Η Ευρώπη είναι άλλη υπόθεση, ο Παναθηναϊκός παίζει πιο παθιασμένα, τα μεγάλα ονόματα των αντιπάλων, η δυναμική τους, το γεγονός ότι προέρχονται από ανώτερες λίγκες κάνει όσους αγωνίζονται να δίνουν το κάτι παραπάνω.
Καλά τα κατάφεραν κόντρα σε Αγιαξ, Λανς, τώρα η Τσέλσι παρέχει ακόμα ένα ισχυρό κίνητρο. Γι αυτές τις ομάδες η συμμετοχή στο Κόνεφερενς μπορεί να σημαίνει και “αγγαρεία”, μιλάμε για κλαμπ με κολοσσιαία μπάτζετ των οποίων ο εγωισμός καλύπτεται μόνο με συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο αντίπαλος είναι εμπορικός, θα μαζευτεί κόσμος στο ΟΑΚΑ, ας τον αποζημιώσει το κλαμπ ώστε να έχει την βροντερή του παρουσία και στο ματς με τον Αρη που έπεται. Οι Θεσσαλονικείς ζήτησαν εισιτήρια, η ΠΑΕ αρνήθηκε, στον Αρη δεν ξεχνούν τον τελικό κυπέλλου, θέλουν ρεβάνς κι η καλή τους πορεία στο πρωτάθλημα δικαιολογεί την αισιοδοξία τους για την Κυριακή.
Προηγείται όμως το ματς με την Τσέλσι για τον Κυπελλούχο, που λογικά δεν θα έχει την μπάλα στα πόδια του, κάτι που ίσως τον βολέψει.
Τρεξίματα δεν υπάρχουν αυτή την εποχή για ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, βλέπουμε ότι όποτε το τριφύλλι έχει μπάλα οι φορ του κουράζονται να γυρίζουν χαμηλά για να τροφοδοτηθούν κι έτσι έχουν σπαταλήσει δυνάμεις όσο περνούν τα λεπτά.
Ως τώρα στο πρωτάθλημα ο επιθετικός που παίζει βασικός ξέρει ότι ο ρόλος του θα είναι περίεργος, σε σύνολο που δεν μπορεί να πάρει μπάλα για ώρα στην κατοχή του.
Γνωρίζει ο στράικερ πως οι στιγμές του θα είναι λίγες, πως πρέπει να …ματώσει για να πάρει έστω κάποιο κόρνερ ή φάουλ, πόσω μάλλον να βρεθεί σε καλή θέση για γκολ.
Με την Τσέλσι ο Παναθηναϊκός θα παίξει πιο αμυντικά, θα θελήσει να πιάσει στον ύπνο τους Λονδρέζους στοχεύοντας με μεγάλες μπαλιές τους γρήγορους μεσοεπιθετικούς που διαθέτει.
Δημήτρης Στρατής
