Ο Ισλανδός δεν είναι ακριβώς ο αμυντικός βράχος που περιμέναμε αλλά προσφέρει στον Ιβάν ασφαλή μετάβαση μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, αφού ξέρει καλά το τότι κι εκπληρώνει τα θέλω του προπονητή που το καλοκαίρι τον ήθελε σαν τρελός.
Ας είναι και λίγο…γυάλινος, δεν πειράζει, θα σκέφτηκε ο κόουτς που όλοι ξέρουμε πόσο …ψείρας είναι όταν πρόκειται να δώσει συγκατάθεση για ποδοσφαιριστή.
Με αυτόν στο τερέν σε παιχνίδια που θα βρίσκεται στο ύψος της σέντρας η πρώτη γραμμή άμυνας είναι εύκολο να έχεις ασφαλή κατοχή μπάλας ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να κλείσεις για μεγάλα διαστήματα στα καρέ του τον αντίπαλο.
Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς πρεσάροντας ψηλά αποσυντονίζει τον αντίπαλο και με αυτόν τον τρόπο κρύβει και τις δικές της αδυναμίες που κυρίως έχουν να κάνουν με τις κακές επιστροφές των ακραίων μπακ που σκέφτονται μονίμως επιθετικά (πλην Κώτσιρα, Φακούντο).
Ο Ισλανδός αλλά και ο Μπαρτ Σένκεφελντ ξέρουν καλά τα μυστικά του ποδοσφαίρου κι αυτό στο μυαλό του προπονητή είναι το πρώτο ζητούμενο που κάνει το παραπάνω δίδυμο απαραίητο για το πλάνο του.
