Ίσως να ανταγωνιστεί την ομάδα-όνειρο του 2009 που είναι η καλύτερη η οποία έχει παίξει ποτέ μπάσκετ στην ήπειρό μας.
Ο Εργκίν Αταμάν κατάφερε να βρει τρόπο να συνυπάρξουν φέτος ο Σλούκας, ο Ναν κι ένας από τους Γκραντ, Γκριγκόνις στο ίδιο σχήμα.
Ο τελικός με την Ρεάλ, τα τρία κερδισμένα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό ήταν η απόδειξη πώς αν τρεις σταρ αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς τους μπορεί να κάνουν θαύματα – αν κι οι εγωισμοί πάντα θα επιστρέφουν γιατί αυτοί πάντα είναι συνώνυμο των πρώτων.
Το ωραίο στην ιστορία είναι ότι στα παιχνίδια δίχως αύριο κι οι αντίπαλοι ήταν σπουδαίοι, μεγαλώνοντας τον δικό σου θρύλο!
Ο Λορένζο Μπράουν έκανε σχεδόν τα πάντα για την Μακάμπι ου σου έβγαλε το λάδι για να την αποκλείσεις!
Οι παίκτες της Ρεάλ έκαναν καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο στο Βερολίνο ευστοχώντας από παντού κάνοντας μας να πιστέψουμε ότι θα έβαζαν 120 πόντους!
Στους τελικούς της ελληνικής λίγκας ο Πίτερς, ο Μιλουτίνοφ έκαναν ματς καριέρας. Αλλά απέναντί σε όλους αυτούς στήθηκε η μεγαλύτερη επιθετική μηχανή που υπήρξε φέτος στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Φορμαρισμένη, πεινασμένη, αποφασισμένη γι απαντήσεις και για να μην δείξει κανένα έλεος. Κάπως έτσι γράφτηκε ιστορία!
