Ο Panathinaikos και τα κλειδιά της επιστροφής...

Το πρώτο βήμα έγινε κόντρα στους Σουηδούς, αν και αυτό που έχει σαφώς μεγαλύτερο νόημα στην παρούσα χρονική στιγμή είναι να κατανοήσουμε ποδοσφαιρικά το παρόν, ούτε καν τα ματς κόντρα στους Δανούς…

Πρέπει στο Τριφύλλι άπαντες να συγκεντρωθούν στην προετοιμασία της ομάδος ενόψει των αγώνων κόντρα στην Μπρόντμπι…

[ads2]

Υπάρχουν όμως και κάποιες σημαντικές πινελιές για να ολοκληρωθεί το φετινό παζλ στο πράσινο ρόστερ που θα το καταστήσουν πανίσχυρο για την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του σε όλα τα επίπεδα!

Ο Σίφο «κλειδώνει» την σιγουριά στα μετόπισθεν…

Τα αρνητικά συνοψίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες:

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός οφείλει να εξαντλήσει τις πιθανότητές του για την απόκτηση ενός έμπειρου και ικανού κεντρικού αμυντικού (βλέπε Σίλντενφελντ) που θα πλαισιώνει τον ογκόλιθο Ροντρίγκο Μολέδο και θα μπορεί να «κλειδώνει» την απαιτούμενη ασφάλεια στα μετόπισθεν, είτε ο σχηματισμός της ομάδας είναι με τρεις, είτε με δύο κεντρικούς αμυντικούς.

Ο Ιβανόφ είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται χρόνο για να βρει αγωνιστικό ρυθμό και πατήματα αυτοπεποίθησης στο γήπεδο, όπως είναι επίσης ξεκάθαρο και ότι αυτή τη χρονική στιγμή αποτελεί τον αδύναμο κρίκο στα μετόπισθεν της ομάδας κυρίως εξαιτίας των αργών αντιδράσεών του.

Σε βάθος χρόνου μπορεί όλα να είναι διαφορετικά, στο «τώρα» ωστόσο με τον Ιβανόφ βασικό στην άμυνα υπάρχει σαφής ανισορροπία ως προς την ποιότητα των στόπερ.

Εάν επιστρέψει με το καλό ο Τελάντερ τότε ο προβληματισμός μειώνεται σαφώς και ταυτόχρονα οι λύσεις αυξάνονται σημαντικά, μόνο που με τον Δανό και το πρόβλημά του στο πέλμα ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος.

Ο Κουτρουμπής είναι σαφώς πιο αξιόπιστος από τον διεθνή Βούλγαρο, ο πασπαρτού Ρέις δεν είναι ακόμα έτοιμος για να πάρει θέση βασικού στον Παναθηναϊκό και υπολογίζεται περισσότερο για «μπακ απ» του Μέστο στη δεξιά πλευρά, ενώ ο Ευαγγέλου ως «ρούκι» της φετινής σεζόν θα ήταν κόντρα στη λογική να κολυμπήσει απευθείας στα βαθιά ασχέτως εάν ένα τέτοιο πιθανό ρίσκο θα μπορούσε να είχε τεράστια οφέλη, όπως είχε συμβεί π.χ. στο παρελθόν με τον Σωτήρη Κυργιάκο σε παρόμοια ηλικία αλλά με διαφορετικά δεδομένα.

Ποδοσφαιρικά ωστόσο το φυσιολογικό και το ενδεδειγμένο για τον Ευαγγέλου είναι να ξεκινήσει σταδιακά την ενσωμάτωσή του στην πρώτη ομάδα και κάθε σεζόν να αποκτά παιχνίδια και εμπειρίες προκειμένου να αυξάνει σταδιακά το εύρος του ρόλου του στην ομάδα.

Και μέσα στην επόμενη διετία να αναδείξει το ταλέντο του και να «χτίσει» την προσωπικότητά του.

Ο Παναθηναϊκός, στη φάση που βρίσκεται σήμερα, χρειάζεται πρωτίστως εμπειρία, παραστάσεις και προσωπικότητα. Και ο «Σίφο» καλύπτει αυτές τις προδιαγραφές, έχοντας και το επιπλέον ατού ότι δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής.

Μία ενδεχόμενη τριάδα στόπερ με Μολέδο, Σίλντενφελντ και Τελάντερ θα ήταν άλλωστε ικανή να σταθεί με αξιώσεις στο top επίπεδο, ακόμα και πέραν της φάσης των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ…

Ρίσκο η… μοναξιά του Στιλ…

Σε επίπεδο βασικής ενδεκάδας δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη χτυπητή αδυναμία, πλην όμως σε ό,τι αφορά στο ποιοτικό βάθος της ομάδας υφίστανται δύο σημαντικοί προβληματισμοί: πρώτον το έλλειμμα στη θέση του τερματοφύλακα και δη του… ανταγωνιστή του Λουκ Στιλ, που αυτή τη στιγμή είναι ανύπαρκτος. Ο Αγγλος «κίπερ» ξεκίνησε πολύ καλά στα ματς με την ΑΪΚ και είναι ευχής έργον για τον Παναθηναϊκό να μείνει σε αυτά τα στάνταρ και να επαναλάβει εμφανίσεις ανάλογες με την πρώτη του σεζόν.

Εντούτοις, είναι σαφές ότι χρειάζεται μία αξιόπιστη λύση δίπλα/πίσω του για παν ενδεχόμενο.

Ο Διούδης θα ήταν μία λογική κάλυψη, αλλά δεν έγινε ποτέ και το ζήτημα είναι εάν το ήδη «ξεχειλωμένο» μπάτζετ επιτρέπει μία (ακόμη) έξτρα κίνηση. Εάν όχι τότε αυτονόητα προχωράς ευελπιστώντας ότι το συγκεκριμένο ρίσκο δεν θα το βρεις μπροστά σου στον μαραθώνιο που ακολουθεί.

Το δεύτερο έλλειμμα που έχει διαφανεί πίσω από τη… βιτρίνα της ενδεκάδας έχει να κάνει με το «μπακ απ» του Λεντέσμα.

Ο Παναθηναϊκός με τον Αργεντινό άσο είναι άλλη ομάδα και δίχως αυτόν υπάρχει ξεκάθαρο έλλειμμα, τόσο στο τακτικό κομμάτι και την αμυντική λειτουργία της μεσαίας γραμμής, όσο και στη δημιουργία/χτίσιμο του παιχνιδιού από την πίσω ζώνη.

Γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα όταν ο Λεντέσμα έγινε αλλαγή στη ρεβάνς με την ΑΪΚ.

Γενικώς ένας ακόμη αμυντικός μέσος, έστω και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα ήταν πρέπον να αποκτηθεί, από τη στιγμή που το επόμενο 6άρι πίσω από τον Αργεντινό και τον Ζέκα είναι (μόνο) ο Κουτρουμπής.

Το κλειδί για μία έξτρα κίνηση στη μεσαία γραμμή αποτελεί προφανώς ο Αμπέντ, πιθανή αποχώρηση του οποίου θα έλυνε τα χέρια των ιθυνόντων της ομάδας και θα καλύψει τον συγκεκριμένο προβληματισμό.

Στο κέντρο της άμυνας δεσπόζει η μορφή του Μολέδο, τα δύο άκρα δεν αποτελούν πλέον πρόβλημα, η μεσαία γραμμή θωρακίστηκε με τους «γαλονάδες» Λεντέσμα και Γουακάσο, ο Λουντ είναι φέτος η αποκάλυψη και για ολόκληρο Βιγιαφάνιες θα υπάρχουν ματς που θα έρχεται από τον πάγκο, πολυτέλεια που πριν λίγους μήνες θα έμοιαζε με ανέκδοτο.

Στη δε επίθεση η τριπλέτα Μπεργκ, Ιμπάρμπο, Λέτο έχει πλέον γίνεται τετραρχία με τον Ρινάλντι και μοιάζει η πιο ισχυρή των τελευταίων ετών.

Προφανώς τα ματς με την Μπρόντμπι από την οποία ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάτι να φοβηθεί, αλλά οφείλει να τα αντιμετωπίσει με σεβασμό όπως έκανε με την ΑΪΚ και όπως πρέπει να γίνεται με κάθε αντίπαλο στην Ευρώπη, είναι άκρως καθοριστικά.

Οι βάσεις όμως για την επιστροφή της αξιοπρέπειας του συλλόγου έχουν ήδη μπει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το παρόν και το μέλλον του Panathinaikos.

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber Ακολουθείστε τo Newspao.gr στο Google News