Φτιάχνεται ο καλύτερος Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών

Οι ανασταλτικοί παράγοντες για τη δημιουργία του νέου Παναθηναϊκού ήταν πολλοί και σημαντικοί, ωστόσο η ομάδα που θα διεκδικήσει τους εγχώριους τίτλους και την επιστροφή στα φάιναλ-φορ ύστερα από το 2012 είναι η καλύτερη που παίρνει θέση στη γραμμή εκκίνησης της σεζόν από το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης και έπειτα.

Ποιοι ήταν οι αρνητικοί παράγοντες; Α) Η υπερβολικά καθυστερημένη πρόσληψη προπονητή. Αποτελεί κανόνα επιτυχίας τα ρόστερ (ή έστω οι βασικές γραμμές τους) να σχεδιάζονται πριν ολοκληρωθεί ο Μάιος και ως τα μέσα Ιουνίου να έχουν πραγματοποιηθεί οι σημαντικότερες μεταγραφικές κινήσεις. Ωστόσο φθάσαμε τέλος Ιουνίου (27/6) για γίνει το ραντεβού με τον εκπρόσωπο του προπονητή που επιλέχθηκε να καθοδηγήσει τη νέα ομάδα και στις 30 Ιουνίου ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Β) το μπάτζετ της ομάδας δεν συγκρίνεται με τα προηγούμενα χρόνια κι αυτό δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη δημιουργία αξιόλογου ρόστερ, ειδικά κι όταν ισχύει το Α.

Γ) σε συνδυασμό με τα δύο προηγούμενα, ο Παναθηναϊκός επένδυσε ένα υπερβολικά -εκ του αποτελέσματος- ποσό για να υπογράψει τον Νικ Καλάθη. Η επιλογή είναι ΑΡΙΣΤΗ, ΟΛΟΣΩΣΤΗ και μπορεί να αποδειχθεί η πιο καθοριστική για τη νέα τάξη πραγμάτων του Παναθηναϊκού, ωστόσο ο χρηματοδότης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γιαννακόπουλος στάθηκε -από τις συγκυρίες- άτυχος με τους συσχετισμούς της αγοράς εφέτος και τις εξελίξεις της. Ο Παναθηναϊκός είχε «δικαίωμα», όπως λένε στα χαρτιά, για τον Καλάθη από πέρυσι. Επιβεβαίωσε από την αρχή του καλοκαιριού την περσινή προσφορά και δεσμεύτηκε για αυτήν, με αποτέλεσμα να κάνει δικό του τον Έλληνα γκαρντ «εγκλωβίζοντας» από το μπάτζετ του ένα μεγάλο μέρος για ένα συμβόλαιο που εν τέλει ο Καλάθης δεν θα έβρισκε πουθενά. Με άλλα λόγια, ο Παναθηναϊκός πήρε τον παίκτη που ήθελε όμως από τις συγκυρίες σπατάλησε ίσως και διπλάσιο ποσό από ότι θα μπορούσε να δεσμεύσει. Αυτό, μαζί με τα Α και Β έκαναν ακόμη πιο δύσκολη τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού ρόστερ.

Κι όμως, έναν μήνα μετά την ανακοίνωση της απόκτησης του Νικ Καλάθη, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την 5η μεταγραφή του, με την οποία φτιάχνει (πάντα στα χαρτιά) την καλύτερη ομάδα ύστερα από τον Ιούνιο του 2012 και την πλήρη διάλυση του ρόστερ εκείνης της χρονιάς.

Ο Φελντέιν, δεν έχει περγαμηνές, δεν έχει μεγάλο συμβόλαιο αλλά είναι παίκτης με σπουδαία στοιχεία, που μπορεί να συμπληρώσει και να συμπληρωθεί από τους υπόλοιπους γκαρντ της ομάδας, δημιουργώντας μια περιφέρεια που όλοι οι παίκτες (πλην Καλάθη) νιώθουν πως πρέπει να παλέψουν σκληρά μεταξύ τους για να διεκδικήσουν το κάθε δευτερόλεπτο συμμετοχής τους και να μην θεωρούν πως κατέχουν τίτλους ιδιοκτησίας κάποιας θέσης ή χρόνου συμμετοχής στην πεντάδα.

Ο Δομινικανός, μιας και είναι η τελευταία προσθήκη, δεν είναι κλασικός σουτέρ (κι αυτό είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο στοιχείο που φαίνεται πως λείπει από την ομάδα που δημιουργείται, μιας και ο Πάβλοβιτς έχω την εντύπωση πως παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα) αλλά καμιά ομάδα δεν θα ρισκάρει να του αφήσει το σουτ. Δεν πρόκειται όμως να βάλει τα σουτ που έβαζε με αντιπάλους πάνω του ακόμη και ο Σλότερ, για να μην θυμηθούμε τον Νικόλας, τον Κουτλουάι και άλλους «κίλερ» των 6μ75. Ο Φελντέϊν όμως δεν πρόκειται να «εξαφανίζεται» στα εκτός έδρας ματς (όπως ο αόρατος μακριά από το ΟΑΚΑ, Σλότερ), είναι πολύ καλύτερος στο ένας εναντίον ενός, αν και η άμυνα δεν είναι ατού του δεν συγκρίνεται με τον προκάτοχο της θέσης του. Επίσης έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, τρέχει το ανοικτό γήπεδο (χωρίς να διστάζει να σουτάρει τρίποντο στο transition), είναι πιο aggressive και είναι γεννημένος μαχητής!

Ο Φελντέιν είναι ο μόνος, όπως όσους επέλεξε ο Τζόρτζεβιτς, που δεν προέρχεται από τη Σερβία αλλά έχει σκληρό χαρακτήρα, στοιχείο που φαίνεται πως ήταν προαπαιτούμενο για το νέο προπονητή. Ο Σέρβος γαλουχημένος προπονητικά στην Ιταλία, με γνωριμίες στην γειτονική χώρα, ήξερε τον Δομινικανό, συνέλεξε εύκολα τις πληροφορίες που χρειαζόταν και τον επέλεξε γιατί ταιριάζει απόλυτα στην… σερβοποιημένη (ξανά) ομάδα του Παναθηναϊκού. Σκληρός, μαχητής και τσαμπουκάς ο Πάβλοβιτς, σκληρός, μαχητής και τσαμπουκάς ο Ραντούλιτσα, σκληρός και πολεμιστής ο Κούζμιτς, το ίδιο (αναλογικά) είναι ο Φελντέιν, ενώ ο δοκιμασμένος στο πρόγραμμα του Ομπράντοβιτς (και του Φλόριντα), Καλάθης είναι γνωστό «σκυλί του πολέμου» στην άμυνα (ειδικά πάνω στη μπάλα) και σε κάθε φάση.

Ο Τζόρτζεβιτς ακολούθησε φιλοσοφία Ομπράντοβιτς στις επιλογές παικτών. Πήγε όσο πιο σίγουρα μπορούσε να πάει. Έκλεισε άμεσα τον Πάβλοβιτς, περίμενε το μεγάλο deal με τον Καλάθη, αμέσως «έψησε» τον Ραντούλιτσα, προτίμησε στη δύσκολη επιλογή του back-up σέντερ μετά τα ναυάγια με Λασμέ, Τάιους κ.α την ασφαλή λύση του Κούζμιτς παρότι δεν έχει τα χαρακτηριστικά του παίκτη που αναζητείτο και πρόσθεσε τον Φελντέϊν, συμπληρώνοντας ένα ρόστερ που έχει ισορροπία, βάθος πάγκο, κορμιά, επιλογές στην περιφέρεια και τη φροντ-λάιν και δίνει χώρο στο project του Παναθηναϊκού, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο να κερδίσει το χρόνο του διαθέτοντας και τη μεγαλύτερη ασφάλεια που θα μπορούσε, με τους Γιάνκοβιτς, Παβλοβιτς, Διαμαντίδη και ίσως σε κάποια σχήματα τον Φελντέιν να καλύπτουν τη θέση του σμολ-φόργουορντ.

Όλα αυτά λοιπόν οδηγούν στο συμπέρασμα του προλόγου. Δηλαδή ότι ο Παναθηναϊκό παρά τις δυσκολίες έχει φτιάξει το πιο ανταγωνιστικό ρόστερ της νέας εποχής του. Μένει να «κερδίσει» κάποια «αν» που δεδομένα μπαίνουν όταν οι επιλογές δεν είναι από το πρώτο ράφι, από το οποίο προέρχεται μόνο ο Νικ Καλάθης. Αν ο Ραντούλιτσα «καλουπωθεί» για να βγάλει χωρίς προβλήματα όλη τη σεζόν, ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του! Αν ο Πάβλοβιτς ύστερα από μια μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ έχει ακόμη άσβεστο κίνητρο και αν έχει μικρά σκαπανεβάσματα. Αν ο Κούζμιτς μπορέσει να προσαρμοστεί και να δέσει ως alter-ego του βασικού σέντερ. Αν ο Τζόρτζεβιτς στηριχτεί περισσότερο από τους Πεδουλάκη, Ιβάνοβιτς και ειδικά ύστερα από κάποια αρνητικά αποτελέσματα που μπορεί να έρθουν στο πρώτο μισό της ομάδας. Κι αν τέλος οι παίκτες βρουν και αποδεχτούν τους ρόλους τους (εικάζω οτι για το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής θα «μονομαχήσουν» οι Καλάθης-Γκιστ) πριν από τα σημαντικά ματς.

Εφόσον σε αυτά τα «αν», στο τέλος το πρόσημο είναι θετικό, ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να οραματίζεται (με πολλές περισσότερες πιθανότητες, αλλά επ’ουδενί χωρίς να λογίζεται ως φαβορί) την επιστροφή στα φάιναλ-φορ, την κατάκτηση του πρωταθλήματος και σίγουρα τη δημιουργία ενός κορμού που θα τον οδηγήσει σε νέες επιτυχίες στο μέλλον.

ΥΓ1: Η προσθήκη του Φελντέιν έχω την εντύπωση πως δεν θα είναι η τελευταία. Ο Παναθηναϊκός πιστεύω ότι θα κινηθεί για την απόκτηση ενός ακόμη παίκτη, που ποντάρω πως θα είναι ψηλός! Όχι άμεσα όμως. Θα περιμένει τα κοψίματα του ΝΒΑ τον Οκτώβρη, ελπίζοντας πως θα έχει περισσότερες επιλογές και έχοντας εκτιμήσει το ρόστερ που θα έχει στη διάθεση του ο Τζόρτζεβιτς, που θα είναι σε θέση να το αξιολογήσει μετά τις 21/9 οπότε και θα έρθει στην Ελλάδα από το Ευρωμπάσκετ.

ΥΓ2: Καθότι ο Τζόρτζεβιτς θα πιάσει δουλειά, χωρίς να έχει προϋπηρεσία και γνώση του υλικού, στα τέλη Σεπτέμβρη, επειδή πιστεύω πως θα αποκτηθεί ένας ακόμη ψηλός και γιατί ο Παππάς θα μπει στην ομάδα κατά τα Χριστούγεννα, ο Παναθηναϊκός θα είναι άδικο και άστοχο να κριθεί πριν από το τέλος του 2015. Τους δύο πρώτους μήνες του 2016 θα δείξει που θα μπει ο πήχης του και ποιες υπερβάσεις θα πρέπει να κάνει για να πετύχει τους στόχους του.