Νίκολας: «Στην αρχή δεν πίστεψα ότι με ήθελε ο Παναθηναϊκός - Πολλές φορές φεύγαμε από το ΟΑΚΑ μετά τα μεσάνυχτα»

Αποθέωσε Σάρας ο Νίκολας, θυμήθηκε Παναθηναϊκό!

Ο Ντρου Νίκολας μίλησε για τον Παναθηναϊκό σε μία συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.

Αναλυτικά όσα είπε για το Τριφύλλι και όχι μόνο στο sport24:

Το καλοκαίρι του 2008 υπήρχαν φήμες ότι είχες συμφωνήσει με την Μακάμπι. Τι άλλαξε και βρέθηκες στον Παναθηναϊκό;

“Εκείνο το δημοσίευμα ήταν ψευδές. Έφυγα από την Εφές μεσούσης της σεζόν λόγω της απόφασής μου να μην ταξιδέψω στη Σερβία, γιατί υπήρχε σχετική οδηγία από την Αμερικανική Πρεσβεία. Σε αυτό το διάστημα η Μακάμπι προσπάθησε να με κλείσει με ένα πολυετές συμβόλαιο, αλλά τότε είχα ένα μικρό πρόβλημα στο γόνατο, οπότε σκέφτηκα ότι η αποδέσμευσή μου από την Εφές ήταν ίσως ένα σημάδι από το Θεό ότι πρέπει να ξεκουραστώ για λίγο καιρό. Έτσι αποφάσισα να περιμένω μέχρι το καλοκαίρι. Είχε μια πρόταση και από την Μπαρτσελόνα για το υπόλοιπο εκείνης της χρονιάς, αλλά ήθελα να ξεκουραστώ.

Ευτυχώς το καλοκαίρι ήρθε το τηλεφώνημα από τον Παναθηναϊκό. Η συμφωνία έγινε πολύ γρήγορα. Στην αρχή δεν πίστεψα ότι θα με ήθελαν, γιατί υπήρχαν ήδη πολύ καλά γκαρντ στο ρόστερ όπως ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Γιασικεβίτσιους, όμως μόλις με πήρε ο μάνατζέρ μου και μου είπε ότι μου προσφέρουν ένα πολύ καλό διετές συμβόλαιο, ήταν πολύ εύκολη η απόφαση να πω το ναι. Ήμουν κοντά σε συμφωνία με τον Παναθηναϊκό και όταν έφυγα από την Μπενετόν, αλλά τελικά κατέληξα στην Εφές, οπότε όταν ήρθε αυτή η δεύτερη ευκαιρία δεν μπορούσα να την αφήσω να πάει χαμένη”.

Μετάνιωσες ποτέ που δεν ταξίδεψες με την Εφές στη Σερβία για εκείνο το παιχνίδι με την Παρτίζαν;

“Κοιτώντας τώρα πίσω μπορεί να σου έλεγα ότι ίσως και να έκανα λάθος, αλλά εκείνη την περίοδο ήμουν 100% σίγουρος για την απόφασή μου. Το είχε συζητήσει και με την οικογένειά μου και με τον ατζέντη μου. Για να πω την αλήθεια, δεν ένιωθα άνετα να πάω, ειδικά με τον τρόπο που είχε χειριστεί η Εφές την κατάσταση. Ήξεραν πολύ καλά ποια ήταν η κατάσταση και την οδηγία που είχε δώσει ο τότε πρόεδρος τον ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, να μην ταξιδεύουν Αμερικανοί πολίτες στη Σερβία, αλλά δεν με προσέγγισαν για το θέμα, έπρεπε να πάω εγώ και να εκφράσω τις ενστάσεις μου. Και αυτό με απογοήτευσε. Καταλάβαινα ότι πιθανόν αυτή μου η απόφαση θα έφερνε το πρόωρο διαζύγιο, αλλά έπρεπε να σκεφτώ πρώτα τον εαυτό μου”.

Όταν ήρθες στον Παναθηναϊκό ήσουν ήδη πρώτος σκόρερ στην EuroLeague (σσ. κέρδισε το βραβείο Αλφόνσο Φορντ τη σεζόν 2005-06), αλλά μετατράπηκες και σε πολύ καλό αμυντικό. Πώς προέκυψε αυτή η μεταστροφή;

“Αυτό είναι κάτι που το έμαθα όταν ήμουν στο κολλέγιο και έπαιζα στο Μέριλαντ. Κάποιες φορές πρέπει να θυσιάσεις κάτι από το προσωπικό σου ταλέντο για το καλό της ομάδας. Ήξερα ότι εκείνη την εποχή στον Παναθηναϊκό είχαμε πολλούς παίκτες που μπορούσαν να κάνουν κάτι ξεχωριστό με την μπάλα στα χέρια, οπότε μοιραία ο ρόλος μου δεν ήταν ο ίδιος με αυτόν που είχα στην Μπενετόν ή στην Εφές και ήμουν πρόθυμος να το θυσιάσω αυτό για να κερδίσουμε.

Έτσι έκανα και στο κολλέγιο, τα πρώτα τρία χρόνια που ήμουν στο Μέριλαντ δεν ξεκινούσα βασικός. Τη χρονιά που κερδίσαμε το πρωτάθλημα ήμουν ο πρώτος γκαρντ που ερχόταν από τον πάγκο, άρα ήταν κάτι που ήδη είχα συνηθίσει να κάνω και που ήμουν πρόθυμος να το κάνω για να κερδίσουμε, γιατί αυτός είναι πάντα ο απώτερος σκοπός, η νίκη”.

Γενικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει αυτή την ικανότητα να κάνει τους παίκτες να παίζουν πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό τους. Πώς το καταφέρνει;

“Σίγουρα έχει αυτή την ικανότητα. Εγώ ας πούμε δεν ξεκίνησα καλά στον Παναθηναϊκό. Τους πρώτους 3-4 μήνες δεν απέδιδα και είχα στο μυαλό μου ότι ενδεχομένως δεν θα συνέχιζα, ότι μπορεί να διάλεγαν να κινηθούν προς κάποια άλλη κατεύθυνση. Ευτυχώς όμως είχαν υπομονή και με στήριξαν. Αυτό που κατάλαβα μετά από ένα διάστημα είναι ότι πρέπει να ξεχάσω την επίθεση και να παίζω όσο καλύτερα μπορώ στην άμυνα. Αν παίζεις άμυνα θα βρεις χώρο στο παιχνίδι και σιγά σιγά θα προσαρμοστείς και στα επιθετικά συστήματα, θα πάρεις τις ευκαιρίες”.

Υπάρχει κάποια ιστορία που να σου έρχεται στο μυαλό από εκείνη την περίοδο στον Παναθηναϊκό;

“Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι θυσίες που χρειάστηκε να κάνουμε για να έχουμε την επιτυχία που είχαμε. Πολλές βραδιές φεύγαμε από το ΟΑΚΑ μετά τα μεσάνυχτα. Οι προπονήσεις ξεκινούσαν αργά, γύρω στις 19:00 και πάντα βλέπαμε βίντεο. Αν στο τελευταίο παιχνίδι δεν είχαμε παίξει καλά το βίντεο μπορεί να κράταγε και δύο μισή ώρες, οπότε δεν βγαίναμε στο παρκέ πριν τις 21:30 και μέχρι να τελειώσουμε, να κάνουμε μπάνιο είχε πάει μεσάνυχτα.

Αν μπορώ να πω κάτι όμως για τον κόουτς Ομπράντοβιτς είναι ότι είναι μεν πολύ αυστηρός, αλλά είναι και πολύ δίκαιος. Δεν υπάρχουν ποτέ γκρίζες ζώνες, πάντα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις με εκείνον. Αν κάνεις λάθος θα σε διορθώσει με όποιον τρόπο κρίνει εκείνος καλύτερο, αλλά αν κάνεις κάτι σωστά θα είναι ο πρώτος που θα έρθει και θα σου δώσει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και θα σου πει ότι κάνεις καλή δουλειά. Μέσα από αυτό αποκτάς τεράστια αυτοπεποίθηση, γιατί καταλαβαίνεις ότι ο άλλος είναι ειλικρινής και ευθύς απέναντι σου. Από ένα σημείο και μετά ξέραμε πολύ καλά πότε ήταν η στιγμή να είμαστε σοβαροί και πότε μπορούσαμε να κάνουμε πλάκα”.

Ισχύει ότι είχες επιμείνει να μαρκάρεις τον Σισκάουσκας στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ για το Final 4 του 2009;

“Όχι, όχι, αυτό είναι αστικός μύθος. Θυμάμαι πολύ καλά τη συγκεκριμένη φάση. Ο Διαμαντίδης ξεκίνησε πάνω του και σε κάποια φάση κάποιος φώναξε cross, οπότε αλλάξαμε και βρέθηκα εγώ μπροστά του. Ήταν η τελευταία φάση και ο Σισκάουσκας ήταν εξαιρετικός παίκτης, οπότε προσπάθησα να του κάνω τη ζωή δύσκολη. Λέγεται ότι τον μάρκαρα καλά, αλλά εν τέλει είχε καλή ευκαιρία για σουτ, απλά αστόχησε και έτσι καταφέραμε να πάρουμε το τρόπαιο”.

Μπλατ, Ομπράντοβιτς, Σκαριόλο. Με ποιον ταίριαξες περισσότερο;

“Ο κόουτς Μπλατ ήταν υπέρμαχος του ατομικού μου ταλέντου, μου έδινε τεράστια ελευθερία και πολλές ευθύνες, με άφηνε να παίζω το παιχνίδι μου, οπότε θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτό. Ο κόουτς Ομπράντοβιτς είναι όμως ο απόλυτος, σε όλα τα επίπεδα. Μόλις καταλάβαινες τι θέλει από εσένα όλα γινόντουσαν τόσο ξεκάθαρα. Μετά είναι απλά στο χέρι σου το αν θα κάνεις αυτό που πρέπει ή όχι. Για εμένα όμως ο Ομπράντοβιτς είναι με διαφορά ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ την ευκαιρία να παίξω για αυτόν. Ο κόουτς Σκαριόλο και όσα έχει πετύχει με την Εθνική Ισπανίας είναι άξια σεβασμού. Ήταν όμως κάπως δύσκολο για εμένα να μεταπηδήσω και να προσαρμοστώ στο δικό του σύστημα μετά από τόσα χρόνια με τον Ομπράντοβιτς, ίσως και να μην το χειρίστηκα εγώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τότε”.

Ο Δημήτρης Ιτούδης είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη. Μπορούσε να προβλέψεις τέτοια εξέλιξη;

“Ναι, σίγουρα. Ο Ιτούδης είναι ο πιο αφανής ήρωας του Παναθηναϊκού. Όλοι ήξεραν τον Διαμαντίδη, τον Σάρας, τον Μπατίστ, εμένα, τον Ομπράντοβιτς κλπ, αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντικός ήταν ο Ιτούδης στην καθημερινή λειτουργία της ομάδας. Εκείνος ήταν που ‘έτρεχε’ τις προπονήσεις πολλές φορές, εκείνος που μας εξηγούσε τα πάντα και ο κόουτς Ομπράντοβιτς ήταν από πίσω, στη διαχείριση των πραγμάτων. Θα επενέβαινε όταν έκρινε ότι ήταν απαραίτητο, αλλά ήταν πασιφανές ότι ο Ιτούδης ήταν εξαιρετικός στο κομμάτι της τακτικής και άριστος επαγγελματίας. Δούλευε πάρα πολύ σκληρά, οπότε δεν μου έκανε καμία εντύπωση όταν έγινε πρώτος προπονητής και άρχισε να έχεις τόσες επιτυχίες”.

Ήσουν παρών στον τελευταίο ευρωπαϊκό τίτλο του Παναθηναϊκού. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην ομάδα δεν είναι ιδανική. Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι αιτίες αυτών των προβλημάτων;

“Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι τότε οι εποχές ήταν εντελώς διαφορετικές, κυρίως σε οικονομικό επίπεδο, οπότε μπορούσες να έχεις στο ρόστερ τόσους καλούς παίκτες. Και μόνο από πλευράς μπάτζετ να το δούμε τώρα τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση. Επίσης, όταν έχεις ένα προπονητή σαν τον Ομπράντοβιτς, να διαλέγει τους παίκτες που θέλει και να μπορεί να έχει μια συνέχεια μαζί τους είναι εξίσου σημαντικό. Μπορεί να κάνεις μία δύο αλλαγές κάθε χρόνο, αλλά αν έχεις τον ίδιο βασικό κορμό, τότε είναι πιο εύκολο να συνεχίσεις την καλή σου πορεία. Αν δεν κάνω λάθος τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάρα πολλές αλλαγές στον Παναθηναϊκό, παίκτες, προπονητές, άνθρωποι στη διοίκηση, οπότε είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποκτήσει συνοχή και να έχει επιτυχίες”.

Η διαιτησία βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της συζήτησης. Παίζει τόσο μεγάλο ρόλο τελικά;

“Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι περισσότερο από όσο θα έπρεπε, αλλά παράλληλα οι διαιτητές είναι άνθρωποι και θα κάνουν λάθη. Όπως εγώ θα αστοχήσω σε κάποια σουτ, έτσι κι εκείνοι θα χάσουν κάποια φάση. Υπήρχαν όμως συγκεκριμένοι διαιτητές που άφηναν τον εγωισμό τους να κυριεύει το παιχνίδι και τον τρόπο με τον οποίο σφύριζαν και αυτό σίγουρα δεν ήταν ευχάριστο”.

Κρατάς επαφή με τους πρώην συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό;

“Εννοείται. Ήμουν νωρίτερα σε ένα εμπορικό κέντρο εδώ στην Αθήνα και έπεσε πάνω στον Ίαν Βουγιούκα. Μιλάω με τον Διαμαντίδη, με τον Σάρας. Τον είδα όταν πήγα στη Βαρκελώνη και θα τον ξαναδώ στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Προσπαθώ να κρατάω επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και όποτε έρχομαι στην Ευρώπη προσπαθώ να βρισκόμαστε κιόλας”.

Να περιμένουμε δηλαδή κάποια νυχτερινή έξοδο με τον Σάρας στην Αθήνα; Βρέθηκε στο προσκήνιο πρόσφατα καθώς επισκέφτηκε ένα νυχτερινό κέντρο μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

“Πιθανότατα θα κάνουμε κάτι πιο διακριτικό (σσ. γέλια). Το είδα το περιστατικό, το καταλαβαίνω είναι ο προπονητής της Μπαρτσελόνα, αλλά είναι και άνθρωπος. Κάποιες φορές μετά από μια άσχημη ήττα θέλεις να βγεις έξω και να αποβάλλεις κάπως το στρες. Ήταν εδώ με την οικογένειά του, οπότε ήταν λογικό. Δεν είναι όμως τόσο ωραίο να ξέρεις ότι θα είσαι έξω, θα διασκεδάζεις και ο κόσμος θα σε βγάζει βίντεο ή φωτογραφίες με το κινητό του”.

Ήξερες τον Σάρας ως παίκτη και τώρα τον βλέπεις ως προπονητή. Υπάρχουν διαφορές ή ομοιότητες στον τρόπο που λειτουργεί συγκριτικά με την προηγούμενη ιδιότητά του;

“Είναι υπερβολικά παθιασμένος και δεν μπορεί να κρύψει τα συναισθήματά του. Είναι αστείο, γιατί κάθομαι και τον παρακολουθώ και βλέπω στις αντιδράσεις του τον κόουτς Ομπράντοβιτς. Είναι φυσιολογικό, είχε μεγάλη επιρροή πάνω του. Από τότε που παίζαμε μαζί μπορούσα να καταλάβω ότι ο Σάρας είχε πάθος με την προπονητική, το μυαλό του μπορούσε να διαβάσει το παιχνίδι και έψαχνε πάντα τρόπους για να κερδίσει τον αντίπαλό του.

Ίσως τώρα να είναι λίγο πιο συγκρατημένος σε σχέση με το πώς ήταν ως παίκτης, αλλά και πάλι νομίζω αυτό έχει να κάνει με τον Ζέλικο. Πάντα δουλεύαμε σε ένα πολύ καλά δομημένο σύστημα, μπορεί να παίζαμε γρήγορα και με υψηλό τέμπο, αλλά πάντα υπήρχε λόγος για αυτό. Δεν βγαίναμε εκτός πλαισίου, σε κάθε στιγμή ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Μπαρτσελόνα, όταν κάποιος κάνει ένα λάθος και βγαίνει εκτός ρυθμού, ο Σάρας θα ‘πέσει πάνω του’, όπως έκανε τότε και ο Ζέλικο”.

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber
Δημήτρης Καραφώτης
Μια μεγάλη αγάπη -μέχρι τώρα- και αυτή είναι ο Παναθηναϊκός. Το αρχείο των εφημερίδων μετά από νίκες του Παναθηναϊκού είναι ένα από τα στοιχεία που μπορούν να πείσουν κάποιον για το τι σημαίνει Παναθηναϊκός για εκείνον. Επικοινωνία: dimitris.karafotis@newspao.gr
Ακολουθείστε τo Newspao.gr στο Google News