Καρπετόπουλος: «Αυτό ήθελε ο Αταμάν από το καλοκαίρι και το πέτυχε, ο Ναν ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνει»

Αναλυτικά όσα έγραψε στη sportday:

«Στο παράξενο παιγνίδι του Παναθηναϊκού με την Βίρτους Μπολόνια – παράξενο γιατί ο ΠΑΟ καιγόταν για την νίκη για να μείνει στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας, αλλά οι αδιάφοροι γηπεδούχοι έδειχναν να παίζουν σαν να είναι το ματς για αυτούς ένα είδος τελικού – η ομάδα του Αταμάν κέρδισε με 79-81 χάρη σε ένα καλάθι του Ναν στη λήξη του παιγνιδιού. Ο ΠΑΟ έδειξε στο ίδιο παιγνίδι πλεονεκτήματα και προβληματάκια: κυρίως όμως υπενθύμισε πως πορεύεται από την αρχή της χρονιάς με την δύναμη της απλότητας του προπονητή του. Οσο η χρονιά πηγαίνει προς το τέλος τόσο γίνεται κατανοητό το είδος του μαθήματος που έκανε σε όλους φέτος ο Αταμάν. Που ήρθε στην Ελλάδα για να μας υπενθυμίσει ότι ο ευκολότερος τρόπος για να κόψεις δρόμο και να φτιάξεις στην Ευρωλίγκα γρήγορα μια ομάδα που μπορεί να φτάσει στο Final 4 είναι να κάνεις σωστά τα απλά. Ξεκινώντας από την ίδια την κατασκευή της.

Ο ΠΑΟ είχε στην Μπολόνια ένα καταπληκτικό ξεκίνημα κυρίως επιθετικά: δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει κι όποτε προκύπτει μαρτυρά την καλή του προετοιμασία για το ματς. Το πρώτο δεκάλεπτο είναι ένα αληθινό πυρ κατά βούληση που είχαμε δει και στο πρόσφατο ματς στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Λούκα Μπάνκι ζητά φανερά να κοπούν οι διεισδύσεις και να παίξει η ομάδα του κλειστά και βλέπει τον Σλούκα, τον Μίτογλου και κυρίως τον Γκραντ να σμπαραλιάζουν την άμυνα της ομάδας του σουτάροντας από μακριά: το 16-28 του πρώτου δεκαλέπτου έρχεται με μια βροχή από τρίποντα. Η Μπολόνια δεν παρατά το ματς, παίζει σκληρότερη άμυνα, ροκανίζει την σε βάρος της διαφορά χάρη κυρίως στα σουτ του αγέραστου Μπιλινέλι και 4’ 26΄΄ πριν το τέλος περνά μπροστά με 71-69 έχοντας πρώτα από όλα περιορίσει τους ψηλούς του ΠΑΟ – ο Λεσόρ βρίσκει τον μπελά του με τους Ζίζιτς, Ντάνστον, Μίκι, Πολονάρα, ακόμα και τον κοντύτερο Αμπάς, την ώρα που ο Σενγκέλια έχει υποχρεώσει τους παρτενέρ του Γάλλου να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά μαζί του.

Στην τελική ευθεία του ματς όμως εμφανίζεται ο Ναν για να βάλει αρχικά ένα τρίποντο που δίνει ξανά το προβάδισμα στον ΠΑΟ, μετά ένα δίποντο, με το οποίο δίνει ένα προσωρινό +3 και στο τέλος το καλάθι που κρίνει το ματς. Όταν το παιγνίδι φτάνει σε αυτή την μια και τελική επίθεση που θα το κρίνει η Μπολόνια ξέρει πως ο ΠΑΟ έχει τουλάχιστον τρεις παίκτες στο παρκέ που μπορεί να πάρουν την τελική προσπάθεια: στην δοκιμασία του τέλους έχει βάλει με την γνωστή του ψυχραιμία δυο βολές ο Σλούκας και έχει κάνει την ενέργεια της βραδιάς με φόλοου κάρφωμα και φάουλ ο Γκριγκόνις. Ο Ναν είναι ο μεγάλος ύποπτος για την τελική μαχαιριά αλλά είναι πρώτος στις ασίστ: ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνει. Τελικά παίρνει την προσπάθεια και το ματς. Αλλά ο ΠΑΟ μέσα στην ωραία του απλότητα είναι και στην αρχή και στο τέλος του ματς πολύ δύσκολος στην αντιμετώπισή του. Στην αρχή γιατί οι παίκτες του σουτάρουν εξαιρετικά. Και στο τέλος γιατί οι επιθετικές του λύσεις είναι τόσες πολλές που είναι δύσκολο για τον καλό Μπάνκι να υποθέσει έστω τι θα γίνει. Και το ωραίο της ιστορίας είναι ότι γίνεται το πιο απλό: αλλά σε ένα μπάσκετ που το μυαλό των περισσότερων προπονητών είναι καμένο από την υπερανάλυση γίνεται δύσκολο αυτό το απλό να το περιμένεις.

Και στην Μπολόνια φάνηκε τι είχε από την αρχή στης σεζόν στο μυαλό του ο Τούρκος και γιατί τώρα θερίζει ό,τι έσπειρε. Ο Αταμάν ήθελε από τον περασμένο καλοκαίρι να φτιάξει ένα Παναθηναϊκό που γρήγορα θα μάθει πώς να κερδίζει διότι αυτό ήταν που τα προηγούμενα χρόνια είχε ξεχάσει. Για να το κάνει διάλεξε την συνταγή που στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κερδίζει εδώ και χρόνια, το να φτιάξει δηλαδή μια ομάδα με καλούς περιφερειακούς: το πλήρες πακέτο πρόβλεπε και την παρουσία του Γκάι που έφυγε όταν όλοι κατάλαβαν πως μετά την προσθήκη του Ναν θα γκρίνιαζε για τον χρόνο συμμετοχής του. Στην πορεία της χρονιάς του Τούρκου του έτυχαν πολλά. Ο Παναθηναϊκός του δεν ήταν ποτέ πλήρης, αφού για διάφορους λόγους έχασε παίκτες όπως ο Βιλντόζα, ο Σλούκας, ο Παπαπέτρου, ο Κώστας Αντετοκούνμπο, ο Μπαλτσερόφσκι κτλ. Ο Αταμάν όμως από την πρώτη μέρα για ένα και μόνο πράγμα δούλευε: για το πώς η ομάδα του θα παίρνει πολλά στην επίθεση από τους περιφερειακούς της. Τα άλλα, δηλαδή οι άμυνες και οι στοχεύσεις πχ, είναι σχετικά εύκολα: όποτε χρειαστεί τα κάνουν όλοι.

Ο ΠΑΟ στην Μπολόνια ήταν καλός, όσο ο Σλούκας ήταν καλός. Ο Σλούκας έχει ξεπεράσει τα προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν και κυρίως καταλαβαίνει πως για να μένει πολύ χρόνο στο παρκέ με προπονητή τον Αταμάν θα πρέπει να έχει επιθετική προσφορά που ξεπερνά τις αγαπημένες ασίστ του: οι χθεσινοί 20 πόντοι του, του έδωσαν τα 33 λεπτά που αγαπάει. Ο Γκραντ μετά από ένα θεαματικό ξεκίνημα έπεσε, ο αφανής ήρωας της βραδιάς Γκριγκόνις εμφανίστηκε μόνο στο τέλος, ο Ναν πριν φτάσει η ώρα που ένοιωσε την υποχρέωση να βγει μπροστά ήταν σχετικά άστοχος και οι ψηλοί έμπλεξαν αυτή τη φορά με αμυντικές αποστολές. Αλλά όταν μια ομάδα έχει τέτοιους περιφερειακούς δεν είναι παράξενο να τελειώσει ένα ματς με 43% στο τρίποντο (11/26) και φυσικά είναι περίπου δεδομένο ότι σε ένα ακόμα ματς εκτός έδρας θα βάλει πάνω από 80 πόντους. Και με τέτοιους αριθμούς είναι δύσκολο να χάσει ο ΠΑΟ ακόμα κι αν ο Μπιλινέλι σουτάρει με 50%, ο Λούντμπεργκ σημαδεύει στην άμυνα τον Σλούκα κι ο Σενγκέλια κάνει ένα σπουδαίο παιγνίδι υπενθυμίζοντας στον ΠΑΟ γιατί το καλοκαίρι τον ήθελε. Παρά την καλή προσπάθεια της ομάδας του Μπάνκι ήταν δεδομένο ότι στο τέλος ο ΠΑΟ θα πόνταρε στην δύναμη της απλότητας με την οποία πορεύεται και ότι χάρει σε αυτή θα ήταν αυτός που θα είχε την ευκαιρία για το τελευταίο χτύπημα. Κι όταν αυτό συμβεί, απλά αναρωτιέσαι ποιος θα σου το δώσει. Ο Μπάνκι είδε τον Ναν. Αλλοι άλλους. Το βέβαιο είναι ότι ο Αταμάν διάλεξε σωστά αυτούς που έστειλαν την ομάδα του στα play off με πλεονέκτημα έδρας. Και έπεται συνέχεια.»