Στο ποδόσφαιρο του καιρού μας κάνει μεγάλο κακό η στατιστική – κυρίως γιατί χρησιμοποιείται για τα προφανή.
Είναι εύκολο να μετράς π.χ γκολ και τελικές πάσες, ενώ είναι και τα δύο πολύ σημαντικά δεν αποτελούν παρά ένα (μεγάλο) κομμάτι του παιχνιδιού. Η δουλειά ,ας πούμε, που κάνει ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος είναι σαφώς δυσκολότερο να γίνει κατανοητή – απαιτεί γνώση του ποδοσφαίρου.
Ο μικρός κερδίζει μέτρα με τη μπάλα στα πόδια, πασάρει καλά και κερδίζει φάουλ με διεισδύσεις. Δημιουργεί δύσκολες καταστάσεις για τις αντίπαλες άμυνες πιέζοντάς ψηλά, η αντίληψή του για το σπορ είναι μεγαλύτερη από την τεχνική του κατάρτιση που από την άλλη δεν την λες καθόλου άσχημη.
Ο τρόπος που αλλάζει το παιχνίδι π.χ παρουσιάζει ενδιαφέρον, γιατί διαβάζει την διάταξη της αντίπαλης άμυνας. Κυρίως το καλό με τον μικρό είναι πως αποτελεί καλό συμπαίκτη: η προσφορά του είναι πολυποίκιλη, αφού στο γήπεδο κάνει σχεδόν τα πάντα. Με δύο λόγια, τιμά τα ποδόσφαιρο όσο λίγοι.
Δημήτρης Στρατής