Γιοβάνοβιτς: Το καμπανάκι συναγερμού, οι μεταγραφές και η έκπληξη

Παναθηναϊκός: Καλές οι μεταγραφές, αλλά το βάρος μέχρι τώρα το σηκώνουν οι παλιές καραβάνες. Σκεφτείτε τι έγινε το καλοκαίρι.

Ο Παναθηναϊκός ξεκινά τη σεζόν χωρίς καλά-καλά να έχει βάλει στους κόλπους του κανέναν παίκτη αναφοράς πλην του πιτσιρικά Τσέριν ο οποίος πριν καν κλωτσήσει το τόπι βαραίνεται από τις συγκρίσεις με τους μέσους που αποχώρησαν.

Οι μεταγραφές…

Όσοι έχουν φύγει είναι περισσότεροι από αυτούς που ήρθαν κι η προσαρμογή των καινούριων είναι δύσκολη: ακόμα κι όταν ήρθαν Μπερνάρ, Σποράρ, Μάγκνουσον (παιδιά με καλά βιογραφικά) η διαβρωτική γκρίνια σε ζάλιζε γιατί το κέντρο παρέμενε υποστελεχωμένο ως την τελευταία στιγμή της σεζόν.

Η έκπληξη με τους παλιούς

Άρα, τι έπρεπε να γίνει; Να σηκώσουν το βάρος οι παλιοί στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο προπονητής χτύπησε καμπανάκι συναγερμού από την πρώτη στιγμή.

Ο Κυπελλούχος έπρεπε να κερδίζει κάθε παιχνίδι για να αποφύγει τα παράπονα και να μην μπει στο παιχνίδι αναζήτησης δικαιολογιών (κυρίως γιατί τέτοιες υπήρχαν) για ένα ενδεχομένως κακό ξεκίνημα.

Έτσι προέκυψε μια ομάδα η οποία κερδίζει με συγκεκριμένους τρόπους (τις πάσες του Πέρεθ, την ποιότητα του Αϊτόρ και του Παλάσιος, το αλληλοσυμπλήρωμα Πούγγουρα-Σάρλια, την ψυχραιμία του Μπρινιόλι), χωρίς το φορτσάρισμα των παλιών δεν θα πήγαινες μακριά.

Δημήτρης Στρατής

Παναθηναϊκός: Ο Ιβάν δεν χρειάζεται προστασία και διαφήμιση, μιλούν τα έργα του

Είθισται τα καλοκαίρια ο Τύπος να πουλάει ελπίδα με το κιλό.

Κάθε παίκτης που έρχεται μπορεί να αποδειχθεί λαβράκι, η ομάδα έχει δυνατότητες, κοντολογίς καλλιεργείται στην κοινή γνώμη μια εικόνα για μεγαλεία. Το εμπόριο ελπίδας βολεύει τις ΠΑΕ, αλλά το ζήτημα είναι πως δημιουργεί κακές συνθήκες εργασίας.

Όταν λες ότι όλοι οι παίκτες που έρχονται είναι καλοί, το ρόστερ πλήρες, ο κόουτς μάγος κτλ μόλις έρθουν οι σφαλιάρες η μόνη σου λύση είναι να στήσεις στον τοίχο τον προπονητή. Ο τελευταίος φεύγει, άλλος έρχεται, η ομάδα συνεχίζει τα ίδια λάθη και την επόμενη σεζόν πάλι κυνηγάς την ουρά σου.

Βλέπουμε ότι οι απέναντι και ο ΠΑΟΚ είχαν μονοπωλήσει τους τίτλους τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μετά από μερικούς μήνες καλύτερες ομάδες δεν είχαν κι ας ανέφερε ο οπαδικός τους Τύπος ένα σωρό ανακρίβειες για να χαϊδέψει αυτιά.

Ευτυχώς στον Παναθηναϊκό επί Γιοβάνοβιτς τέτοιες τακτικές έχουν λείψει. Ίσα ίσα που ο ίδιος ο κόουτς φρόντισε να εκθέσει τον εαυτό του αργώντας χαρακτηριστικά για άλλο ένα καλοκαίρι να φέρει παίκτες στο κλαμπ.

Σήμερα είναι ο μόνος που δουλεύει με ηρεμία γιατί έχει επικοινωνήσει τα…κολλήματά του και ξέρουμε τι να περιμένουμε από αυτόν δίχως ο Σέρβος να χρειάζεται προστασία για κάποιες αποφάσεις ή κουσούρια του. Μιλάνε γι αυτόν η δουλειά, η εκτίμηση που τρέφουν γι αυτόν οι παίκτες του, προφανώς τα αποτελέσματα.