Αρχικά το τριφύλλι προσπαθούσε να παρουσιάσει απλωμένες άμυνες τις οποίες δεν ήταν έτοιμο να παίξει. Ο βαθμός αλληλοκάλυψης ήταν χαμηλός, ο αντίπαλος δημιουργούσε εύκολα ρήγμα, έπαιζες άμυνα επίδειξης κι όχι ουσίας. Με το που πάτησε καλύτερα ο Γκραντ, επανήλθε ο Παπαπέτρου, βρήκε χρησιμότητα ο Καλαϊτζάκης και συνήλθε ο Χουάντσο, η ομάδα και σκληρά έπαιξε κι είχε superb athleticism χαρακτηριστικά στο παρκέ.
Δεν έχανες τις θέσεις στη καρδιά της ρακέτας, έβαλες πολλούς στο θρανίο προσπαθώντας να σε αντιγράψουν κι όλα αυτά δίχως να έχεις τον μεγάλο ριμπάουντερ ή τον πίβοτ σκιάχτρο που ο αντίπαλος φοβόταν να πλησιάσει από τον φόβο μην δεχτεί μπλοκ.
Συνολικά η άμυνα θέλει δουλειά ακόμα για να φτάσει σε επίπεδο ανώτατο, αρχικά επιβάλλεται να κόψεις τις χαρισμένες δεύτερες επιθέσεις στους αντιπάλους, κάτι για το οποίο δε μπορεί να λυθεί απλά με τη παρουσία καλών individual αμυντικών. Θέλεις ομαδική κι όχι ατομική δουλειά. Τουλάχιστον φέτος δεν θα σου λείπει η συνοχή που αποτελεί αφετηρία για να εδραιώσεις το στυλ παιχνιδιού σου στο παρκέ..
Δημήτρης Στρατής
