) μαζί σας. Σε κάθε μεταγραφική περίοδο υπάρχουν κινήσεις που μου αρέσουν και κινήσεις που δεν μου αρέσουν. Για παράδειγμα, φέτος “ψήθηκα” με την έλευση του Βίκτορ Ιμπάρμπο, όπως επίσης και με την έλευση του Ουσμάν Κουλιμπαλί. Διαφώνησα, με την παραχώρηση του Νίκου Καλτσά. Η ιστορία έδειξε πως καλώς ήμουν θετικός στην περίπτωση Κουλιμπαλί, ενώ από την άλλη ο Ιμπάρμπο με διέψευσε αρνητικά. Όσον αφορά την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, είμαι αρνητικός με την απόκτηση του Κουρμπέλη και με την αποχώρηση του Κρίστοφερ Σαμπά. Ωστόσο, δεν γίνεται να βγάλω από τώρα “λίγο” τον νεαρό χαφ, αφού μπορεί στην πορεία να “βγάλει” μάτια και να με κάνει να βγω λάθος. Όπως επίσης, το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση του Σαμπά, για τον οποίο είμαι σίγουρος πως μπορεί να βοηθήσει και πως ο λόγος που είχε τραυματισμούς είναι καθαρά λόγω κακής διαχείρισης. Άμα όμως τελικά ο Σαμπά αποχωρήσει και όπου πάει παρουσιάσει συνεχόμενους τραυματισμούς, τότε θα αποδειχθεί ότι και σε αυτήν την περίπτωση ήμουν λάθος. Άρα, καλό είναι να αφήσουμε λίγο τον χρόνο να κυλήσει και όσους κρίνουμε να τους κρίνουμε για αυτά που πρέπει να κριθούν και όχι για αρμοδιότητες άλλων.