"Παναθηναϊκός, η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ"
Θεωρεί την Πρέμιερ Λιγκ το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο, αλλά την ίδια ώρα χαρακτηρίζει την επιλογή του να έρθει στην Ελλάδα «ως την καλύτερη απόφαση της ποδοσφαιρικής του καριέρας».
Έχει μαγευτεί από το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας, όμως περιμένει με ανυπομονησία τα μεγάλα ντέρμπι στη Λεωφόρο.
Δεν μπορεί να χωνέψει τις ώρες που τρώνε βραδινό οι Έλληνες, ωστόσο δεν μπορεί να αντισταθεί στο σουβλάκι και στα θαλασσινά.
Οι τελευταίοι έξι μήνες, όσο καιρό δηλαδή βρίσκεται ο Λουκ Στιλ στην Ελλάδα, είναι γεμάτοι αντιθέσεις, νέες εμπειρίες όμως το γενικό πρόσημο είναι κάτι παραπάνω από θετικό.
-Είσαι σχεδόν έξι μήνες στην Ελλάδα. Έχεις μετανιώσει για την απόφαση σου να έρθεις στον Παναθηναϊκό;
«Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Ήμουν 6-7 χρόνια στην ίδια ομάδα και παρόλο που πρόκειται για μια πολύ μεγάλη απόφαση νιώθω τώρα ότι την πήρα την κατάλληλη στιγμή. Σε κάθε ποδοσφαιριστή έρχεται αυτή η στιγμή που πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Έτσι συνέβη και με εμένα… Από τις πρώτες ημέρες που ήρθα συνειδητοποίησα το μέγεθος του κλαμπ στο οποίο ανήκω πλέον και όχι μόνο δεν έχω μετανιώσει αλλά είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος που βρίσκομαι εδώ».
-Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ οδηγούν την κούρσα του πρωταθλήματος αλλά και οι δύο θα έρθουν στην Λεωφόρο σε λίγες εβδομάδες. Πιστεύεις ότι μπορείτε να κάνετε την ανατροπή και είσαι ανυπόμονος γι’ αυτά τα δύο μεγάλα παιχνίδια;
«Φυσικά και το πιστεύω! Είμαστε ο Παναθηναϊκός ένα τεράστιο κλαμπ! Ήρθα εδώ με στόχο να κερδίσω το πρωτάθλημα γιατί αυτός ο σύλλογος έχει μάθει να κατακτά τίτλους. Είμαστε πίσω από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ έχουμε παίξει στην έδρα τους και δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι να φοβηθούμε. Στο σπίτι μας θα είναι διαφορετικά, αλλά πριν τα ντέρμπι έχουμε πολλά σημαντικά παιχνίδια που πρέπει να κερδίσουμε. Χάσαμε κάποιους βαθμούς μακριά από την έδρα μας αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει».
-Η συμμετοχή σε ένα ντέρμπι αιωνίων είναι ένα έξτρα κίνητρο για εσένα; Αλήθεια έχεις παίξει σε ανάλογα ντέρμπι στην Βρετανία;
«Τα ντέρμπι είναι πάντα ξεχωριστά κι όταν παίξαμε στην έδρα του Ολυμπιακού κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι και το ελληνικό ντέρμπι. Κι είμαι σίγουρος ότι στις 22 Φεβρουαρίου οι δικοί μας οπαδοί θα δημιουργήσουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα στη Λεωφόρο. Σ’ αυτά τα παιχνίδια πολλά παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Η φόρμα κάθε ομάδας, η τύχη μπορεί να παίξουν ρόλο, αλλά η ομάδα που συνήθως κερδίζει είναι αυτή που δείχνε την καλύτερη νοοτροπία. Από κει και πέρα έχω δει στη ζωή μου πολλά ντέρμπι του Μάντσεστερ ή ντέρμπι μεταξύ της Γιουνάιτεντ και της Λίβερπουλ. Στην περιοχή του Γιόρκσαϊρ που έπαιζα είχαμε σπουδαίες κόντρες μεταξύ της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και της Σέφιλντ Γούενσντεϊ ή και με την Λιντς. Ένα ντέρμπι ακόμη και στην 4η κατηγορία είναι ξεχωριστό ματς και για να το κερδίσεις πρέπει να είσαι 100% συγκεντρωμένος κι αποφασισμένος. Ειλικρινά ανυπομονώ για το ντέρμπι και μετράω αντίστροφα για εκείνη την ημέρα».
-Συνήθως λένε ότι η Ελλάδα είναι ένας πανέμορφος τουριστικός προορισμός, αλλά όχι και το καταλληλότερο περιβάλλον για έναν επαγγελματία αθλητή. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;
«Σίγουρα έχετε μια πανέμορφη χώρα αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι ισχυρίζονται αυτό το πράγμα… Σας διακρίνει το πάθος ως λαός και σίγουρα είναι διαφορετικά απ’ ότι στην Αγγλία, όμως για έναν αθλητή εδώ υπάρχουν τα πάντα. Υπάρχουν εγκαταστάσεις και οι κατάλληλοι άνθρωποι και νομίζω ότι κακώς έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι σε κάποιες άλλες χώρες όλα είναι ιδανικά. Στην Αγγλία, στην Ισπανία ακόμη και στην Γερμανία υπάρχουν προβλήματα. Είστε λίγο αρνητικοί με τη χώρα σας, αλλά εγώ λοιπόν θεωρώ ότι εδώ είναι ένα φανταστικό μέρος για κάθε αθλητή. Κι όποτε με ρωτάνε πίσω στην πατρίδα αυτό τους λέω συνέχεια. Σίγουρα δεν είναι όλα τέλεια παντού, αλλά μην νομίζετε ότι και σε άλλες χώρες είναι όλα ρόδινα. Κι αν σε κάποια γήπεδα υπάρχουν πέραν του δέοντος παθιασμένοι οπαδοί αυτός δεν είναι λόγος για να σκεφτώ ότι θέλω να φύγω».
-Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές που έχεις παρατηρήσει μεταξύ του ελληνικού και του βρετανικού ποδοσφαίρου;
«Το αγγλικό είναι πιο γρήγορο και πιο… physical. Σίγουρα το αγγλικό πρωτάθλημα αυτή τη στιγμή είναι πιο δυνατό ενώ δεν είναι μόνο η Πρέμιερ Λιγκ αλλά κι οι επόμενες δύο τουλάχιστον κατηγορίες που είναι πολύ δυνατές. Στην Ελλάδα ο ρυθμός πολλές φορές είναι αργός. Εξαιρετικά αργός. Κι οι περισσότερες ομάδες δείχνουν να περιμένουν το λάθος του αντιπάλου για να κάνουν μια φάση. Στην Αγγλία η ταχύτητα είναι μια σκάλα παραπάνω και παραμένει το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο. Πιστέψτε με όμως ότι και το ελληνικό πρωτάθλημα είναι υψηλού επιπέδου. Ειλικρινά δεν περίμενα ότι τα στάνταρντς στην Ελλάδα θα ήταν τόσο ψηλά. Δεν περίμενα ότι θα είχε τόσες πολλές δυνατές ομάδες».
-Το ρόστερ του ΠΑΟ είναι μία μίξη νεαρών και έμπειρων παικτών. Θεωρείς αυτός είναι ο σωστός συνδυασμός για μια ομάδα;
«Ναι νομίζω ότι είναι ένας καλός συνδυασμός. Το πιο σημαντικό είναι οι νέοι παίκτες να μαθαίνουν από τους παλιούς… Γίνετε πραγματικά πολύ καλή δουλειά από το προπονητικό τιμ και νομίζω ότι υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση. Οι έμπειροι εμπνέουν τους νέους και το πάθος των νέων οδηγεί και τους παλιούς να προσπαθούν περισσότερο».
-Η παρουσία του Στιβ Ρούτερ έπαιξε ρόλο στο να έρθεις στην Ελλάδα και ποια η γνώμη σου για τον Γιάννη Αναστασίου;
«Δεν είχα συνεργαστεί ποτέ μαζί του αλλά έχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς. Σίγουρα η παρουσία του με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και γενικά υπάρχει πολύ μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπο του γιατί από πέρυσι έχει κάνει τρομερή δουλειά.
Ο κ. Αναστασίου είναι νέος στην ηλικία για προπονητής, αλλά έχει αποκτήσει τον σεβασμό που θα είχε ένας πιο ώριμος τεχνικός. Ίσως αυτό το έχει πετύχει με τον τρόπο που προσεγγίζει τους παίκτες του. Είναι ευθύς και μπορεί να επικοινωνήσει με πολύ καθαρό τρόπο. Κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο το οποίο κάνει έναν καλό προπονητή να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους».
-Ποιος ήταν ο τερματοφύλακας που θαύμαζες μικρός;
«Όταν ήμουν νέος υποστήριζα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο ήρωας μου ήταν ο Πίτερ Σμάιχελ. Είχε κατακτήσει τα πάντα και τον θεωρούσα όχι μόνο τον καλύτερο στην Αγγλία, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Από κει και πέρα ο πρώτος μου ήρωας ήταν ο τερματοφύλακα της πρώτης μου ομάδας της Πίτερμπορο. Ο Μαρκ Τάιλερ δεν είναι γνωστός αλλά για μένα είναι ένας φανταστικός γκολκίπερ. Ήταν κοντός, δεν είχε τα φοβερά σωματικά προσόντα όμως δούλεψε πολύ στη ζωή του και μπορεί να έπαιξε μόνο στην 3η κατηγορία αλλά έπαιξε εκατοντάδες παιχνίδια, έκανε πράξη το όνειρο του και αποτελούσε πάντα πηγή έμπνευσης για μένα».
-Έχεις αρχίσει να συνηθίζεις τον ελληνικό τρόπο ζωής και τι είναι αυτό που σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο;
«Σίγουρα είναι ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Ειδικά οι ώρες που τρώτε. Η μητέρα μου μαγείρευε βραδινό στις 18.00 κι εδώ όταν μιλάτε για βραδινό εννοείτε μετά τις 21.00 μπορεί και στις 23.00! Ο τρόπος που οδηγεί ο κόσμος είναι διαφορετικός αλλά η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα και έχω μόνο θετικά λόγια να πω. Θα βοηθούσε να εκφραστώ καλύτερα αν μιλούσα ελληνικά και ειλικρινά προσπαθώ να μάθω αλλά δεν είναι και πολύ εύκολα. Είναι διαφορετικό το αλφάβητο και κυρίως είναι μια γλώσσα την οποία δεν είχα ακούσει στο παρελθόν. Ελπίζω όμως ότι θα μείνω χρόνια και θα την μάθω».
-Ποιο είναι το αγαπημένο σου στέκι και γιατί;
«Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση γιατί δεν είναι μόνο ένα… Σίγουρα η Γλυφάδα είναι μία αγαπημένη επιλογή γιατί μπορώ να πάω κάπου ήσυχα με την οικογένεια μου ή κάπου με πιο δυνατή μουσική με τους φίλους. Πρόσφατα πήγα στο κέντρο της Αθήνας και η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη πραγματικά με μάγεψε. Όχι μόνο εμένα αλλά τον πατέρα μου και κάποιους φίλους μου που είχαν έρθει να με επισκεφτούν. Επίσης το Παναθηναϊκό Στάδιο μου έκανε τρομερή εντύπωση, αλλά γενικά όλη η περιοχή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας είναι από τις αγαπημένες μου».
-Ποιο ελληνικό φαγητό είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο;
«Γενικά το ελληνικό φαγητό με έχει εντυπωσιάσει πάρα πολύ. Στην Αγγλία αντιθέτως το φαγητό πολλές φορές μπορεί να σε απογοητεύσει. Εδώ το φαγητό είναι… τέχνη. Το πώς έρχονται οι σαλάτες στις πιατέλες, το πώς συνδυάζονται οι γεύσεις και φυσικά το σουβλάκι για το οποίο είμαι ευγνώμων στον Μλάντεν Πέτριτς ο οποίος μου το… σύστησε! Κάποιες φορές μετά από αγώνες πηγαίνουμε για ένα σουβλάκι. Επίσης το ψάρι εδώ είναι φανταστικό κι όλα τα θαλασσινά».
-Φραπέ, φρέντο ή ένα φλιτζάνι τσάι;
«Όλοι στην Αγγλία ξέρουν ότι δεν μ’ αρέσει το τσάι! Όλη η οικογένεια μου πίνει πολύ αλλά εγώ καθόλου, Σπίτι μου έχω τρία κουτιά με τσάι και δεν τα έχω ανοίξει καν, αλλά αν πρέπει να πιω τσάι τότε θα προτιμήσω το πράσινο. Νομίζω ότι εγώ δεν είμαι για να ζήσω στην Αγγλία αλλά στην Ελλάδα αφού μ’ αρέσει ο καπουτσίνο».
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Πηγή: SDNA