Οι Δανοί άθελα τους ευεργετούν τον Παναθηναϊκό!

Μετά το 3-0 του πρώτου παιχνιδιού στην Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός θα κινδύνευε να παραταχθεί στην ρεβάνς της Κοπεγχάγης με την αίσθηση ότι όλα έχουν τελειώσει, με την-λανθασμένη- νοοτροπία του «είμαι περασμένος» υπό τον σοβαρό κίνδυνο να την πατήσει από μία ομάδα που ξέρει να κάνει μοναχά ένα πράγμα αξιόλογα πάνω στο χορτάρι.

Να παίζει φουλ επίθεση, γεγονός που αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία στο πρωτάθλημα της Δανίας, εκεί όπου το επίπεδο επιτρέπει τέτοιες αγωνιστικές συμπεριφορές και ουδεμία σχέση έχει με εκείνο της Ευρώπης.

[ads2]

Τελευταίο «πιστοποιητικό» των παραπάνω το πρόσφατο 7-0 επί της Άαρχους.

Αυτός ο κίνδυνος, όμως, αφαιρέθηκε λίγες ώρες μετά το ματς. Ούτε από κάποια ομιλία του Αντρέα Στραματσόνι, ούτε από τετ-α-τετ του Ζιλμπέρτο Σίλβα, ούτε από κάποια προεδρική επίσκεψη στο Κορωπί.

Ο Παναθηναϊκός είναι μία «γροθιά» αυτό το καλοκαίρι και άπαντες έχουν συσπειρωθεί για να βουλώσουν τα στόματα των Δανών, οι οποίοι από το… τσούξιμο έγιναν Τούρκοι και ξέχασαν την σκανδιναβική τους ταυτότητα που σίγουρα δεν παραπέμπει σε τέτοιες γραφικές συμπεριφορές. Το «τριφύλλι» πηγαίνει στην Δανία για «πόλεμο» και έχει και το «τρίμπαλο» από το πρώτο παιχνίδι. Θα κινδυνεύσει μόνο αν αυτοκτονήσει.  Τα υπόλοιπα επί του αγωνιστικού, αύριο…

Υ.Γ1: Απάντηση σχετικά με το «8άρι» του Ιμπάρμπο στο παιχνίδι με την Μπρόντμπι αν και από εδώ και πέρα( για εσάς τους 4-5 που κάθε φορά γκρινιάζετε για τις βαθμολογίες) μετά από κάθε ματς θα υπάρχει και επεξήγηση. Ο Κολομβιανός, λοιπόν, έχει την εξαιρετική κάθετη στον Μέστο που φέρνει την πρώτη κόκκινη, στις αρχές του δευτέρου μέρους… χορεύει μέσα στην περιοχή, παίρνει την δεύτερη κόκκινη και το πέναλτι για το 2-0. Το παιχνίδι πιθανότατα θα ήταν πολύ διαφορετικό στο «11vs11», όπως και ήταν μέχρι το 32′, και το 3-0 όνειρο θερινός νυχτός.  Κράτησε μπάλα, αρκετές φορές γύρισε πίσω για να βοηθήσει ανασταλτικά, τι άλλο να κάνει; Κανένα φραπέ;

Υ.Γ2: Μία φορά σε τελικό Πρωταθλητριών(1971), δύο φορές στους «4» του Πρωταθλητριών-Champions League(1985,1996), 1 φορά στα προημιτελικά του Champions League(2002), 2 φορές στα προημιτελικά του ΟΥΕΦΑ(1988, 2003) και ακόμη υπάρχει κόσμος που νιώθει αδικημένος για το «Παναθηναϊκός ο μοναδικός πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου», συγκρίνοντας ΠΟΡΕΙΕΣ με νίκες σε φάση ομίλων, δηλαδή ανόμοια μεγέθη, την μέρα με την νύχτα…

Υ.Γ3: Ένα μεγάλο respect στους συναδέλφους που τα βλέπουν όλα ωραία και καλά στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεν τους ενοχλεί να ξεκινήσει ακόμη ένα πρωτάθλημα με τους όρους της «εγκληματικής οργάνωσης», δεν τους ενοχλούν οι «Γκιρτζίκιδες», δεν τους ενοχλούν οι «στημένοι» πίνακες διαιτησίας, δεν τους ενοχλεί η στημένη τράπουλα. Πραγματικά respect…

πηγή: gazzetta.gr