Μην πεθαίνεις στην πρώτη «πιστολιά» αν δεν είσαι κομπάρσος!

Ξεκινάμε από τα βασικά. Περιμένεις ότι θα γίνει η «στραβή» στην Τούμπα. Όχι τόσο αγωνιστικά, γιατί δεν είσαι στα χειρότερά σου κι ο αντίπαλος δεν είναι στα καλύτερά του. Ξέρεις ποιος έχει έρθει να εκτελέσει το «συμβόλαιο θανάτου» (σου) και πας να παίξεις ένα ματς «αίμα κι άμμος». Πως αντιδράς; Σου δίνει την πρώτη πιστολιά και αντί να σηκωθείς και να αδειάσεις όλα τα δικά σου όπλα πάνω του και πάνω στον αντίπαλο για τους «σκοτώσεις», πέφτεις κάτω και τελειώνει το έργο. Λες και είσαι ένας απλός «κομπάρσος» που πεθαίνει στην πρώτη σκηνή του έργου και δεν είσαι ο πρωταγωνιστής. Διότι αν είσαι ο πρωταγωνιστής, δεν πεθαίνεις ό,τι και να γίνει. Πολυβόλα να σε βαράνε, πρέπει να είσαι εκεί, όρθιος να παλεύεις ως το τέλος και να περιμένεις τη δικαίωση.

Δεν λέμε πως είναι εύκολο, όταν αυτό έχεις να το αντιμετωπίσεις (σχεδόν) κάθε Κυριακή. Δεν λέμε πως αφού έφαγες τρία δεν πρέπει να μιλάς για τους «Αρετόπουλους». Σαφώς και έχεις κάθε δικαίωμα, σαφώς καλά κάνεις ως Παναθηναϊκός και «σεντράρεις» όλους τους αυλικούς του συστήματος. Δείξε όμως κι εσύ κάτι. Μην περιμένεις τον θάνατό σου. Το έργο, άλλωστε, το έχουμε ξαναδεί όλα αυτά τα χρόνια. Ο Αρετόπουλος δεν είναι ο πρώτος που σε «πιστολιάζει». Πιθανότατα δεν θα είναι κι ο τελευταίος. Τον αντικειμενικό του σκοπό τον πέτυχε πάντως. Ο Ολυμπιακός δεν θα έρθει όντας σε απόσταση βολής στη Λεωφόρο. Θα έχει τον αέρα του, είτε αυτός είναι έξι πόντοι, είτε λιγότεροι. Αν είναι περισσότεροι, θα φταις κι εσύ ως ομάδα που θα έχεις προσφέρει το έργο της τελευταίας 20ετίας σε επανάληψη, για ακόμα μια σεζόν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Διότι και τα προηγούμενα χρόνια, στην πρώτη «πιστολιά» σε έπαιρνε η μπάλα, το παράταγες κι από πρωτοπόρος, ισόβαθμος ή τρεις βαθμούς πίσω στη χειρότερη, ξαφνικά βρισκόσουν στο -15 και τελείωνε το πανηγύρι πριν ανεβάσουν ξανά τα μανίκια τους οι φαντάροι. Αν, λοιπόν, ως Παναθηναϊκός θες να είσαι ο πρωταγωνιστής που δεν πεθαίνει στην πρώτη «πράξη» του «πολέμου», σηκώνεσαι και πολεμάς. Με όποια μέσα διαθέτεις. Ως διοίκηση και ως αγωνιστικό τμήμα. Ναι, έχασες την πρώτη σοβαρή μάχη, αλλά δεν σου πήραν και… ομήρους. Δείξε πως πράγματι έχεις την ομάδα που μπορεί να «σπάσει» το κατεστημένο. Κι όλοι οι υγιείς και σοβαροί φίλαθλοι, ακόμα κι οι γραφικοί που έκραξαν τον παίκτη της ομάδας τους επειδή είχε αλλάξει φανέλα με έναν δικό σου όταν πήγε να τους χαιρετίσει (αν είναι δυνατόν δηλαδή), θα σε παραδεχθούν και θα είναι και στο πλευρό σου. Αν τους αφήσεις να σε «πιστολιάσουν» ξανά και δεν αντιδράσεις εκτός αλλά κυρίως ΕΝΤΟΣ των τεσσάρων γραμμών, τότε θα σου κολλήσουν οριστικά την ταμπέλα του «γραφικού» και θα το έχεις χάσει ξανά το παιχνίδι…

Για το τέλος, δυο βιντεάκια για να κάνετε τις συγκρίσεις σας. Και να απαντήσετε αν πράγματι πιστεύετε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αλλάξει καθόλου εδώ και 20 χρόνια…