Πόση δουλειά περιμένει τον Ρουμάνο…

Πως γίνεται να έχεις τόσο κλασάτους παίκτες στη γραμμή κρούσης και παρόλα αυτά να…ιδρώνεις να σκοράρεις;

Πέρσι ο (άτεχνος) Περέα με σπιρτάδα και νεύρο να ξεχειλίζουν από το καλογυμνασμένο του κορμί έκανε συνεχώς κινήσεις χωρίς μπάλα, ως τώρα ο Καρλίτος δίνει μια νωχελικότητα στην ανάπτυξη που μόνο με Ζέκα (!), Χρήστο Δώνη (!) και Αντώνη Πετρόπουλο ως βασικούς φορ υπήρχε.

Παρότι σχηματικά ο Ισπανός φαίνεται να παίζει δίπλα στον Μακέντα, ο Ιταλός συνεχώς γυρίζει για να πάρει μπάλα. Αυτό συμβαίνει αναγκαστικά μιας κι ο Ίβηρας δεν είναι κινητικός, του αρέσει να τρέχει κυρίως στο “κουτί”.

Σε σχέση με τον νεαρό Κολομβιανό ο Καρλίτος είναι βαρύς, τη μπάλα δεν την μεταφέρουν με συνέπεια άλλοι παίκτες ψηλά, αναγκάζεται έτσι ο Χατζηγιοβάνης να παριστάνει το υβρίδιο Μίκλαντ-Μπορέλι, τρέχοντας παντού. Με τις αρχικές του σχηματικές επιλογές ο Ντάνι Πογιάτος έχει βγάλει το 90% των παικτών εκτός ρυθμού. Πόση δουλειά περιμένει τον Λάζλο Μπόλονι.

Δημήτρης Στρατής