Οι πιο πολλοί από τους παίκτες του (που στη διοργάνωση δεν είχαν ξαναπαίξει ή είχαν μικρή εμπειρία ή προέρχονταν από κακές σεζόν σαν τους Καλαϊτζάκη, Παπαπέτρου, Ναν, Αντετοκούνμπο) θα είναι βελτιωμένοι κι έτοιμοι για αληθινά σπουδαία πράγματα την επόμενη χρονιά.
Αυτό που βασικά παρακολουθούμε φέτος – χωρίς να το έχουμε καταλάβει γιατί δεν είμαστε συνηθισμένοι την τελευταία 12ετία– είναι το πρώτο μέρος του χτισίματος που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη.
Φέτος αυτό που οικοδομείται είναι ένας ευρωπαϊκός χαρακτήρας σε μια ομάδα που κάτι τέτοιο δεν είχε μετά την αποχώρηση Ομπράντοβιτς.
Οι όποιες ευρωπαϊκές επιτυχίες ήταν πάντα αποσπασματικές, ξαφνικές, συχνά απροσδόκητες (μιλάμε για την πρώτη σεζόν Πεδουλάκη στο κλαμπ) και γι αυτό λίγες.
Αυτό που εμείς βλέπουμε είναι ότι με ελάχιστες προσθήκες το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να παίζει του χρόνου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στα ίσια το 100% των μεγάλων ομάδων που συμμετέχουν. Αρκεί να μην πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής.